عصرهای شهادت همیشه من بودم که از آخر دسته نگاهش می‌کردم صورت سفید پوش مظلومی که ساکت و بی صدا دسته را مرتب می‌کرد و کفش های پابرهنه ها را جفت می‌کرد مثل پروانه دور عزادارها میگشت راست می‌گویند که امام حسین مدیون کسی نمی‌ماند... حالا که ناگهانی پرکشید ، همه ی هیات همه ی سینه زنها آمدند و پروانه وار ،درآغوش خودشان کشیدندش و خواندند اشک ریختند و به آغوش ارباب سپردندش ....😭 #حتی_بیشتر @hattabishtar