🔹به بهانه انتصاب دبیر جدید شورای عالی انقلاب فرهنگی کشور دوجین، تحلیل می‌توان درباره این تغییر نگاشت؛ اما آنچه نه تنها در این شورا، که در شوراهای مهم تصمیم‌گیری کشور، تغییر واقعی را رقم می‌زند، یک مسئله است: «تغییر از نگاه عدم مخالفت قطعی، به حرکت در مسیر موافقت قطعی»! در شوراهای مهم کشور، از شورای نگهبان گرفته تا شورای عالی فضای مجازی، پیوسته آنچه دیده می‌شود، تأکید و حرکت در مسیر عدم مخالفت قطعی با احکام دین است. به این معنا که برنامه و مسیر حرکت، از نگاه‌ها و قوانین رایج دنیا نوشته می‌شود، سپس در این شوراها مسئله اصلی این می‌شود که کدام بخش آن حرام است و باید حذف یا تغییر کند. مجلس شورای اسلامی توسط طراحانی که لزوماً اسلام‌شناس نیستند، قانون و طرحی را تولید می‌کند و شورای نگهبان با میکروسکوپ فقهی، میکروب‌های حرام آن را شناسایی و برای اصلاح به مجلس برمی‌گرداند. در شورای عالی انقلاب فرهنگی نیز تا زمانی که مسائل با نگاه‌های رایج و حاکم بر دنیای دانشگاهی و علمی، طراحی می‌گردد و با شعار استفاده از تجربیات دنیا، و ایسم‌های فلسفی جهان، تبیین می‌شود، حداکثر خروجی آن، به دست آوردن راه‌حل‌هایی است که در بهترین حالت، مخالفت قطعیِ با احکام اسلامی ندارند! اما اگر 40 سال این روش، ما را به سرانجام لازم در ساخت حاکمیت و حکومت اسلامی نبرد، 80 سال دیگر هم نخواهد برد. چون همه می‌دانیم، درختی که این 40 سال ثمری که باید نداشت، 80 سال دیگر هم نمی‌دهد. مگر، این درخت از ریشه اصلاح شود و خاکش کلاً عوض شود! خوب است که شورا عالی فرهنگی کشور، یک انقلابی را ابتدا در خود رقم بزند تا بتواند انقلاب ساز در فرهنگ شود. انقلاب نیز هدف می‌خواهد. هدفی که برنامه حرکت را برایش روشن کند. این هدف تنها باید این باشد که نظام فرهنگی برگرفته از معارف اسلامی و موافق قطعی نظام فکری اسلامی ـ ایرانی، چیست؟ کمینه مسئله این است که این نظام در بخش‌های مهم چه ویژگی دارد که بر اساس آن، انقلاب فرهنگی طراحی و ان شاالله اجرا شود. زیرا ممکن است رسیدن به آن نظام، زمانبر باشد. اما تا زمانی که مسئله‌محوری آن هم مسائلی که به بحران خورده است، ملاک حرکت و برنامه شود و روال به دست آوردن راه‌حل، تحقیق‌های سیراب نشده از معارف اسلامی باشد و درنهایت، بررسی اسلامی به معنای عدم مخالفت آن برنامه با معارف اسلامی باشد، اوضاع همین است که همین! #یادداشت #روش_انقلابی 🔹@feqahat