«تصویر» و «آرمان» دو واژه ای است که در این روزها و در تحلیل رخدادهای فرهنگی و اجتماعی به آن ها فکر می کنم و می اندیشم؛ حقیقت آن است که این شب ها کتاب امپراتوری توهم را می‌خوانم؛ شرح کتاب بماند برای فرصتی دیگر؛ اما این دو واژه توجهم را جلب و تأمل را برایم با اهمیت کرد؛ به این می اندیشم؛ #تصویرها #ساخته ما و #ذهن ماست اما #آرمان ها #سازنده ما؛ بله تصویرها را ما می‌سازم و ما را آرمان هایمان؛ بلندای اندیشه ما و نقشه آرمانی ما همان نقشه تعالی است که ما را می سازند و می گویند آن چه را باید باشیم؛ و تصاویری که از حیات و زندگی حکایت می کند نشان می دهد آن چه را که هستیم؛ البته نکته به این جا ختم نمی‌شود بلکه آغاز مسیر تفکر آنجاست که بیندیشیم آرمان های ما تصاویر ساخته شده کیست؟ کمی راحت تر بنویسم تا دوستان توبیخم نکنند؛ فقط کوتاه و در قالب مثال می گویم که رسالت هالیوود ساخت تصاویری است که برای جمع سلبریتی هنری جامعه ما آرمان بسازد و چقدر کوچک هستیم وقتی عمق آرمان مان سطح تصویر برساخته ذهنیت خیالی دیگران است نه واقعیت متصل به ملکوت عالم... یادداشت: حجت الاسلام دکتر مهدی طاهری https://eitaa.com/MahdiTaheri55