در رگ رگش نشانه ی خون کریم بود او وارث کمال پدر از قدیم بود دست عمو به گیسوی او چون نسیم بود این کودک شهید، که گفته یتیم بود؟ وقتی حسین سایه ی بالای سر شود کو آن دل یتیم که تنگ پدر شود؟ خورشید را به دیده شفق گونه دید و رفت از دست ماه، دست خودش را کشید و رفت از خیمه ها کبوتر عاشق پرید و رفت تا قتلگاه مثل غزالی دوید و رفت می رفت پا برهنه در آن صحنه ی جدال می گفت: عمّه! جانِ عمو کن مرا حلال دارد به قتلگاه سرازیر می شود مبهوت تیر و نیزه و شمشیر می شود کم کم خمیده می شود و پیر می شود یک آن تعلّلی بکند دیر می شود در موج خون حقیقت دریا نشسته است دورش تمام نیزه و تیر شکسته است دستش برید و گفت که ای وای مادرم رنگش پرید و گفت که ای وای مادرم در خون تپید و گفت که ای وای مادرم آهی کشید و گفت که ای وای مادرم وقتی که ضربه آمد و بر استخوان نشست در عرش، قلب فاطمه چون پهلویش شکست محسن عرب خالقی ‏#روضه #حضرت_عبدالله حجة الاسلام و المسلمین #میرزامحمدی #محسن_عرب_خالقی @nohematn