📌 آیا مشغول کردن عاملان و مبلّغان دین به شبهات خود یک دام و فریب نیست؟ یکی از عملیات‌های رایج دشمنان دین القای شبهات متنوع است. اما در برابر تهاجم شبهات دشمنان چه باید کرد؟ آیا باید همیشه منتظر باشیم تا آنان با طرح شبهات به مطالعات، تولیدات علمی و تعلیمات دینی ما جهت بدهند؟ آیا مشغول کردن عاملان و مبلّغان دین به شبهات خود یک دام و فریب نیست؟ آیا مشخص نیست که برخی از این شبهات حتی ارزش پاسخ دادن را هم ندارند؟ آیا راهی برای دور زدن بسیاری از شبهات وجود ندارد؟ آیا نباید با ارائۀ مباحث قوی و مناسب به مخاطبان، ساختار فکری مطلوبی ایجاد کنیم که زمینۀ پیدایش و پذیرش بسیاری از شبهات از بین برود و بدین وسیله از حالت انفعال خارج شویم؟ آیا نمی‌دانیم که مجموعه‌ای از پاسخ به شبهات، یک منظومۀ کامل معرفتی برای دینداران ایجاد نمی‌کند؟ آیا حضور انبوهی از اصطلاحات علوم وارداتی در ادبیات دینی -که گاهی در جریان نقد نظریات غربی پررنگ‌تر هم می‌شوند- خود آثار مخرّب مستقلی در ذهن مردم ندارند؟ آیا نباید گاهی از اوقات با توجه دادن به ریشۀ روانی بسیاری از ایراداتی که به دین وارد می‌کنند، فضا را برای القائات مسموم دشمنان محدود کنیم؟ پاسخ همۀ این سؤالات مثبت است و همۀ این موارد نیاز ما را به تولید محتوای هوشمندانه و مؤثر برای تبلیغ بیشتر می‌کند. 📗بخشی از کتاب «حلقۀ مفقوده در تولید علم در حوزه‌های علمیه» اثر علیرضا پناهیان panahian.ir/post/7543 #حلقه_مفقوده @Panahian_ir

📌چرا آموخته‌های طلاب در دوران تحصیل، اکثراً در مقام تبلیغ به کار نمی‌آید؟ «تبلیغ» در حوزه‌های علمیه اساساً از عقبۀ آموزشی و پژوهشی قابل اعتنایی برخوردار نیست و به‌جز تلاش‌های علمی و آموزشی در رشتۀ تخصصی تبلیغ که بخش اندکی از طلاب را در برمی‌گیرد، عموم طلاب با بسیاری از آموزش‌های محتوایی مربوط به تبلیغ هیچ‌گاه آشنا نمی‌شوند. اینکه آنچه طلاب محترم آموزش می‌بینند اکثراً در مقام تبلیغ به‌کار نمی‌آید و آنچه در تبلیغ معارف دینی لازم است، معمولاً در طول مدت تحصیل طلاب محترم فرا گرفته نمی‌شود، امری است که ریشه در برنامۀ آموزشی ناقص حوزه دارد و اصلاح آن، ابتدائاً نیازمند تولید دانش و سپس تدبیر عالمانه است. 📗بخشی از کتاب «حلقۀ مفقوده در تولید علم در حوزه‌های علمیه» اثر علیرضا پناهیان 👈 #گزیده ۳ #حلقه_مفقوده @Hawzah_Panahian @Panahian_ir