❇️ #سلسله_مباحث_فطرت 🔅 شماره ۹۶ 💠 آداب دعا 🔰 قال ابوعبدالله علیه‌السلام: «إذا أرَدتَ أن تَدعُوَ فَمَجِّدِ اللّهَ عز و جل، وَاحمَدهُ، وَسَبِّحهُ، وهَلِّلهُ، وأثنِ عَلَيهِ، وصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ النَّبِيِّ وآلِهِ، ثُمَّ سَل تُعطَ» 👈 وقتی می‌خواهی به خدا دعا کنی، این گونه دعا کن؛ 🍃 اول خدا را #تمجید کن، به مجد و عظمت خدا توجه بکن، بعد خدا را #حمد کن، #یعنی به نعمت هایی که خدا به تو داده #توجه کن و این نیازی را که به خاطر آن این طور به دست و پا افتاده‌ای، توجه کن که در نعمت خدا فرورفته‌ای و ببین در چه وضعیتی هستی؟ 🔹 بعد می‌فرماید: «سَبِّحهُ» یعنی خدا را تسبیح کن؛ یعنی بدان که وقتی به خدا توجه می‌کنی و در خیالت از او می‌خواهی، خدا آن نیست، آن کسی که در ذهنت از او می‌خواهی، خدا نیست بلکه او از فهم توخیلی بالاتر است. 🔸 بعد می‌فرماید: «هَلِّلهُ» یعنی توجه به الوهیت خدا کن و ثنای او کن و صلوات بر پیامبر و آلش بفرست، سپس حاجتت را بخواه که آن وقت برایت عطا می‌کنند. 📌 حالا این عطا به این معنا نیست که خداوند تحت تاثیر ما قرار می گیرد؛ این عطایی که خدا خواهد کرد و بهترین چیزی را که به او خواهد داد، این است که او را از غفلت جدا می کند. زندگی حقیقی او را که از آن جدا شده بود، به همان زندگی متصل می‌کند. 🌀 همان مقدار توجه به نعمت‌های او، همان عطای اوست و هرچه آن نیاز او که هوس اوست، دیرتر به او می‌رسد، نشان می‌دهد که عطا بیشتر می‌شود. 📍 اما کسی که عطا را اشباع هوس خود می‌داند، نمی‌داند که عطا همان است که از غفلت جدا شده باشد. 📚 کتاب "فطرت" ص۵۶۱ 💠کانال ندای پاک فطرت 🆔 @nedayepakefetrat