#إلهی، سالیانی می‌پنداشتم که ما حافظ دین توایم، «أستغفِرُکَ اللهُمَّ !» امروز فهمیدم که دین تو حافظ ماست، «أحْمَدُکَ اللهُمّ!».

#إلهی، اثر و صُنع تواَم، چگونه به خود نبالم؟!

#إلهی، در ذاتِ خودم متحیرم تا چه رسد در ذاتِ تو.

#إلهی، اگر ستّارالعیوب نبودی، ما از رسوایی چه می کردیم؟

#إلهی، چون عوامل طاحونه،‌ چشم بسته و تن خسته‌ام؛ راه بسیاری می‌روم و مسافتی نمی‌پیمایم. وای من اگر دستم نگیری و رهایی‌ام ندهی

#إلهی، خنک آن کس که وقف تو شد!

#الهی رجب بگذشت و ما از خود نگذشتیم تو از ما بگذر

#إلهی، جهان زندان رندان است، و جهانبان بهشت آنان؛ ما را با رندان بدار!

#إلهی، خوشدلم که از درد می نالم، که هر دردی را درمان نهاده ای.

#إلهی، ناتوانم و در راهم و گردنه‌های سخت در پیش است و رهزن‌های بسیار در کمین و بارِ گران بر دوش. یا هادی (إهدنا الصراط المستقیم* صراط الذین انعمت علیهم غیر المغضوب علیهم و لا الضّالین!)

#إلهی، به سوی تو آمدم، به حقّ خودت مرا به من برمگردان!

#إلهی، خوشا آن دم که در تو گُمم!