مطمئنم همه می‌دانند که باید پنیر و ماست را گذاشت توی یخچال یا شیشه‌ی شربت را قبل از مصرف تکان داد. ولی همیشه روی در پنیر و کاغذ روی شربت این نکات را می‌نویسند. برای اطمینان شاید... برای یادآوری... برای آن‌ها که اولین بار است پنیر می‌خرند شاید. فکر بدی نیست! چه اشکالی دارد؟ آنهایی که همیشه می‌دانستند و می‌دانند که نوشابه را باید خنک و تگری خورد اصلا جمله‌ی «خنک بنوشید» به چشمشان نمی‌آید ولی اگر بنده خدایی اولین برخوردش با بطری نوشابه باشد، این جمله‌ی کوتاه دو کلمه‌ای می‌تواند آینده‌ی رابطه‌ی او و این نوشیدنی را عوض کند. می‌گویم ای کاش خدا هم یک اتیکت روی هرکداممان نصب می‌کرد و با حداقل کلمات وصفمان می‌کرد. شاید روابطمان با آدم‌های اطراف بهتر می‌شد. ساده و روشن... چیزهایی شبیه: «اعصاب پرحرفی ندارد» یا «در گرما بداخلاق می‌شود «هرچیز را یک‌بار بهش بگو» «غیر قابل دوستی» «طول می‌کشد تا یخش باز شود؛ صبور باش»... خب آن‌ها که می‌شناختند آدم را به مرور زمان مثل تمام نوشته‌های روی بسته‌ها، دیگر به آن توجه نمی‌کردند و همان‌طور که کیسه‌های خرید را جابه‌جا می کنند با چشم بسته هم پنیر و شیر را می‌گذارند توی یخچال... و آدم‌های جدید حین برخورد با آدم "بی‌احساس و غیرمنطقی" خیلی ساده راهشان را کج می‌کنند و میروند و وقتشان را صرف کسی می‌کنند که روی اتیکتش نوشته باشد: «صمیمی و با معرفت» #فاطمه_شاهبگلو #سلام #صبح_تان_آرام_همراهان_جان #ندای_اردکان @neday_ardakan🔷