اون روزا خونه ی ما ته یه کوچه ی بن بست بود. همسایه ی آخر کوچه همونجایی که دیگه کوچه تموم میشد با حضورش کل کوچه رو زیبا کرده بود، جونم براتون بگه که یه در آهنی سبز تیره داشت که گلای رونده از دور و برش سقوط کرده بودن روو در و دیوار. از انتهای کوچمون طبقه دوم خونه که یه تراس آهنی سرتاسری پر از شمعدونی داشت پیدا بود، تابستونا کل کوچه گرم و خشک ولی به اونجا که می رسیدی بوی خاک نم خورده دیوونت می کرد. صاحب خونه یه خانوم و اقای سن بالا بودن که تموم دلخوشیاشون خلاصه میشد به انتظار برای آخر هفته که نوه ها بهشون سر بزنن، حاج اقا یه صندلی داشت که از صبح تکیه میداد به دیوار و زیر گلا مینشست تا ظهر که حاجیه خانوم که ما بهش می گفتیم ننه نقلی (انقد که ریزه میزه بود) صداش می زد برای ناهار. تووی حیاطشون یه حوض آبی بود که توش میوه و ماهی میزاشتن و یه تخت چوبی کنار حیاط که گوشش یه سماور ذغالی بود و همیشه چاییش به راه بود. ننه نقلی و حاجی بابا بزرگای کوچه و محل بودن البته نه از نظر سن و سال، کلا میگم حرفشون برو داشت و کل محل دوسشون داشتن. اونموقع ها ما کوچیک بودیم ولی خوب یادمه عصرا مامانا با چادرای گل گلیشون می رفتن بهشون سر میزدن. چند سالی گذشت خونه ویلاییها آپارتمان شدن و دل کوچه گرفت یه شب حاجی بابا قلبش وایساد ، بچه ها سر سال ننه نقلی و بردن و خونه رو ساختن، کی یه کوچه ی بن بست پر از خونه های پنج طبقه رو کنار کسایی که نمیشناستشون دوست داره؟؟ ماهم نتونستیم دووم بیاریم ما رفتیم البته نه فقط ما همه رفتن کسایی که اون روزا رو دیده بودن کوچه براشون شبیه قبرستون شده بود...
#کیاندخت_صادق
#دلخوریهای_کوچک_یک_زن
#ندای_اردکان
@neday_ardakan🔷
3هزار دنبال‌کننده
46.7هزار عکس
20.6هزار ویدیو
172 فایل
کانال عمومی
ارتباط با مدیر کانال:
@Habibakbari1359
مشاهده در ایتا