eitaa logo
🚩سربازانقلاب| سیدفخرالدین موسوی
18.1هزار دنبال‌کننده
5.3هزار عکس
2.9هزار ویدیو
274 فایل
🚩 درگاهی برای معرفی #شبکه_نفوذ @fakher56 گروه متصل: https://eitaa.com/joinchat/1366360084C09602dbad0 کانالهای دیگرم: @mostanadsazam @parvandeha @roshana_media
مشاهده در ایتا
دانلود
چندقدم با رهبری در میدان !! (بازخوانی نظرات رهبری در مقوله ) ⭕️قسمت اول 🔶هر بیان عقیده‌اى آزاد است، مگر بیان اغواگر و گمراه کننده 👈یکى از حدود اصلى در بیان، مسئله‌ى اضلال است. یعنى هر بیان عقیده‌اى آزاد است، مگر بیان اغواگر و گمراه کننده. بیان اغواگر و گمراه کننده و به تعبیر رایج ضال یا مضل، کتب مضله یا کتب ضاله، این غیر از بیان باطل و خلاف حق است. گاهى یک مطلبى خلاف حق است، باطل است، اما گمراه کننده نیست، کسى را تحت تأثیر قرار نمیدهد. مثل مطالب باطل در حوزه‌هاى علمى، در میان دانشمندان، براى اهل فن و خبرگان، کتاب گمراه کننده‌اى که اگر دست یک آدم کم سواد بیفتد، او را اغوا خواهد کرد، براى یک دانشمند وسیله‌ى کار است؛ نه فقط اغوا کننده نیست، بلکه از او نظر دشمن را به دست مى‌آورد و علیه او فکر میکند و اندیشه و بیان ابراز میکند. پس مضر که نیست، مفید هم هست. گاهى در یک جامعه‌اى یک سخن به خاطر سطح بالاى افکار مردم گمراه کننده نیست؛ حرفى است که اگر گفته بشود، کسى را گمراه نخواهد کرد، ولو باطل است. 👈اگر یک سخنى از گوینده‌اى در فضا و محیطى و در شرایطى و با مخاطبینى صادر بشود که مایه‌ى گمراهى جمعى از مردم هست، این از نظر اسلام ممنوع است. دلیل و فلسفه‌ى این ممنوعیت هم واضح است؛ چون اساساً آزادى براى هدایت افکار است، براى رشد افکار است، براى پیشرفت جامعه است. آن آزادى‌اى که موجب گمراهى افکار باشد، موجب رکود افکار باشد، موجب عقبگرد جامعه باشد، این یقیناً قابل قبول نیست. پس یکى از مرزهاى آزادى بیان عبارت است از اغواگرى، گمراه‌سازى. هر سخنى که گمراه کننده و به خطا افکننده‌ى دلها و ذهنها در جامعه باشد، این ممنوع است. @nofoz_shenasi
⛔️ چندقدم با رهبری در میدان !! (بازخوانی نظرات رهبری در مقوله ) ⭕️قسمت اول 🔶هر بیان عقیده‌اى آزاد است، مگر بیان اغواگر و گمراه کننده 👈یکى از حدود اصلى در بیان، مسئله‌ى اضلال است. یعنى هر بیان عقیده‌اى آزاد است، مگر بیان اغواگر و گمراه کننده. بیان اغواگر و گمراه کننده و به تعبیر رایج ضال یا مضل، کتب مضله یا کتب ضاله، این غیر از بیان باطل و خلاف حق است. گاهى یک مطلبى خلاف حق است، باطل است، اما گمراه کننده نیست، کسى را تحت تأثیر قرار نمیدهد. مثل مطالب باطل در حوزه‌هاى علمى، در میان دانشمندان، براى اهل فن و خبرگان، کتاب گمراه کننده‌اى که اگر دست یک آدم کم سواد بیفتد، او را اغوا خواهد کرد، براى یک دانشمند وسیله‌ى کار است؛ نه فقط اغوا کننده نیست، بلکه از او نظر دشمن را به دست مى‌آورد و علیه او فکر میکند و اندیشه و بیان ابراز میکند. پس مضر که نیست، مفید هم هست. گاهى در یک جامعه‌اى یک سخن به خاطر سطح بالاى افکار مردم گمراه کننده نیست؛ حرفى است که اگر گفته بشود، کسى را گمراه نخواهد کرد، ولو باطل است. 👈اگر یک سخنى از گوینده‌اى در فضا و محیطى و در شرایطى و با مخاطبینى صادر بشود که مایه‌ى گمراهى جمعى از مردم هست، این از نظر اسلام ممنوع است. دلیل و فلسفه‌ى این ممنوعیت هم واضح است؛ چون اساساً آزادى براى هدایت افکار است، براى رشد افکار است، براى پیشرفت جامعه است. آن آزادى‌اى که موجب گمراهى افکار باشد، موجب رکود افکار باشد، موجب عقبگرد جامعه باشد، این یقیناً قابل قبول نیست. پس یکى از مرزهاى آزادى بیان عبارت است از اغواگرى، گمراه‌سازى. هر سخنى که گمراه کننده و به خطا افکننده‌ى دلها و ذهنها در جامعه باشد، این ممنوع است. @nofoz_shenasi