#داستان_کوتاه ... می خواستم مرخصی برم و مامان بابام رو ببینم. ولی پولی در بساط نداشتم گفتم توکل بر خدا ورفتم پیش رفیق صمیمی ام حبیب که داش مشتی و لوطی بود گفتم:حبیب یه کم پول بهم قرض میدی؟ میخوام برم مامان بابام رو ببینم. با لبخند و مهربانی همه پولی که داشت بهم داد و گفت: بیا رفیق حالا که این مطلب رو میگم واقعا دلم می سوزه چون خودش خیلی وقت بود که مرخصی نرفته بود! حتی بیشتر از من... همه ی پولش را به من داد و تا چند وقت بعد هم نتوانست به مرخصی برود و مامان باباش رو ببینه😓 چند مدت بعد اسفند۷۲ بود که خبر شهادتش رو آوردند فهمیدم که شهادت لیاقت می خواهد که حبیب آن را داشت... 😔 🔹بر اساس خاطره ای از: دوست شهید حبیب فاضل پور 🔹منبع: کتاب ستارگان راهنما_حاج جواد ابویی ✍ پژوهش 🇮🇷گروه جهادی شهیدان فاضل پور اردکان🇮🇷 #ندای_اردکان @neday_ardakan🔷

#داستان_کوتاه مردی به یکی از فرزندانش گفت: پسرم میدانی بهشت مجانی است و جهنم را باید با پول بخری؛ پسر گفت: چگونه پدر؛ پدر جواب داد: جهنم با پول است! کسی که قمار بازی میکند پول میدهد! کسی که شراب میخورد پول میدهد! - کسی که آهنگ و موسیقی حرام گوش میدهد پول میدهد! - و کسی که به خاطر معصیت سفر میکند پول میدهد! پسرم بهشت مجانی است چون: - کسی که نماز میخواند، مجانی میخواند - و کسی که روزه میگیرد، مجانی روزه میگیرد کسی که استغفار میکند ، مجانی آن کار را میکند و کسی که چشمانش را از گناهان میپوشاند و از خدایش میترسد مجانی این کار را میکند حال چه تصمیمی داری؟ آیا میخواهی پولهایت را خرج کنی تا به جهنم بروی و یا اینکه مجانی به بهشت بروی.. :)) #ندای_اردکان @neday_ardakan🔷

⭕️ #داستان_کوتاه ♦️ترمان دیوانه 💫گویند قبل از انقلاب مردی در شهر خوی بود که به او تِرمان می‌گفتند . او شیرین‌عقل بود و گاهی سخنان حکیمانه‌ی عجیبی می‌گفت . مرحوم پدرم نقل می‌کرد ، در سال ۱۳۴۵ برای آزمون استخدامی معلمی از خوی قصد سفر به تبریز را داشتم . ساعت ده صبح گاراژ گیتیِ خوی رفتم و بلیط گرفتم . از پشت اتوبوسی دود سیگاری دیدم ، نزدیک رفتم دیدم ، ترمان زیرش کارتُنی گذاشته و سیگاری دود می‌کند . یک اسکناس پنج تومانی نیت کردم به او بدهم . او از کسی بدون دلیل پول نمی‌گرفت . باید دنبال دلیلی می‌گشتم تا این پول را از من بگیرد . گفتم : « ترمان ، این پنج تومان را بگیر به حساب من ناهاری بخور و دعا کن من در آزمون استخدامی قبول شوم . » ترمان از من پرسید : « ساعت چند است ؟ » گفتم : « نزدیک ده . » گفت : « ببر نیازی نیست . » خیلی تعجب کردم که این سؤال چه ربطی به پیشنهاد من داشت ؟ پرسیدم : « مگر ناهار دعوتی ؟ » گفت : « نه . من پول ناهارم را نزدیک ظهر می‌گیرم . الان تازه صبحانه خورده‌ام . اگر الان این پول را از تو بگیرم یا گم می‌کنم یا خرج کرده و ناهار گرسنه می‌مانم . من بارها خودم را آزموده‌ام ؛ خداوند پول ناهار مرا بعد اذان ظهر می‌دهد . » واقعا متحیر شدم . رفتم و عصر برگشتم و دنبال ترمان بودم . ترمان را پیدا کردم . پرسیدم : « ناهار کجا خوردی ؟ » گفت : « بعد اذان ظهر اتوبوس تهران رسید . جوانی از من آتش خواست سیگاری روشن کند . روشن کردم مهرم به دلش نشست و خندید ، خندیدم و با هم دوست شدیم و مرا برای ناهار به آبگوشتی دعوت کرد . » ترمانِ دیوانه ، برای پول ناهارش نمی‌ترسید ، اما بسیاری از ما چنان از آینده می‌ترسیم و وحشت داریم که انگار در آینده دنیا نابود خواهد شد ؛ جمع کردن مال زیاد و آرزوهای طولانی و دراز داریم . از آنچه که داری ، فقط آنچه که می‌خوری مال توست ، سرنوشتِ بقیه‌ی اموالِ تو ، معلوم نیست #ندای_اردکان @neday_ardakan🔷