✍ در قفس ماندم و سالی بشد و ماهی چند مونسم نالهٔ چندی بوَد و آهی چند نه عجب گر شوَدَم کاهش‌ِ جان روزافزون که _چو مه_ خون خوردَم رنج‌ِ روانکاهی چند لاجرم نالهٔ در کوه و کمر گم شده‌ایم که سپردیم عنان در کف‌ِ گمراهی چند شیرگیران چه شنیدند از آن خرس‌ِ بزرگ که بجَستَند و رمیدند ز روباهی چند؟! نرسیم و نرسیدیم بدان برج بلند از فرومایگی‌ِ همّتِ کوتاهی چند بعد از این خاک رهِ باده فروشانم و بس تا برآسایم از آلام‌ِ جهان گاهی چند بَسَم از صحبت‌ِ یاران‌ِ دغل پیشه، «امید»! من و رندی و حریفی و دل آگاهی چند زندان «م»، آذر ماه ۱۳۳۳ #مهدی_اخوان_ثالث #گرفتار #ارغنون