ذهب الذين نحبّهم لا صوت للأحزان. «آن‌ها که دوست‌ِشان داشتیم رفته‌اند، و اَندوه بی‌صداست» عربیات ꕥ◍⃟ @niloofaranehha

روسری را دوباره لبنانی بست ودر کوچه ها به راه افتاد چادرش را کشید روی غمش عشق درد آشنا به راه افتاد زیر پر های خود کبوتر داشت او که پرواز را به من آموخت غیرت از مرز چادرش رد شد چشم های مرا به لبنان دوخت چشم فرزند او اگر شرجی است فصل باران هنوز در راه است ریخته پای اعتقادش بذر دست مادر نگو که کوتاه است لاله گون چادر سیاهش شد همسر همسفر به خون غلطید پا به پای هم اند پیر که نه! شده او پا به پای عشق شهید گاه مردانگی است زن بودن بس که نامرد دیده چشم جهان کوچ می کرد با تو اسم شهید پشت پای تو ریخت آب ایران رفته او گر چه با لباس سفید با لباس سپید برگشته می درخشد کنار شاهچراغ این عروسِ شهید برگشته در حرم بال میزنند این جا پنج پروانه ای که غم دارند جای آغوش گرم مادر خود سنگ سرخی در این حرم دارند #زهرا_حاجی_پور #شهیده_قدس ꕥ◍⃟ @niloofaranehha

جز دربه دری دگرچه داری ای عشق از عاشق خود خبر نداری ای عشق کردی تو سیاه روزگارانم را زیرا که تو ختم روزگاری ای عشق #شبگرد

حالی خیال وصلت خوش می دهد فریبم تا خود چه نقش بازد این صورت خیالی #حافظ

وصله نمی شود دگر این دو هزار و یک ترک هی همه شب بند مزن چینی دل شکسته را #شیوا_الله_وردی

دیگر نخواه زنده بمانم به جای تو عمرم تمام شد وسط شعر های تو من گریه با زبان غزل می کنم بگو اصلا چقدر واژه بریزم به پای تو ؟ باید چقدر بپرد این پلک های من در انتظار دیدن یک‌رد پای تو؟ دیگر نفس میان گلو گیر می‌کند باید نفس نفس بزنم در هوای تو‌ شاید خدای ما دو نفر فرق می‌کند امید بسته حاجت من به خدای تو من یک درخت سیب به عشقت می آورم اصلا بهشت خسته کننده فدای تو مضمون شعر های غمت را به من بده مضمون شاد هر غزل من برای تو #زهرا_حاجی_پور #سلسله_بداهه_گوهرشاد ꕥ◍⃟ @niloofaranehha

🤍 گرامیداشت شهیده‌ی قدس در گروه بین المللی هندیران https://www.tasnimnews.com/fa/news/1403/08/12/3191473/ خبرگزاری تسنیم گرچه‌ رفته است با لباس سفید با لباس سفید برگشته می درخشد کنار شاهچراغ این عروسِ شهیدْ برگشته ... #زهرا_حاجی_پور ۱۲ آبان ۱۴۰۳ ꕥ◍⃟ @niloofaranehha

سلام و عرض ارادت دوستان جان همشهری لطفا با تشریف فرمایی خود قدم به دیدگانمون بگذارید🌹 و زینت بخش محفلمون باشید

چقدر با تو بگویم که درد دارم من زنم ولی به سر دوش مرد دارم من چقدر شعر بگویم که واژه دق کرده که صبر غیر مصیبت چه تحفه آورده؟ هزار راز مگو را به گریه افشا کرد کویر گونه من را به اشک دریا کرد چگونه می شود از خود کناره گیر شوی میان معرکه ی صلحشان اسیر شوی چقدر رنگ به رنگند مردمان اینجا همیشه بر سر جنگند مردمان اینجا نقاب خلق خوش و معرفت به رو دارند اگر چه شحنه دین اند خود سبو دارند دلم برای خودم تنگ می شود گاهی میان عقل و دلم جنگ می شود گاهی چگونه می شود این جاده را عوض بکنم؟ #پریشان_گویی #زهرا_حاجی_پور

می‌پرسی واژه‌ی «وطن» به چه معناست؟ خواهند گفت که خانه است و درخت توت، لانه‌ی ماکیان است و کندوی زنبور، عطر نان است و آسمان نخست... می‌پرسی: آیا یک واژه با سه حرف برایِ این همه مضامین وسعت دارد و بر ما تنگ آمده است؟ #محمود_درویش ꕥ◍⃟ @niloofaranehha