#مجید_گودرزی نوشت: اقتصاد ایران اقتصادی نیست؛ شاید تا دیروز می توانستیم بگوییم در فلان خط و مشی ایراداتی وجود دارد، اما اکنون با یقین میتوان گفت ریل گذاری غلط اقتصاد ایران بسوی پرتگاه است. از یک سو نرخ بهره بقدری بالا رفته که انگشت شمار فعالیت اقتصادی هست که اقتصادی باشند. مگر چند فعالیت اقتصادی در جهان وجود دارد که نرخ بازدهی ۲۰ درصد سپرده های بانکی بعلاوه صرف ریسک را پوشش دهد؟ هم اکنون تمام فعالیت های اقتصادی که زیر ۲۰ درصد بازدهی دارند غیر اقتصادی و حرکت نقدینگی رسوب شده بانکی به سمت این فعالیتها مصداق کامل دیوانگی است. این در حالی است که در کشورهایی که نرخ بهره ۱ درصد دارند فعالیت های اقتصادی با بازدهی ۲ درصد هم اقتصادی محسوب می گردد. شاید به همین خاطر است که بر اساس گزارش رسمی معاونت راهبردی رییس جمهور نرخ سرمایه گذاری ۲۱/۵- درصد شد و نرخ رشد اقتصادی ۵/۷- درصد. این یعنی اینکه نه تنها سرمایه گذاری جدیدی در اقتصاد صورت نگرفت ، بلکه سرمایه گذاری های قبلی هم تبدیل به نقد شد و در سپرده های بانکی بدون ریسک رسوب شد. بیکاری، تورم ، رکود و ... در این حالت امرب کاملا طبیعی است. در اقتصادهایی که دچار رکود تورمی هستند نسخه قطعی حیات بخش سرمایه گذاری است. اما اکنون این بخش که به "مادر اقتصاد" معروف است کاملا فلج شده. من نام این نرخ بهره را "تحریم سرمایه گذاری داخلی" گذاشته ام. این تحریم سرمایه گذاری داخلی خیلی زود با تحریمهای سرمایه گذاری خارجی تکمیل شد چرا که هم تاثیرات عمیق و گسترده دارد و هم هزینه خیلی کم. هزینه های براندازی اقتصادی و سیاسی خودمان را خودمان با سودهای غیر متعارف بانکی می پردازیم و شاید بعلت حساسیت فوق العاده و تاثیرات فراگیر در اقتصاد است که این بخش از اقتصاد اولین بخش اقتصادی بود که تحریم شد. سرمایه گذاری شاهرگ حیاتی هر اقتصادی است. دولت فعلی به غلط بجای کاهش هزینه فرصت مفتخوارگی در این بخش، دست به دامان کشورهای دیگر شد بلکه با برجام و تعهدات گسترده بتواند قفل سرمایه گذاری خارجی را بشکند، که متاسفانه قوز بالای قوز شد. سرمایه گذاری شاهرگ است و بدون تسهیلات لازم در این بخش زیر بنایی و بنیادین شعارهای بهبود شاخص های کلان اقتصادی محال و غیر ممکن است. هزینه های تامین مالی چند صد درصد بالاتر از معمول جهانی، قدرت رقابت کالای ایرانی را در بازارهای جهانی ناممکن کرده و بهای تمام شده بالا ناشی از هزینه های تامین مالی ، اصلی ترین عامل تورم است. ۲۰ درصد هزینه تامین مالی تولید، ۲۰ درصد برای توزیع و همین مقدار هم دامان مصرف کننده را می گیرد. از تولید تا مصرف ۶۰ درصد هزینه تامین مالی! تاثیرات بهره بر سایر هزینه ها مثل رهن و اجاره هم غیر قابل انکار است. جمع آوری نقدینگی هم با نرخ بهره بالا بد ترین تجویز اقتصادی است و همانند درمان بیماری با خوراندن سم است. این غلط ترین و فاجعه بار ترین تئوری اقتصادی است. نقدینگی باید توسط دولت جمع آوری، سرمایه گذاری و واگذار شود. چرا که ریسک در اقتصاد بسیار بالاست و دولت با این کار ریسک سرمایه گذاری را بپذیرد و با تضمین های لازم اقتصاد را از ورطه نابودی نجات دهد. بانکها اولین قربانیان روند فعلی هستند و با شروع سونامی ورشکستگی مهار آن آسان نخواهد بود. بولتن محرمانه #حمایت_از_کالای_ایرانی ________ #دانایی_مقدمه_توانایی! وارد شوید!👇 Sapp.ir/daneshvadanestan