دیگر به غربت چشم‌هایت خو کرده‌ام و به دردهای باد کرده‌ی روحم که از قاب تنم بیرون زده‌اند. با توام بی حضور تو بی منی با حضور من می‌بینی تا کجا به انتظار وفادار ماندم تا دل نازک پروانه نشکند. همه ی سهم من از خود دلی بود که به تو دادم و هر شب بغض گلویت را در تابوت سیاهی که برایم ساخته بودی گریستم و تو هرگز ندانستی که زخم‌هایت، زخم‌های مکررم بودند. ✍🏽 #حسین_پناهی 📕 دو مرغابی در مه #ندای_اردکان @neday_ardakan🔷

وَ اَمّا؛ تو ای مادر ! هوا، همان چيزی است كه به دور سَرت می‌چرخد، و هنگامی كه تو ميخندی صاف‌تر می‌شوَد . . . 📕 نمی‌دانم‌ها ✍🏽 #حسين_پناهی صدایِ خنده ی مادرم، حتّی، غم‌هایم را می‌خنداند ...🌻 #ندای_اردکان @neday_ardakan🔷

دیگر به غربت چشم‌هایت خو کرده‌ام و به دردهای باد کرده‌ی روحم که از قاب تنم بیرون زده‌اند. با توام بی حضور تو بی منی با حضور من می‌بینی تا کجا به انتظار وفادار ماندم تا دل نازک پروانه نشکند. همه ی سهم من از خود دلی بود که به تو دادم و هر شب بغض گلویت را در تابوت سیاهی که برایم ساخته بودی گریستم و تو هرگز ندانستی که زخم‌هایت، زخم‌های مکررم بودند. #حسین_پناهی #ندای_اردکان @neday_ardakan🔷

#جرم ما #محرومان هیچ گاه #ثابت نمی شود، چون #کارگری #اثر انگشتمان را #سائیده است.. #حسین_پناهی #ندای_اردکان @neday_ardakan🔷

چرا دل میشکونیم چرا انسانیت فراموش شده ؟ واقعا چرا اینطوری شده ؟ یه جایی یه بار خوندم که نوشته بود... کاش برف بباره ادم بسازیم #حسین_پناهی #ندای_اردکان @neday_ardakan🔷