بیا #آرزو کنیم! آرزو کنیم که تمام آن‌هایی که قد‌هایشان، تا نصف سطل آشغال های بزرگ توی خیابان هم نیست، تا کمر توی سطل آشغال های شهر، آویزان نباشند. آرزو کنیم بچه ای که تعریف مزه ی خوب پنیر پیتزا را فقط از همکلاسی‌هایش شنیده و تا به حال هم خودش تجربه نکرده، دیگر برایش مزه ی هیچ غذایی، معما نباشد و این همه فقر زورش به ایمان ما غالب نباشد. بیا آرزو کنیم که هیچ آغوشی سرد نباشد، دور نباشد، بسته نباشد و گوش ها و زبان های آدم‌ها، دیگر این همه با عشق، غریبه نباشند. آرزو کنیم که هیچ کس از ملیت و جنسیت و اقلیت خودش، شرمنده نباشد و هیچ کس حتی یک بار هم در انتهای کوچه پس کوچه های ذهنش، با خودش فکر نکرده باشد و با خودش نگفته باشد که ای کاش اصلا اهل این‌جا نبودم! بیا آرزو کنیم هیچ لب و دهان و زبانی با هم هماهنگ نشوند و نچرخند تا که بگویند: “من دارم درد می‌کشم” و اگر لب و دهان و زبان هم چرخیدند و این چنین گفتند، تمام دوست ها و آشنا ها و رفیق ها و آدم ها، با هم هماهنگ شوند و دور آن آدم بچرخند تا دیگر درد نکشد. بیا آرزو کنیم! برای ما آرزو تنها چیزی است که هنوز هم مجانی‌ست، هنوز هم مجاز است، هنوز هم اختیارش دست خودمان است. #پرهام_جعفری #ندای_اردکان @neday_ardakan🔷

بالاخره یک روز صبح بیدار می شویم و می بینیم که باران باریده. اشک ها را شسته، غم ها را برده و دکه های روزنامه فروشی و کلمات دروغ روزنامه ها را آب برده... #پرهام_جعفری #ندای_اردکان @neday_ardakan🔷