❇️ #سلسله_مباحث_معارف_الهی 🔅 شماره ۷۲ 💠 رابطۀ بین ذکر و عقل 🔰 انسانها دو جور هستند؛ یا آدم‌های #سبک‌سرهستند یا آدم‌های #عاقل و #متوجه هستند. 🌱 یک راننده با همه مهارتی که دارد، در رانندگی کرده، اگر راننده‌ای سبک‌سر باشد، یک دفعه با یک پرتگاه در جاده مواجه می‌شود که در آنجا کرخت می‌شود، هُول می‌شود؛ با اینکه می‌داند اگر در این شرایط، پدال گاز را بزند با سرعت بیشتر پرت خواهد شد، با اینکه می‌داند، انگار نمی‌داند؛ به جای آنکه پا از روی گاز بردارد، گاز را محکم می‌زند و با سرعت بیشتر به پرتگاه می‌افتد. ✨ آن راننده‌ای که عاقل است، از اول توجه دارد که در جاده چگونه حرکت می‌کند. این توجه، همان ذکر است؛ این توجه، همان کنترل حرکت و مدیریت ماشین است؛ این کجایش دست و پای رانندگی را می‌گیرد؟! 🌀 تا این #غفلت آمد، #خطر هم پشت سر او و دنبالش آمد. 📌 پس در تذکر، در ذکر، انسان، عاقل است و سبک‌ سر #نیست؛ و از #درون به ‌منابع خطر و به سلامتی راه و سلامتی کار و درستی و به حق بودن تمام اموراتش توجه دارد؛ این می‌شود همان #اهل_ذکر. 🔸 ذکر یک امر درونی، توجهی و لیاقت و هوشیاری باطنی یک انسان است. 📍 غیرِ اهلِ ذکر؛ یعنی آدم سبک سر، آدم بازیگوش. یا اینکه یک امری توجه ما را آنقدر به طور جدی و حساسیت‌زا به خود مشغول می‌کند که توجه ما را از یک چیز دیگر قطع می‌کند و غفلت به وجود می‌آید. 📑 جزوه "سی و دو گفتار در معارف الهی" ص۲۷۸ 💠کانال ندای پاک فطرت 🆔 @nedayepakefetrat