#سوره_مبارکه_سجده_آیه۲۲ اعراض از تذكّرات الهى، بالاترين ظلم به خود و جامعه است. «وَ مَنْ أَظْلَمُ» 2- خداوند، مؤمن و غير مؤمن را هر كدام به نحوى تذكّر مى‌دهد. «ذُكِّرُوا بِها خَرُّوا سُجَّداً»، «ذُكِّرَ بِآياتِ رَبِّهِ ثُمَّ أَعْرَضَ» 3- بى‌اعتنايى گنهكار به تذكّر، بدتر از گناه است. «ذُكِّرَ- أَعْرَضَ‌- أَظْلَمُ» 4- رحمان و رحيم بودن خداوند، با قهر او منافاتى ندارد. «إِنَّا مِنَ الْمُجْرِمِينَ مُنْتَقِمُونَ» 5- اعراض از آيات الهى جُرم است و مجرم در معرض انتقام الهى قرار دارد 6- تذكّر و محبّت كافى نيست، در مورد مجرمان، تنبيه و شدّت عمل لازم است.