#یادداشت 🔸 قاین پتانسیل موزه حیات وحش را دارد ✍ صدیقه‌ یوسفی | خبرنگار | شماره ۱۷۴ | هفته‌نامه نگین قهستان ▫️ چندی قبل به اتفاق یک گروه دانش‌آموزی به اداره محیط زیست رفتیم. ابتدای امر برای نگارنده سوال برانگیز بود که چرا اداره محیط زیست به عنوان یک مقصد گردش شهری انتخاب شده و چه نکته جالبی می تواند برای این نوآموزان و نوگلان داشته باشد. ️ در بدو ورود کارشناسان اداره قاین کارگاهی کوچک تشکیل داده و در بحث اهمیت و چگونگی کاربرد مسائل زیست محیطی در حد فهم بچه‌ها برای‌شان صحبت کردند که انصافا جذاب بود. ▫️️ در ادامه بچه‌ها را به داخل اتاقی هدایت کردند تا حیوانات تاکسیدرمی شده یا به اصطلاح عامیانه خشک شده را نشان دهند. نه تنها برای بچه‌ها بلکه برای بنده هم بسیار جذاب بود و حقیقتا از دیدن این حیوانات زیبا لذت بردیم. آدم را یاد موزه بزرگ تاریخ طبیعی دانشگاه همدان می‌انداخت. ▫️ ️ اما نکته جالب توجه این بود که تمامی این حیوانات که شامل ده‌ها گونه از پستانداران، خزندگان، پرندگان و... بودند، همگی گونه‌هایی هستند که زیستگاه آن‌ها قاینات و زیرکوه است. ▫️️ با کمی پرس و جو و البته به چشم خویش دیدیم که ده‌ها گونه مختلف جانوری به صورت تاکسیدرمی در اداره محیط زیست قاینات در شرایطی بسیار اسفناک و غیر کارشناسی نگهداری می‌شود. به سان یک گنج قیمتی که در کنج خرابه‌ای رها شده باشد. به جرأت می‌توان گفت این ظرفیت در هر شهرستانی بود، این سرنوشتش نبود. همچنین گفتنی است تمام این حیوانات توسط یک کارشناس قاینی تاکسیدرمی شده‌اند. ▫️️ از کارشناسان حاضر درباره شرایط بغرنج این فضا و این گنجینه ارزشمند طبیعی پرسیدیم که گلایه‌مند بودند از عدم همراهی مسئولان در راستای راه‌اندازی و تجهیز موزه حیات وحش قاینات! باید بپذیریم که شرایط اقلیمی منطقه و ده‌ها دلیل دیگر در طول زمان باعث انقراض خیلی از این گونه‌های جانوری حداقل در منطقه قاینات و زیرکوه خواهد شد و دیری نخواهد گذشت که حسرت این موقعیت‌های از دست رفته را خواهیم خورد. ▫️️ واقعا می‌طلبد مسئولان شهرستان به ویژه نماینده مجلس، اعضای شورای شهر و البته نماینده عالی دولت و خود مدیر اداره محیط زیست هر چه سریع‌تر نسبت به راه اندازی این مهم اقدام کنند تا علاوه بر بعد رونق گردشگری شهرستان، پتانسیل طبیعی منطقه بیشتر از گذشته به همشهریان و گردشگران معرفی شود؛ چه بسا در پس این دست دست کردن‌های مسئولان ما شبانه این پتانسیل عظیم به شهر دیگری منتقل شده و این فرصت بالقوه در نقطه‌ای دیگر به فعلیت رسد. ⏩ @negin_ghohestan

#یادداشت ▫️دل نوشته یک پرستار خطاب به شهروندان فهیم قاینات 🔸 ماهم از جنس مردم همین شهریم! ✍ فهیمه شقایقی | پرستار | شماره ۱۷۴ | هفته‌نامه نگین قهستان ▫️سال اول دبیرستان بودم که بحث انتخاب رشته پیش آمد، آن زمان سال اول عمومی بود و کلاس دوم و سوم دبیرستان را تخصصی می‌خواندیم. بین رشته انسانی و رشته تجربی متحیر بودم. بر خلاف خیلی از هم سن و سالانم که به امید آینده شغلی بهتر گام در مسیر رشته ریاضی و فیزیک می‌گذاشتند، من در درون خودم دنباله‌رو احساسی بودم که فراتر از دغدغه شغلی در آینده بود. در نهایت و البته بر خلاف نظر مدرسه و خانواده تصمیم خودم را گرفتم. ▫️ انتخابم رشته علوم تجربی بود؛ از آن‌جایی که نمرات درسی‌ام به ویژه در دروس شیمی، فیزیک، ریاضی و زیست خیلی بالا نبود، تقریبا هیچ‌کس از اطرافیانم به موفقیت من امید چندانی نداشتند. اما خودم تصمیم‌ام این بود که پرستار شوم. شاید نمرات پایین اعتماد به نفسم را کم کرده بود که از همان زمان به پزشکی فکر نمی‌کردم اما آن‌چه مسلم بود، کار پرستاری را دوست داشتم. گه گاهی که به بیمارستان به هر دلیلی مراجعه می‌کردم محو رفتار و عملکرد پرستاران بودم و آرزو می‌کردم روزی باشد که من هم در بیمارستان شهر خودم پرستار شوم. سال‌های دبیرستان و پیش‌دانشگاهی به سختی گذشت و چون بر خلاف خیلی از همکلاسی‌هایم برای آینده هدفی تعیین کرده بودم، نشستم، تلاش کردم و درس خواندم و در نهایت رشته کارشناسی پرستاری در یک دانشگاه علوم پزشکی نسبتا خوب پذیرفته شدم. ▫️ حالا سال‌های سال از آن روزها می‌گذرد. و فقط خدا می‌داند که در طی این مدت چه ایام تحصیل، چه ایام سخت کارآموزی و چه روزهای بی مزد و مواجب طرح، و چه حالا که سال‌هاست استخدام دولت هستم، چه سختی‌هایی که نکشیده‌ام. ▫️ پرستاری واقعا شغل سختی است؛ مخصوصا برای کسانی که روحی لطیف داشته و نمی‌توانند از کنار اتفاقات و حوادثی که برای مردم پیش می‌آید به راحتی بگذرند. پرستاران بر خلاف ظاهرشان که باید خونسرد و امیدبخش و مهربان باشند، از درون پر از آشوب‌اند. ▫️کار کردن در بیمارستان یک شهر کوچک مثل قاین خیلی سخت است و دلیلش هم این است که همه کسانی که بنا به هر دلیلی به بیمارستان مراجعه می‌کنند و یا بستری می‌شوند، یا از اقوام و دوستان و آشنایان هستند و یا با یک واسطه آشنا در می‌آیند؛ و این یعنی یک وظیفه سنگین‌تر و یک توقع بالاتر از سوی بیمار و همراهانش برای پرستار! ▫️ پزشکان منطقه غالبا غیر بومی هستند و ناخواسته این فشار اجتماعی بر روی دوش ما پرستاران است. فشار سیستمی هم کم نیست! وقتی در بیمارستان شهدا قاین من و همکارانم با کادری به ازای 120 تخت بیمارستانی، باید جور یک کادر مجهز برای 180 تخت بیمارستانی را بکشیم، فشار خواه ناخواه ایجاد می‌شود. وقتی ناچاریم بر خلاف میل باطنی و به دلیل نیاز سیستم به نیروی انسانی، اضافه‌کار قبول کنیم و چندماه بعد پولش را بگیریم! واقعا فشار را می‌توان احساس کرد، آن‌هم در این شرایط سخت معیشتی؛ ▫️ وقتی با همه تلاش ما و سایر کادر درمان بیماری جان به جان آفرین تسلیم می‌کند، بدترین لحظات روحی برای ماست؛ اما ما باید قوی باشیم، ما حق گریستن نداریم، هر چند گاهی گریه امان‌مان را می‌برد! در بحران همه‌گیری بیماری کرونا که به‌سان یک جنگ نابرابر بود، واقعا جان‌مان را در طبق اخلاص گذاشتیم تا برای مردم‌ شهرمان کم نگذاریم. منتی نیست انجام وظیفه کردیم، ولی واقعا خسته و فرسوده شدیم! ▫️ همه این‌ها را گفتم که شما همشهریان عزیز بدانید که ما از خود شماییم. از جنس مردم همین شهریم. فرزندان خودتان یا اقوام‌تان و یا همسایگان و آشنایان شماییم. خواهش می‌کنیم ما را غریبه نپندارید. یقین دارم هیچ پرستاری در ازای کاری که می‌کند در هیچ کجای دنیا دنبال تشکر و سپاس‌گزاری نیست، چرا که این با مرام‌نامه پرستاری مغایرت دارد؛ اما باور کنید همه کاسه و کوسه‌ها را سر پرستار شکستن و او را به هر دلیلی به باد فحش و ناسزا گرفتن از انصاف به دور است! همه تقصیرات را گردن پرستاری انداختن که در سیستم کمترین نقش مدیریتی و اجرایی را ندارد، کاری به دور از جوانمردی است. ▫️ همه اعصاب خوردی و ناراحتی خود را از پیشامدی که برای‌مان حادث شده، بر سر پرستار خالی کردن شیوه منصفانه‌ای نیست! خیلی از اوقات لطف بیکران و محبت بی پایان مردم فهیم قاینات و زیرکوه شامل حال ما شده و ما را به معنای واقعی کلمه شرمنده خودشان کرده‌اند، که ما خود را لایق این همه محبت شما خوبان نمی‌دانیم، اما امیدواریم آن اندک برخوردهای نا به حقی که با همکاران پرستار و یا سایر عزیزان کادر درمان هم گاهی از جانب بیماران و یا همراهان صورت می‌گیرد، با سعه صدر و تحمل و صبوری بیش‌تر کنترل شود، تا همه ما بتوانیم در محیطی آرام‌تر و به دور از استرس، بهترین خدمات را که شایسته شما بهترین‌هاست ارائه دهیم. ⏩ @negin_ghohestan

#یادداشت 🔸 روحیه‌ای آهنین در دل بحران: ورزش شبانه مردم قاین در جاده سلامت ✍ محمد سالخورده ▫️ در روزهایی که سایه جنگ و تنش بر آسمان کشور سنگینی می‌کند و حملات رژیم صهیونیستی علیه ایران فضای جامعه را ملتهب کرده، مردم شهر قاین نشان داده‌اند که چگونه با تکیه بر روحیه جمعی، نشاط اجتماعی و ورزش می‌توانند از اضطراب عبور کرده و امید را زنده نگه دارند. ▫️ جاده سلامت قاین این روزها به محلی برای تجلی این امید تبدیل شده است. شب‌های قاین، مملو از زن و مرد، کودک و نوجوان، جوان و سالمند است که پیاده‌روی و ورزش را به ابزاری برای تقویت روحیه و حفظ سلامت روانی خود و خانواده‌شان بدل کرده‌اند. صحنه‌هایی که پیش‌تر فقط در شب‌های ماه رمضان شاهد آن بودیم، اکنون به جزئی جدانشدنی از شب‌های قاین تبدیل شده‌اند. ▫️ باشگاه‌های کوهنوردی فعال در منطقه از جمله بزرگمهر قاینی، افق قهستان و اتحاد نقش پررنگی در این نشاط اجتماعی ایفا کرده‌اند. این گروه‌ها که از ابتدای سال با برنامه‌ریزی‌های دقیق فعالیت داشته‌اند، اکنون در روزهای سخت نیز با اجرای پیاده‌روی‌های گروهی، صعودهای دسته‌جمعی و برنامه‌های خانوادگی، فضای مثبتی برای مردم ایجاد کرده‌اند. ▫️ در مسیر جاده سلامت، نه نشانی از غم دیده می‌شود و نه چهره‌های خسته؛ بلکه دوچرخه‌سواری کودکان، دویدن جوانان و قدم زدن خانواده‌ها حکایت از جامعه‌ای دارد که با ورزش، شادابی را جایگزین نگرانی کرده است. این تصویر زیبا، نشان می‌دهد که ورزش نه تنها جسم را می‌سازد، بلکه سپری است در برابر استرس و فشارهای روحی. ▫️ از تلاش‌ها و همکاری‌های شهرداری قاین نیز باید قدردانی کرد که با ایجاد زیرساخت‌هایی همچون جاده سلامت، بستر را برای چنین تحرکات اجتماعی و روحیه‌بخشی فراهم آورده است. البته مردم خواستار توسعه این مسیرها هستند تا فرصت بیشتری برای بهره‌برداری عمومی و ترویج سبک زندگی سالم فراهم گردد. ▫️ در نهایت، پیام روشن مردم قاین واضح است: با همدلی، نشاط، و حرکت، می‌توان حتی در دل بحران نیز ایستادگی کرد و امید را زنده نگه داشت. ⏩ @negin_ghohestan

#یادداشت 🔸 نقش تاب‌آوری اجتماعی در شرایط حساس جنگ ✍ بهجت هوشیار‌مقدم | خبرنگار | شماره ۱۷۵ | هفته‌نامه نگین قهستان ▫️ متاسفانه حدود یک هفته‌ای می‌شود که کشور ما مورد تهاجم رژیم صهیونیستی قرار گرفته است. قصد بررسی ابعاد سیاسی، امنیتی و بین المللی ماجرا را نداریم چرا که فاقد تخصصش بوده و ادعایی هم در این زمینه نداریم. اما آنچه که مسلم است در هنگام جنگ و در زمانی که یک کشور زیر آتش خمپاره و توپ و تانک و موشک و راکت قرار می‌گیرد، اوضاع و شرایط متفاوتی را تجربه می‌کند. چه بخواهیم و چه نخواهیم در ادامه مسیر در زمان جنگ کشور با یک سری مشکلات و چالش‌ها روبه‌رو خواهد شد. ▫️ اول اینکه بهتر است تمام اختلاف نظرها و سلیقه‌ها را کنار بگذاریم، چون بمب‌های اسرائیلی وقتی روانه شهر و کاشانه ما می‌شود بر اساس حزب، جناح و گروه‌بندی‌های سیاسی شلیک نمی‌شود؛ هدف گلوله‌های دشمن ایران و ایرانی است. پس در گام نخست باید بدانیم که چه اصولگرا باشیم و چه اصلاح‌طلب، چه موافق جمهوری اسلامی باشیم و چه منتقد آن، چه در فضای اجتماعی کشور فعال باشیم و چه خودمان را کنار کشیده باشیم، در هر صورت همگی با هم هدف خصم قرار می‌گیریم پس باید در این شرایط که بیش از هر زمان دیگری جامعه به آرامش نیاز دارد، این قبیل مباحث را کنار گذاشته و یکدیگر را متهم به کم کاری و یا ضعف عملکردی نکنیم. ▫️ همه نخبگان سیاسی، اقتصادی، هنری و ورزشی طی یک هفته اخیر از میهن و کشورشان اعلام حمایت کرده و ما مردم عادی نیز باید بحث و جدل‌های حاشیه‌ای را کنار بگذاریم و تا جایی که می‌توانیم سعی در تلطیف کردن اوضلع و آرام کردن شرایط داشته باشیم. گروه‌های خاص سنی و به ویژه کودکان برداشتی متفاوت از ما با جنگ دارند و به شدت دچار احساس ناامنی می‌شوند. سعی کنیم در حضور بچه‌ها از جنگ و به خصوص از آسیب‌هایی که به کشور و شهرهای ما وارد شده صحبت نکنیم. چون کودک تفاوت شرق و غرب و بعد مسافت را تشخیص نداده و خود را در شرایط بحرانی تصور می‌کند. ▫️ مورد دیگری که مطرح است لزوم بالابردن تاب‌آوری اجتماعی در این قبیل مواقع است. در جامعه و در برخورد با افراد گوناگون باید سعی کنیم که آرامش خود را حفظ کرده و از کوره درنرویم؛ و در صورت مواجهه با شخص یا اشخاصی که دچار شرایط عصبی شده‌اند، آرامش خود را حفظ کنیم و بدانیم که همه افراد توان کنترل خشم را به یکسان ندارند و ممکن است وخامت اوضاع شرایط روحی آن‌ها را سریع‌تر تحت تاثیر قرار دهد، پس سعی کنیم که ما آرام باشیم. ▫️ به طور ناخواسته همشهریان ما که مقیم کلان‌شهرها به ویژه تهران هستند، این ایام را به قاین آمده و در اینجا ساکن شده‌اند، و در واقع به طور موقت به موطن خود بازگشته‌اند که این امر خود موجبات یک سری کمبودها و نواقصی خواهد شد. از اقلام دارویی بگیرید تا مواد غذایی و سوخت و انرژی؛ باید بدانیم که این شرایط گذرا و موقت است. و قرار نیست همیشه این جمعیت در این شهر کوچک زندگی کنند، پس تا می‌توانیم نسبت به همدیگر مهربان باشیم. خریدهای منزل را فقط در حد مایحتاج خودمان انجام داده و از انباشتن کالاها و مواد خوراکی در منزل خودداری کنیم. یقینا خرید منطقی و به موقع مسئولان شهرستان، استان و کشور را در شناسایی میزان نیاز واقعی و تامین کالا و انرژی یاری رسانده و آن‌ها را با آماری واقعی روبه‌رو خواهد کرد و خود این امر موجب می‌شود که کمبود کمتری را در شهر یا دیار خودمان احساس کنیم. ▫️ صرفه‌جویی و درست مصرف کردن در همه زمینه‌ها به ویژه در حوزه انرژی و سوخت رفتاری است که باید در این شرایط سرلوحه زندگی‌مان قرار گیرد. باید درک کنیم که فقط با مصرف بهینه هست که می‌توانیم از شرایط سخت جنگ به سلامت عبور کنیم. در پایان فراموش نکنیم که این شرایط موقتی و گذراست پس سعی کنیم کمی آستانه تحمل‌مان را بالاتر ببریم.‌‌‌ ⏩ @negin_ghohestan

#یادداشت 🔸 لزوم گسترش محدوده دانشگاه بزرگمهر ✍ حسن مختاری | نویسنده و شاعر | شماره ۱۷۵ | هفته‌نامه نگین قهستان ▫️ تمدید حکم و ابقا دکتر سید احسان شکیب ریاست دانشگاه بزرگمهر قاینات نشانگر عملکرد عالی وی و همکارانش در طول دوره مدیریتی گذشته است. امید است در سایه عنایت خداوند و همت مسئولان وی بتواند کمبودهای دانشگاه بزرگمهر قاینات مخصوصا گسترش فضاهای آموزشی و شکستن حصار دانشگاه و انتقال دیوار آن به حاشیه میدان بلوار ابوالمفاخر را کلید بزند. ▫️ این مهم امکان پذیر نیست مگر به همت حامیان دانشگاه، شورای شهر و شهرداری، فرمانداری و مالکین ابوالخیری، باید گفت گسترش فضای دانشگاه، عزم ملی را می‌طلبد. نیازمند یک جهاد تبین می‌باشد؛ شورای اسلامی شهر در آخرین سال دوره‌اش می‌تواند یک قدم بزرگ و ماندگار برای دانشگاه بردارد. هنوز که آن منطقه به شهر الحاق نشده و مالکین حق ساخت و ساز را ندارند خرید زمین‌های آن‌ها یا تهاتر نمودن و رضایت مالکین را جلب کردن، می‌تواند پایه پرکاری برای دانشگاه باشد. ▫️ دانشگاه با در اختیار داشتن زمین کافی می‌تواند ساختمان‌سازی نماید و تالاری احداث کرده و مزرعه نمونه زعفرای را در کنار دانشگاه با افزایش رشته کشاورزی داشته باشد. قاین و قاینات به نام زعفرانش مشهور است اما یک مزرعه نمونه برای کاشت و برداشت این طلای سرخ ندارد! درحالی‌که در فصل پاییز با برگزای جشن برداشت زعفران در دانشگاه بزرگمهر در کنار مزارع شاهیک و بلهوری، جذب گردشگر را می‌توان داشت. وقتی شهر همجوار ما حاضر است برای کشت زعفران خاک را از قاینات ببرد و در جوار خودش مزرعه نمونه‌ای بسازد! چرا ما که هم خاکش را داریم و هم آب و هوایش را، از نیروهای خبره این کار مانند مهندس احتشام و دکتر عبداللهی استفاده نمی‌کنیم؟ باید آستین همت بالا زد و پاشنه کفش را برکشید وگرنه همین محصول زعفران قاینات را هم مانند نام قهستان به سرقت خواهند برد؛ ▫️می‌روند تا آرام آرام و خزنده نام این محصول را هم به‌نام خود ثبت کنند. همان‌طور که نام قهستان را سرقت تاریخی نمودند. اما هنوز دیر نشده است، شورای شهر و دانشگاه و انجمن حامیان دانشگاه هر چه زودتر محدوده دانشگاه را گسترش داده و زمین‌های اطراف را به دانشگاه ملحق نمایند، تا هوایی تازه در بازدم دانشگاه دمیده شود. ▫️پا بر گلوی دانشگاه نگذارید و به آن‌چه که هست قانع نشوید که محوطه کنونی دانشگاه بهانه‌ای می‌شود برای ندادن رشته‌های جدید؛ زیرا وقتی ساخت و سازی انجام نگیرد و کلاسی افزایش نیابد، چگونه توقع رشته‌ای الحاقی را داشته باشند؟ ▫️بیایید هنوز که ساخت و ساز انجام نشده شورای شهر مالکان زمین‌های اطراف دانشگاه را جمع نماید و رضایت آن‌ها را جلب کرده و یک کار خیر و باقیات صالحاتی این دوره شورا از خودش به یادگار بگذارد. از این مدت باقی مانده حداکثر استفاده را بنمایید، جلوی ضرر را از هر کجا که بگیرید، فایده است؟ بیایید با الحاق زمین‌های اطراف دانشگاه بزرگمهر، دانشگاه نفسی تازه کند و از هوای پاک نیاکان استنشاق نماید. ▫️بوسه باید زد به دستانی که سنگر می‌زند در دل قاین قلم بر لوح و دفتر می‌زند سخت کوشانی که آگاهند از کمبودها خشت خشت خیرین دستی بر اختر می‌زند با تمام نامرادی‌ها ز غفلت‌های دی سالیان سایه با نهاد دست بر سر می‌زند آفرین بر همت مردان کار و کاردان بانیان خیر بین آهنگ دیگر می‌زند عشق می‌جوشد سراپاشور و همتی در وجودچشمهای منتظر اشکی چو گوهر می‌زند خستگی‌ها می‌رود آن دم که بگشایی دری دستهایی با دعا پشت در است در می‌زند آی همشهری بیا برگی بینداز از کرم بین که زنبور غریقی روی آن پر می‌زند با دعای خیر، مختاری دعاگوی شماست با قلم بر دفترش نقشی ز داور می‌زند ⏩ @negin_ghohestan

#یادداشت 🔸 لزوم رعایت حال شهروندان در عزاداری‌ها ✍ حسن مختاری | نویسنده و شاعر | شماره ۱۷۶ | هفته‌نامه نگین قهستان ▫️ محرم با تشییع جنازه سرداران، دانشمندان هسته‌ای، خانواده‌هایی که عزیزانشان از موشکباران‌های اسرائیل و آمریکا به شهادت رسیدند، آغاز شد. محرمی که بعد از غدیر شروع شد (وَأَتْمَمْنَاهَا بِالثانی العَشْرٍ) که دوازده روز سخت موشکباران‌های رژیم صهیونیستی و حامیانش را پشت سر گذاشتیم و پیروز و سرافراز با وعده صادق، سه متخاصم را به عقب نشینی وادار کردیم. با وجود اینکه در آخرین روزهای ذی‌الحجه دست پلید آمریکای جنایتکار هم آشکارا به پشتیبانیش آمد اما مقاومت دلیرمردان ایرانی نیروهای مسلح آنچنان ضرب‌شستی نشان داد که همه امیدهای پست و واهی خود را به گور برد. ▫️ محرم آمد و شور حسینی اجازه نخواهد داد تا به اهداف پسا آتش‌بس دست یابد. ملتی که شهادت افتخار اوست، هرگز تسلیم نخواهد شد زیرا رشادت و شجاعت را از سرور و سالارش امام حسین (ع) گرفته. او که با زن و فرزندش و تمامی اصحاب از طفل شیرخواره گرفته تا جوان رشید علی‌اکبر و پیر قبیله‌اش حبیب‌ابن مظاهر همه را در صحرای کربلا در برابر سپاه کفر آورد و با خون‌بهایشان پرچم حق و حقیقت را برافراشت. ▫️ یاثارالله؛ شمشیری که بر گلوی تو آمد، هر چیز و همه چیز را به دونیم کرد. هرچه در سوی تو حسینی بود، حسینی شد، و دیگر سو یزیدی، یاثارالله؛ خط با خون تو آغاز شد، آن‌زمان که تو ایستادی، دین راه افتاد و چون تو فرو افتادی، حق برخاست. ▫️ حسین (ع) بود که میآمد تا به قیمت هستی خویش زخم چرکین سالیان را بشکاد و با جانش مرهمی بسازد که دردمندان را آرام بخشد. حسین(ع) بود که آمد و زمزمه میکرد شمشیرها را باید تیز و تیزتر کرد تا بریدن را بیاموزند، تا زخم چرکین و غده سرطانی را در فردای موعود بشکافند. ▫️حسین(ع) بی آنکه حج را پایان برد به «جهاد» برمی‌خیزد، در هنگام حج آهنگ سفر میکند، آزاده‌ایست که سکوت گناه‌آلود سالیان را در شط بلندترین فریادها و در خروش سرخترین رودها میشوید. ▫️ محرم امسال را سرختر از سالیان پیش با «جهاد تبیین» شروع کردیم و هرگز نخواهیم گذاشت خون این عزیزان پایمال نوارهای توپ و تانک صهیونیست شود. با تمام وجود از آب و خاک و دین و میهمن عزیزمان ایران، حفاظت خواهیم کرد. ▫️ به پاس هر وجب از خاک ایران چه بسیارند شهیدانی که رفتند ز هستی بر سر هر ذره این خاک خدا داند چه مردانی که رفتند امسال اگر هیئات مذهبی برای عزاداری سرور و سالارشهیدان جلساتی در تکایا و حسینیه‌ها برگزار میکنند سعی و تلاششان بر این باشد که از بلندگوهای بیرون کمتر استفاده کنند و جمعیت عزاداران در خیابانها تا ساعت 10 الی 11 شب بیشتر بر طبلها نکوبند. از سازمان تبلیغات اسلامی و نیروهای انتظامی عاجزانه تقاضامندیم تا بر ساعت ختم مراسم خیابانی نظارت کنند. سینه هر ایرانی طبلی است که داغ عزیزان از دست رفته هردم بر آن میکوبد. ▫️ بیایید قدری رعایت حال شهروندان را داشته باشیم؛ همه عزاداری را دوست داریم و عزاداریم، اما نکند خدایی ناکرده این شور و عشق حسینی با رفتار بد ما به بغض تبدیل شود. در همه محله‌ها و خانه‌ها افراد پیر، کودک و مریضی هستند که توان تحمل این صداها را ندارند. برای یک لحظه هم که شده آن خانواده را جای خانواده خود قرار دهیم و شئونات اسلامی و میدانی را رعایت کنیم. ▫️محرم ماه خون، ماه قیام است مه پیروزی خون بر نیام است محرم از حسین(ع) حرمت گرفته ورا رویش سپاهی خام، خام است محرم بیرق آزادی افراشت بهبام شام و کوفه مستدام است محرم ماه امر و نهی در فعل حدیث حج یاران ناتمام است محرم چشم «مختاری» پر از اشک بر اطفال و اسیران امام است ⏩ @negin_ghohestan

#یادداشت 🔸 بودجه مسئولیت اجتماعی، گمشده صنعت قاینات ✍ امیر حسین شکیبا | فعال مدنی | شماره ۱۶۷ | هفته‌نامه نگین قهستان ▫️ چند روز پیش به جهت سر زدن از یکی از دوستان، عازم شهر نی‌ریز در استان فارس شدم. شهری به مثابه قاین از نظر جمعیتی، وسعت و پیشرفت. در حین گشت‌وگذار در شهر به کرّات چشمم به تابلوها و بنرهایی مزین به‌نام مجتمع فولاد غدیر نی‌ریز می‌افتاد، هنوز در فکر این بودم که از دوستم سؤال کنم علت این‌همه تبلیغات را که به بوستان و یک دریاچه مصنوعی بسیار زیبا رسیدم که در آنجا هم تبلیغات فولاد چشم‌نوازی می‌کرد. ▫️ علت را جویا شدم؛ دوست و همراه من گفت: «مجتمع فولاد نی‌ریز از محل بودجه مسئولیت‌های اجتماعی کارهای بزرگی در این شهر انجام داده و در حال انجام است. از ساخت همین دریاچه مصنوعی در کنار ساخت یک بوستان زیبا گرفته تا ساخت مجتمع فرهنگی-ورزشی چندمنظوره، از خرید دستگاه MRI برای بیمارستان تا ساخت درمانگاه، از تأمین هزینه انتقال آب از خلیج فارس (جهت استفاده فولاد، تا این مجتمع از آب شرب و کشاورزی استفاده نکند) تا ساخت نیروگاه خورشیدی و چندین طرح و برنامه دیگر که برای پیشرفت شهر در نظر گرفته‌اند». ▫️ البته این هزینه‌کردها در شهر در سایه اتحاد مسئولین شهر و مطالبه عمومی مردم میسر شده است. بعد از شنیدن صحبت‌های دوستم واقعا دلم برای شهرم و برای مردمش سوخت. برای مردمی که طی سالیان سال جزء دود از کارخانه سیمان ندیدند، برای مردمی که یقیناً از فولاد هم به‌جز بی‌آبی چیزی نصیبشان نخواهد شد. ▫️ اصلاً فکر می‌کنم مسئولین شهر حتی یک‌بار هم از مدیران صنعت شهر مطالبه این بودجه مسئولیت‌های اجتماعی را نکرده‌اند و شاید اصلاً نمی‌دانند همچین بودجه‌ای وجود دارد. امید است به مطالبه عمومی مردم، برکات هزینه‌کرد این بودجه در شهرمان پیدا شود. ⏩ @negin_ghohestan

#یادداشت 🔸 مناجاتی در دل کویر؛ شب شهادت امام سجاد(ع) در خوسف ✍ علی احسانی‌مقدم | پژوهشگر فرهنگی ▫️ داغ عاشورا که هنوز بر دل‌ها تازه است، شهادت امام زین‌العابدین علیه‌السلام، داغی دیگر بر سینه شیعه می‌نشاند. امامی که با زبان دعا، پیام خون حسین(ع) را تا همیشه در تاریخ جاری کرد. ▫️در خوسف، دیار ایمان و اصالت، این روزها و شب‌ها حال و هوای دیگری دارد. مردم این شهر، کهن‌ترین سنت‌های عزاداری را با اخلاص و سادگی برگزار می‌کنند. خانه‌ها با پرچم‌های مشکی آذین می‌شوند و مجالس ذکر و روضه، با حضور پیران و جوانان، رنگ و بوی مناجات‌های امام سجاد می‌گیرد. ▫️ خوسف، شهر علم و ادب، در شب شهادت زین‌العابدین، به زیباترین شکل بندگی می‌رسد. در سقاخانه‌های قدیمی، در خانه‌هایی که هنوز عطر چای روضه از آن‌ها بلند است، نذرها تقسیم می‌شود؛ نان محلی، آش، شربت… و دل‌هایی که در سکوت، آیه‌های صحیفه سجادیه را زمزمه می‌کنند. ▫️ امام سجاد، در دل مردمان خوسف، نه فقط یک امام، که الگویی برای صبر، عبادت، و روشنگری است. نسل به نسل، این فرهنگ منتقل شده است؛ از مجالس ساده روستا تا مناجات‌های شبانه در مساجد تاریخی. ▫️ و امشب، در شب شهادت، خوسف سراسر بغض است؛ بغض مظلومیتی که قرن‌هاست باقی مانده و بغض وفاداری به امامی که وارث کربلا بود ⏩ @negin_ghohestan

#یادداشت ▫️ نگاهی به مصائب و مشکلات اهالی رشته فوتبال 🔸 گل به خودی مسئولان قاینات! ✍ محمد سالخورده | خبرنگار | شماره ۱۷۷ | هفته‌نامه نگین قهستان ▫️ اکنون «پیام شرق» تنها نماینده فوتبال شهرستان قاینات در لیگ برتر استان است. اما عملکرد این تیم در سه هفته نخست رقابت‌ها با شکست‌هایی سنگین و غیرمنتظره همراه بوده است. ادامه این روند نه تنها می‌تواند به حذف تیم منجر شود، بلکه خطر از بین رفتن اعتبار ورزشی شهرستان را نیز در پی دارد. نگرانی‌ها زمانی بیشتر می‌شود که بدانیم رقیب دیرینه شهرستان، با داشتن چند تیم در رقابت‌ها، همواره در جمع مدعیان حضور دارد و نمایشی قدرتمند از مدیریت و برنامه‌ریزی ارائه می‌دهد. فوتبال قاینات؛ قربانی نبود اتحاد و برنامه‌ریزی است! در شهری با این میزان از استعدادهای فوتبالی، جوانان توانمند، و جمعیت قابل توجه، جای شگفتی دارد که حتی یک تیم منسجم و مدعی نتواند به رقابت‌های کشوری راه یابد. ▫️ تجربه نشان داده هر زمان که اتحاد و انسجام میان بدنه ورزش شهرستان برقرار بوده، نتایج قابل قبولی نیز حاصل شده‌اند. نمونه روشن آن، عملکرد راضی کننده هیات فوتبال در یکی دو سال اخیر است که با برنامه‌ریزی، تعامل و همدلی همراه بوده است. اکنون وقت آن است که مسئولان، پیشکسوتان، مربیان و تمامی دلسوزان فوتبال شهرستان، پیش از آن‌که دیر شود، به میدان بیایند و به داد نماینده قاینات در لیگ استان برسند. ▫️ بدون شک، با همدلی و استفاده از تمامی ظرفیت‌های موجود، می‌توان بار دیگر فوتبال قاین را به جایگاه شایسته‌اش بازگرداند. اما لازمه آن، عبور از اختلافات، پرهیز از وعده‌های توخالی، و باور به کار جمعی است. باشد که این گزارش تلنگری باشد برای همه آنان که دل در گرو پیشرفت ورزش این شهرستان دارند. ⏩ @negin_ghohestan

#یادداشت 🔸 تا دیر نشده است صدای مردم را بشنوید! ✍ علی احسانی‌مقدم | پژوهشگر اجتماعی | شماره۱۷۷ | هفته‌نامه نگین قهستان ▫️ در خراسان جنوبی، استانی که روزگاری با مردمانی سخت‌کوش و طبیعتی صبور شناخته می‌شد، امروز نسلی در حال بالیدن است که با وجود همه استعدادها، همچنان با موانع متعددی برای شکوفایی روبه‌روست. نوجوانان و جوانانی که چشم‌به‌راه فرصتی واقعی هستند تا بتوانند سهمی در توسعه این دیار داشته باشند، اما متأسفانه آن‌گونه که باید، دیده نمی‌شوند. قاینات، خوسف، نهبندان، درمیان و سایر مناطق خراسان جنوبی، سرشار از معادن طلا، خاک‌های نادر، و ظرفیت‌های طبیعی منحصر به‌فرد هستند. ▫️ اما این گنجینه‌ها زمانی ارزشمند خواهند بود که سهم واقعی مردم، به‌ویژه نسل جوان از آن‌ها مشخص و ملموس شود. اگر این ثروت‌ها تنها در گزارش‌ها و تابلوی شرکت‌ها بدرخشند، اما تغییری در زندگی مردم ایجاد نکنند، قطعاً موج نارضایتی و مهاجرت ادامه خواهد یافت. حمایت از جوانان؛ نه در حرف، که در عمل باید اثبات شود. برخی موانع ساده اما آزاردهنده، مانند کاغذبازی، بی‌توجهی به طرح‌ها و نبود مشوق‌های واقعی، موجب دلسردی بسیاری از جوانان مستعد شده است. توسعه پایدار، بدون توجه به سرمایه انسانی و اجتماعی، معنایی نخواهد داشت. جوان امروز نیازمند نگاه حمایتی واقعی است، نه وعده‌هایی که هرگز به عمل نمی‌رسند. زمان آن رسیده که باور کنیم جوانان، توانمندترین یاران توسعه‌اند. در تک تک شهرستان‌های استان، استعدادهای بومی فراوانی وجود دارد که در صورت فراهم شدن بستر مناسب، می‌توانند در حوزه‌های مختلف علمی، اقتصادی و فرهنگی بدرخشند. اما زمانی موفق خواهیم بود که انتخاب مدیران و فرصت‌های کاری، بر اساس شایستگی و توانمندی باشد، نه روابط و وابستگی‌ها. ▫️ اگر می‌خواهیم فقر و مهاجرت از استان ریشه‌کن شود، باید از پشت میزهای اداری برخیزیم و به میان مردم برویم. باید پای صحبت جوانان بنشینیم، به نیازهایشان گوش بدهیم و از نخبگان بومی در تصمیم‌گیری‌ها و اجرا بهره بگیریم. تاریخ، سکوت امروز را فراموش نخواهد کرد! مسئولان عزیز، اگر امروز نشنوید، فردا دیر خواهد بود. و آیندگان، اگر نامی از شما ببرند، نه با افتخار، که با حسرت خواهند گفت: «آنان که می‌توانستند آینده بسازند، فقط تماشا کردند». مدیران تصمیم گیرنده و تصمیم ساز لطفا آزاده باشید، اگر علم کار ندارید، راحت میز را ترک کنید! ▫️ مسئولیت، پیش از هر چیز تعهد است، وقتی مسئولی بر مسند نشسته است، نخستین وظیفه‌اش پاسخ‌گویی به مردم است. مردم سراسر خراسان جنوبی، مردمی نجیب، صبور و پرامید هستند، اما در انتظار اقدام و عمل، نه وعده‌های تکراری و بی‌ثمر. مسئول باید بداند که نشستن پشت میز، پایان کار نیست، بلکه آغاز تعهدی است که به جان و دل مردم بسته است. اما آیا همه آنانی که بر این میزها تکیه زده‌اند، این مسئولیت را با تمام وجود پذیرفته‌اند؟ ▫️ روزها و ماه‌ها می‌گذرد، پروژه‌ها نیمه‌کاره رها می‌شوند، اعتبارها سرگردان بوده و مردم همچنان در انتظار ابتدایی‌ترین خدمات می‌مانند. وقتی مدیران صرفاً در جلسات و میهمانی‌ها حضور دارند و به جای پاسخ به نیازهای واقعی، وقت را صرف گزارش‌های بی‌نتیجه می‌کنند، دلسردی مردم بیشتر می‌شود. تعویق در تصمیم‌گیری‌ها و بی‌تحرکی اداری، زخم عمیقی بر تن توسعه استان وارد کرده است. باید بدانیم مردم، شریک واقعی توسعه‌اند، نه تماشاگر! ▫️ پیشرفت و آبادانی فقط با نشست‌های رسمی و تصمیمات پشت درهای بسته رقم نمی‌خورد. مردم، تشنه مشارکت و دیده شدن هستند. آن‌ها در تمام نقاط خراسان جنوبی، از شهر تا روستا، با دستان خود در تلاش‌اند تا زندگی خود و خانواده‌شان را بهبود بخشند. اگر مسئولان گوش به سخن مردم ندهند و مسیر را برای تلاش‌گری آنان باز نکنند، فاصله بین مردم و تصمیم‌گیرندگان بیشتر می‌شود و حس بی‌اعتمادی ریشه‌دار خواهد شد. صادقانه بگوییم؛ وقت تعلل تمام شده است، دیگر زمانی برای توجیهات و بهانه‌جویی نیست. اگر توان انجام وظایف به بهترین شکل را نداریم، حداقل جسارت آن را داشته باشیم که جای خود را به کسانی بدهیم که برای خدمت به مردم شوق و اراده دارند. این کار، نه نشانه ضعف، که نشان عزت نفس و احترام به مردم است. اگر صندلی، تنها وسیله‌ای برای حفظ جایگاه و قدرت است، باید بدانیم که مردم آن را نخواهند پذیرفت. ▫️ خراسان جنوبی، نیازمند خدمت بی‌وقفه و صادقانه است. ما در دیاری زندگی می‌کنیم که مردمش، سختی‌ها را به جان خریده‌اند و عاشقانه به زندگی دل بسته‌اند. اکنون وقت آن است که هر مسئول، با جدیت و صداقت، به مسئولیتش عمل کند، از تعلل بپرهیزد و با شجاعت بگوید: «اگر نمی‌توانم، میدان را برای دیگری باز می‌کنم». زیرا مردم، بیش از هر چیز، به تلاش واقعی، وقت‌شناسی و صداقت نیازمندند. و این، فقط در سایه مدیریتی آزاد و مسئولانه امکان‌پذیر است. ⏩ @negin_ghohestan

#یادداشت 🔸 حلقه گمشده ورزش قاین، آموزش و پرورش است! ✍ محمد سالخورده | خبرنگار ▫️ وقتی از آینده ورزش قهرمانی قاینات سخن می‌گوییم، نمی‌توان نقش آموزش و پرورش را نادیده گرفت. آموزش و پرورش باید ستون اصلی پرورش استعدادهای ورزشی این شهرستان باشد، اما واقعیت این است که امروز این نهاد مهم، حلقه گمشده ورزش قاین است. ▫️ سال‌ها پیش، تابستان‌ها سالن فتح‌المبین پر از شور و نشاط بود؛ دانش‌آموزان در کلاس‌های فوتسال، فوتبال، والیبال، کشتی، شطرنج و بدمینتون ثبت‌نام می‌کردند و خانواده‌ها با شوق فرزندان خود را همراهی می‌کردند. اما امروز چه؟ ▫️ به دلیل رکود در تربیت‌بدنی آموزش و پرورش و نبود تعامل پایدار با هیأت‌های ورزشی، آموزش و پرورش عملاً میدان را به باشگاه‌ها و نهادهای دیگر واگذار کرده است. ▫️ این غفلت به چه معناست؟ به این معنا که فرصت‌های ناب استعدادیابی در مدارس یکی پس از دیگری از دست می‌رود. فراموش کرده‌ایم که بسیاری از قهرمانان دیروز ما، از دل مسابقات آموزشگاهی رشد کردند و به عرصه‌های ملی رسیدند. حالا همان آموزشگاه‌ها به حاشیه رانده شده‌اند و استعدادهای فراوان دانش‌آموزی یا خاموش می‌شوند یا سر از مسیرهای غیرورزشی درمی‌آورند. ▫️ امروز حقیقت تلخ این است: ورزش در بدنه آموزش و پرورش قاین جایگاهی ندارد. نه برنامه‌ای جدی برای پرورش قهرمانان وجود دارد، نه ساختاری پویا برای شناسایی استعدادها. این بی‌توجهی خیانتی است به سرمایه‌های انسانی این شهرستان. ▫️ اکنون که قادری مدیریت آموزش و پرورش قاین را بر عهده گرفته، یک مطالبه جدی وجود دارد: انتخاب مدیری توانمند، ورزشی و تعامل‌گرا در رأس تربیت‌بدنی. مدیری که فقط نام «تربیت‌بدنی» را یدک نکشد، بلکه واقعاً برای تعامل با اداره ورزش و هیأت‌های ورزشی برنامه داشته باشد. در غیر این صورت، رکود و بی‌عملی سال‌های اخیر همچنان ادامه خواهد داشت. ▫️ اگر آموزش و پرورش به وظیفه اصلی خود در ورزش عمل نکند، نباید انتظار داشت والیبال، فوتسال، فوتبال، بسکتبال، هندبال یا کشتی در قاین به جایگاهی درخور برسند. مسابقات دانش‌آموزی باید به موتور محرک ورزش شهرستان بدل شوند، نه مراسمی تشریفاتی برای پر کردن تقویم سالانه. ▫️ حرف آخر این است: آموزش و پرورش یا باید به جایگاه واقعی خود در ورزش بازگردد، یا بپذیرد که آینده ورزش قاین را به دست فراموشی سپرده است. این مطالبه نه یک خواسته جانبی، بلکه ضرورتی حیاتی برای ورزش قاینات است. |قاین اسپورت| ‌⏩ @negin_ghohestan

#یادداشت ▫️ نگاهی متفاوت به وضعیت پروژه‌های درمانی قاین 🔸 نسخه‌هایتان دردی از مردم دوا نمی‌کند ✍ حسن مختاری | نویسنده و شاعر | شماره ۱۸۱ | هفته‌نامه نگین قهستان ▫️ طفلی غَژغژان(چهار دست و پا) از پشت بام خانه خود را ناودان رسانید و بر روی آن نشست. مادرش سراسیمه هر چه صدایش می‌زد او اعتنا نمی‌کرد. ▫️ نیست عاقل تا که دریابد چو ما گر بگویم کز خطر سوی من آ هم اشارت را نمی‌داند به دست ور بداند، نشنود، این هم بد است مادر چاره‌ای اندیشید و خود را به خانه امیر مومنان رسانید و گفت: یا امیر چاره کار اندیشه کن که طفلم بر ناودان نشسته و هر آن می‌افتد! امیر مومنان گفت: طفلی با خود به پشت بام ببر تا طفلت او را ببیند، در این صورت بی هیچ خطر و تهدیدی با میل خود به سوی هم جنس و همبازی خود می‌آید. ▫️ مادر این چنین کرد و طفل وقتی همبازی و همسال خود را دید از ناودان به روی پشت بام آمد و از خطر رَست. ▫️ غژغژان آمد به سوی طفل، طفل وارهید او از فتادن سوی سِفل(پایین) داستان مولانا مرا به یاد اعتراضات و انتقادات و پیامک‌ها و دست و پا زدن‌های مردم انداخت که حدودا یک ماه پیش برای شبکه بهداشت و درمان شهرستان اتفاق افتاد و در طی بازدیدهای مکرر مسئولان شهرستانی و استانی که هر کدام از این بزرگواران آمدند و بازدید انجام دادند و طفل را از روی ناودان به پشت بام کشاندند. و برای بیمارستان شهداء رئیسی با اختیارات تام مستقر کردند. و وعده و وعید دادند که بیمارستان شهداء در حال گسترش است و تا پایان سال 1404 با تجهیزات کامل آماده می‌شود. ▫️ این همان بیمارستان دوم است؟ آن‌قدر بیمارستان دوم را در بوق و کرنا کردند و حالا شده است پروژه گسترش بیمارستان! قول بعدی که وعده سرخرمن بود برای مردم قاینات، ساختمان دارالشفای امام رضا(ع) قاین است که بعد از دو سال از تکمیل ساختمان و برافراشته شدن تابلوی آن با نام مرکز جراحی محدود امام رضا(ع) و با وجود واگذاری به دانشگاه علوم پزشکی بیرجند هنوز تجهیز نشده است و هر روز یک نسخه جدید برای آن می‌پیچند و می‌گویند باید هیأت امنایی اداره شود و دانشگاه نمی‌تواند آن را تجهیز و راه‌اندازی کند! که این امر تبدیل به چالش بزرگی برای شهرستان شده و مرکزی درمانی که قرار بود دردی از دردهای مردم قاین و زیرکوه را کم کند خودش شده است یک دمل چرکین و دردناک! ▫️ مورد دیگر ساختمان موسسه خیریه ام‌الائمه است که آن هم نیمه تمام مانده است و روز به روز به مرز فرسودگی نزدیک‌تر می‌شود. مگر تمام سخن و قول دولت‌مردان تکمیل پروژه‌های نیمه تمام نیست؟ چرا برای تجهیز و تکمیل این مراکز آستین همتی بالا زده نمی‌شود؟ فقط برای این‌که کودک سقوط نکند هر بار بر بام می‌آیند و صورت جلسه‌ای تدوین می‌کنند و طرح نویی می‌افکنند اما غافل از اینکه این نسخه‌ها دردی از درد شهروندان دوا نمی‌کند! ▫️ نمایش‌های آنان چند صباحی خشم مردم را فرو می‌نشاند تا آب از آسیاب بیفتد و کودک از بام نیفتد و خودش را دوباره به پشت بام برساند و از مرگ سیاسی نجات یابد. کودک مثل خودش را که می‌بیند آرام آرام و چهاردست و پا خود را به مثل خود می‌رساند و دست همدیگر را می‌فشارند و بازی را از سر می‌گیرند و می‌گویند: (اَنَا بَشرً مِثلُکم). ▫️ «پس بشر فرمود خود را مثلِکُم تا به جنس آیید، کم گردید گُم زانکه جنسیت عجایب جاذبی است جاذبش جنس ست هرجا طالبی ست سوی بام آمد ز متن ناودان جاذب هر جنس را همجنس دان» حال و روز کودک غژغژکنان هست مدیرانی درون شهرمان بر لب یک پرتگاه بنشسته‌اند از تمام مردمان دل خسته‌اند بازی آن‌ها بر روی بام ماست چشمشان بر کودکی بی دست و پاست صفحه شطرنج قاین پُر وزیر پشت هر مُهرست شاهی بی نظیر شهر را درمان چه باشد ای وزیر خوب بازی می‌کنند هر دو مدیر رگ زنند داروی بیهوشی دهند مردمان را جام به‌نوشی دهند آی هوشیاران میدان تا به کی؟ شاهد بازی رندان تا به کی؟ نیشتر بر زخم چرکین می‌زنید پانسمانش کرده آمین می‌زنید! آی «مختاری» چرا افغان کنی؟ مادر درمانده را نالان کنی؟ ‌⏩ @negin_ghohestan