#اثر_دوستی_با_امیرالمؤمنین(ع) سید اسماعیل حمیری (علیه الرحمه) مداح اهل بیت(ع) در سال 173 هجری وفات نمود و در هر یک از فضایل علی(ع) قصیده ای انشاد فرموده است و در مجلسی قرار نمی گرفت مگر این که فضیلتی از فضایل آل محمد(ص) باید ذکر شود. در حال وفاتش کرامت عظیمه ای برای آن بزرگوار پیش آمد که در کتب شیعه و سنی ذکر شده چنانچه در جلد سوم الغدیر، کتابی الاغانی و مناقب سروی و کشف الغمه و امالی شیخ و بشارة المصطفی و رجال کشی نقل فرموده و خلاصه آن این است: در حال وفات سید، جماعتی از همسایگانش، که مخالف مذهب شیعه بودند، نزدش حاضر شدند. سید خوش منظر بود؛ در آن حال اظهار حسرت زیادی می کرد، ناگاه در صورتش نقطه سیاهی مانند مرکب نمودار گردید، پس زیاد شد، به قسمتی که تمام صورتش مثل قیر سیاه گردید و تمام دشمنانش شاد شدند و او را شماتت می نمودند. سید حرف نمی زد، تا این که به هوش آمد و چشمان خود را باز نمود، رو را به نجف اشرف کرده، گفت: یا امیرالمؤمنین! آیا با دوست تو این طور معامله می شود؟ و سه مرتبه این جمله را تکرار نمود. پس به خدا قسم نوری سفید در پیشانی او ظاهر شد و زیاد گردید. سید شاد و خندان شده، اشعاری را بدین مضمون انشاد فرمود: دروغ گفت کسی که گمان کرد علی(ع) دوستش را از سختی ها نجات نمی دهد، به خدا قسم که به بهشت داخل شدم و خدا مرا از گناهانم بخشید، پس بشارت باد شما را ای دوستان علی(ع)، و دوست بدارید علی(ع) را تا هنگام مرگ، از بعد اولادش را یکی پس از دیگری دوست بدارید که دارای صفات امامت اند. پس از آن اقرار به وحدانیت خدا و رسالت خاتم الانبیاء و ولایت امیرالمؤمنین(ع) کرد و چشم بر هم گذاشت و از دنیا رفت. @nokteha14