سلام ای غمی که ما را بزرگ میکنی... انگار همین دیروز بود. غم سنگینی بر سینه مان سنگینی میکرد ؛ گویی قرار بود خبری داغ به گوش جانمان برسد. خبری داغ نه! انگار داغی قرار بود بر جگرمان بنشیند که سوزش تا آخر عمر خانه نشین قلبمان شود... پس از اقامه ی نماز صبح، سری به فضای مجازی زدیم. صادقانه اش این است که آن روز انگشتانمان نیز یاورمان نبود برای ورود به فضاز مجازی و مطلع شدن از اخبار روز ... آن روز حرصِ دانستن نداشتیم... باورکردنی نبود... خبرگزاریهای مختلف را یکی یکی مرور میکردیم بلکه خبر تکذیب شود هرچه بیشتر جستجو میکردیم قلبمان سنگین تر میشد... حاج قاسم رفت... شهادت گوارای وجودش! اما عصبانی شدیم از شهادت مظلومانه و خصمانه ای که توسط اشقی الاشقیا در غربت رقم زده شد. هرچند غریب نبود و میهمان مقتدایش سیدالشهدا بود. آری حاج قاسم رفت اما دنیا بداند! تک تک فرزندان این مرز و بوم ، #قاسم_سلیمانی هستند و جان بر کف، عاشقانه و متعهدانه و سرشار از مسئولیت پذیری، پا در رکاب حضرت صاحب می نهند تا از حرم و حریم ولایت دفاع کنند.