👇#انبیاء83 یکی از نکاتی که در تفسیر این آیه به آن توجه شده است این است که چرا حضرت ایوب(ع) که دچار بیماری و رنج‌های فراوانی شده‌اند در مقام دعا، خواسته خود را صراحتا مطرح نکرده و شفای خود را از خداوند تقاضا نمی‌کند و در محضر رب العالمین فقط می‌گوید: «أَنِّی مَسَّنِیَ الضُّرُّ وَأَنتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ»؟ پاسخ به این سؤال می‌تواند معنای عمیق‌تری از عبارت زیبا و لطیف «وَأَنتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ» را برای ما روشن سازد. ✍مفسران در پاسخ به این سؤال توجه ما را این عبارت پرمعنا جلب می‌کنند؛ عبارتی که معرفت حضرت ایوب(ع) به معنای آن باعث می‌شود در دعا به محضر خداوند علیم و حکیم به این جمله بسنده ‌کند. 🔻آیت‌الله العظمی جوادی‌آملی در کتاب «ادب توحیدی انبیاء در قرآن کریم» تفسیر زیبا و کاملی در خصوص این عبارت که بیانگر یکی از آداب انبیاء در محضر خداوند متعال است، بیان کرده‌اند؛ با این توضیح که اگر انسان نسبت به خودش از خدا مهربانتر باشد، پس خدا «أرحم الراحمین» مطلق نیست؛ اما چنین فرضی صحیح نیست. ❌وجودی که ارحم الراحمین(مهربان‌ترین مهربانان) باشد، داری سه مشخصه محوری است که رحمت وی را در بالاترین درجات قرار می‌دهد؛ این سه عنصر شامل علم به مصالح دیگران، قدرت و بخشندگی است. 🌹🍃در درجه اول ارحم(مهربان‌ترین) باید اعلم به سود و زیان افراد باشد؛ اگر فردی اعلم به سود و زیان نباشد، گاهی به جای مهر، قهر می‌فرستد، پس وقتی ارحم است که اعلم باشد. علاوه بر آن باید اقدر(تواناتر) باشد و در انجام دادن مصالح از همه بهتر و توانمندتر باشد و دیگر آن که جود و سخایش از همه بیشتر است. 🌹🍃از این‌رو، حضرت ایوب(ع) با برخورداری از این معرفت است که وقتی دچار رنج‌ها و ‌بیماری‌‌های فراوانی می‌شوند، فقط به جمله «أَنِّی مَسَّنِیَ الضُّرُّ وَأَنتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ» بسنده می‌کنند. چون می‌داند وجودی که ارحم‌الراحمین است با آن دریای علم و توان و بخشندگی بدون تردید وی را درمی‌یابد. کانال نورالقرآن 🆔✨@noor133Qoran