💠 با خود مهربان باش | باکلاس باش 📍امیرالمؤمنین علیه السلام می فرماید: «العالم من عرف قدره»(۱) عالم کسی است که قَدر خودش را بداند و مولوی بر طبق فرمایش امیرالمؤمنین علیه السلام می گوید: قیمت هر کالایی را می دانید و با این حال اگر قیمت خود را ندانید احمقانه است: قیمت هر کاله می‌دانی که چیست قیمت خود را ندانی احمقیست(۲) ┈┄┅═✾ ✾═┅┄┈ 📍امیرالمؤمنین علیه السلام می فرماید: «إنَّ أَنْصَحَ النَّاسِ لِنَفْسِهِ أَطْوَعُهُمْ لِرَبِّهِ وَ إِنَّ أَغَشَّهُمْ لِنَفْسِهِ أَعْصَاهُمْ لِرَبِّهِ»(۳) خیرخواه ترین و نیک خواه ترین مردم نسبت به خودش(کسی که خودش را خیلی دوست دارد) مطیع ترین آدم ها در برابر پروردگار است و خیانت کار ترین افراد نسبت به خود معصیت کارترین افراد در برابر پروردگار است؛ یعنی معصیت خودزنی و گناه دشمنی با خود است. "أنصح" از "نصح" به معنای خالص است و لذا به خیرخواهی خالصانه نصیحت گفته می شود و"أغش" از "غش" به معنای خیانت است هیچ دشمنی به دشمنی نکند آنچه را مرد بی خرد با خود آدم های گنه کار آنچه که با خود می کنند هیچ دشمنی با آنها نمی کند چون از عقل تهی و خالی اند. ┈┄┅═✾ ✾═┅┄┈ 📍شهید مطهری می گوید: منشأ بیشتر گرفتاریهای هر کسی خود اوست و هر کسی نسبت به خودش از بالاترین دشمنان خودش است(با خودش خصمانه رفتار می کند): «اعْدی‏ عَدُوِّک نَفْسُک الَّتی بَینَ جَنْبَیک»(۴‌) دشمن به دشمن آن نپسندد که بی‏‌خرد با نفس خود کند به مراد هوای خویش‏(۵) و بلکه به نص قرآن همه ی گرفتاری های انسان به خودش بازگشت دارد: «مَا أَصَابَكَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ اللَّهِ و مَا أَصَابَكَ مِنْ سَيِّئَةٍ فَمِنْ نَفْسِكَ»(۶) و اگرچه همه ی آنها به اراده ی حضرت دوست باشد: سرِ ارادتِ ما و آستانِ حضرت دوست که هر چه بر سرِ ما می‌رود ارادتِ اوست(۷) ┈┄┅═✾ ✾═┅┄┈ 📍امیرالمؤمنین علیه السلام می فرماید: «قد خرقت الشهوات عقله»(۸) شهوات عقل انسان را خراب می کند چنانچه لباس فرسوده و خراب می شود. و چون شهوات در جدال با عقل پیروز گردند بر منزلگاه عقل می نشینند و لباس تازه ای را از جنس شهوت تن آدمی می کنند: «قَدْ خَلَعَ سَرَابِيلَ الشَّهَوَاتِ»(۹). و حال آنکه گناه از پوستین تن آدمی نیز عبور می کند و به پوست بدن او رسیده و این پوست را پاره و پاره می کند: «وَ اقْتَرَفَ فَاعْتَرَ»(۱۰) که "اقترف" از "اقتراف" است و یک معنایش از ریشه ی "قرف" است و عرب به کندن پوست درخت "قرف" می گوید؛ امیرالمؤمنین علیه السلام ارتکاب گناه را با واژه ی "اقتراف" بیان می فرماید‌؛ یعنی کسی که گناه می کند پوست خودش را با گناه می کَند و خودش را در معرض آسیب قرار می دهد. ┈┄┅═✾ ✾═┅┄┈ 📍پس باکلاس باش! و بزرگ بدار خودت را نسبت به هر پَستی و گناهی: «اكرم نفسك عن كل دنيه و ان ساقتك الى الرغائب فانك لن تعتاض‏ بما تبذل من نفسك عوضا»(۱۱) که آنچه از دست می دهی نمی تواند برابری کند با آنچه از حقارت خود بدست آوردی..... منابع: ۱. نهج البلاغه خطبه ۱۰۳ ۲. مثنوی معنوی دفتر سوم بخش ۱۱۹ ۳. نهج البلاغه خطبه ۸۶ ۴. ده گفتار ص ۶۵ ۵. غزلیات سعدی شماره ۳۸ ۶. سوره نساء آیه ۷۹ ۷. غزلیات حافظ شماره ۵۸ ۸. نهج البلاغه خطبه ۱۰۹ ۹. نهج البلاغه خطبه ۸۷ ۱۰. نهج البلاغه خطبه ۸۳ ۱۱. نهج البلاغه نامه ۳۱

💠 نرمش ها و خشونت ها 📍در کنار همه ی نرمش‌ها که اسلام دارد، به "خشونت" و "تقابل" نیز توجه می کند؛ منتهی می گوید: قبل از اعمال خشونت باید چند چیز محقق باشد: ۱. باید نسبت به مسائل(بویژه مسائل دینی)، فهم عمیق داشته باشد، چنانچه امام حسین علیه السلام، قبل از اینکه به مصاف دشمن برود، خدا را حمد می کند، از این بابت که آنها را فقیه در دین قرار داده است: «و فقهتنا فی الدین»(وقعة الطف ج ۱ ص ۱۹۷) و فقیه کسی است که از دین، فهم عمیق دارد. ۲. باید عاقل باشد، به این معنا که شهوات را بجای عقل راهبر خود قرار ندهد و چنانچه أعقل باشد، حق را از باطل باز می شناسد و به "معرفت" و "تبعیت" می رسد: «اَلا وَ اِنَّ اَعْقَلَ النّاسِ عَبْدٌ عَرَفَ رَبَّهُ فَاَطاعَهُ وَ عَرَفَ عَدُوَّهُ فَعَصاه»(اعلام الدين ص ۳۳۷) بدانيد كه عاقل ترين مردم كسى است كه پروردگارش را بشناسد و از او پيروى كند، دشمنان خدا را بشناسد و از آنان نافرمانى كند. از این رو امام حسین علیه السلام از دشمن خود می خواهد که به عقول خود بازگردند و راهبر خود را عقل نهند: «إرجعوا إلی عقولکم». ۳. کینه ی دشمن او را از دعوت و موعظه و اتمام حجت بازندارد: «لا یحملنکم شنانهم علی قتالهم قبل دعائهم»(نهج البلاغه نامه ۱۲) کینه ی آنها شما را وادار نکند که قبل قتال، دعوت نکنید. آیت الله جوادی آملی از این اصل تعبیر جالبی دارند و ایشان می گویند: «زبانه ی تبلیغ قبل از زبان تیغ»(حماسه و عرفان ص ۹)، همانطور که امیرالمؤمنین علیه السلام دوازده هزار نفر از خوارج را جمع کرد و با آنها سخن گفت، تا اینکه هشت هزار نفر آنها برگشت و با چهار هزار نفر باقی مانده جنگید و تنها انگشت شماری از آنها زنده ماند، یا آنکه حضرت در جنگ جمل اجازه داد دشمن آغازگر جنگ باشد و بعد آنکه تعدادی فریاد زدند ما زخمی شدیم، حضرت فرمود: ديگر عذرى نمانده است، با آنها جنگ مى‌كنيم. بنابراین نگاه تک بُعدی و احساسی به اسلام، اشتباه و چه بسا تبعات و هزینه های سنگینی به همراه خود دارد. ولو این سخنان تأثیرگذار و جذب کننده و پُرطرفدار باشد، ولی در بُلند مدت، مخرب و تضعیف ادراک مردم از دین است. ┈┄┅═✾ ✾═┅┄┈ 📍آیت الله جوادی آملی می گوید: در احكام اسلام در مقابل همه نرمشهاي تعليم، تهذيب، تزكيه، دعوت به حكمت و موعظه حسنه، دو نحوه خشونت تشريع شده است: ۱. خشونت به عنوان نهي از منكر كه عامل بازدارنده تبهكاران بوده و موجب «دفع تباهي» است و از مراتب شديد نهي از منكر است. ۲. خشونت بعد از ارتكاب منكر كه حد يا قصاص يا تعزير ناميده مي‌شود و عامل تنبه و بيداري خطاكاران و براي «رفع تباهي» آنهاست(سیره رسول اکرم در قران ج ۹ ص ۴۴)

🔸ای ضریح حسین دلتنگم 🔸برسان ناله ی مرا به عراق #شب_جمعه #شب_زیارتی

غیبت و اتمام حجت 🔻پرسشگری ممکن است بگوید: چگونه با وجود غیبت امکان اتمام حجت وجود دارد؟ و این اعتراضی ایست که فردی به شیخ صدوق وارد می کند و غیبت را منافی با اتمام حجت می داند و ایشان در جواب وی می گوید: «فقلت له یجب أن تقول : إنه لا تلزمک حجة الله تعالی ذکره لأنک لا تراه و لا تلزمک حجة الرسول (علیه السلام) لأنک لم تره» (📚کمال الدین و تمام النعمه ج 1 ص 174) و من گفتم لازم است که بگوئی حجت خدای تعالی هم بر تو تمام نیست زیرا او را نمی بینی و حجت رسول خدا (صلی الله علیه و آله) هم بر تو تمام نیست زیرا او را نیز نمی بینی. 🔻و همینطور علامه طباطبایی به کسی که غیبت را منافات با اتمام حجت می داند چنین پاسخ می دهد: اتمام حجت به معنای ارتباط مستقیم و رو در رو با حجت خدا نیست بلکه در بسیاری از زمان ها، مبلغین و نمایندگان انبیاء و حجت های الهی، معارف را به مردم می رسانده و حجت را بر آنان تمام می کرده اند و بطور کلی سیره ی پیامبران نیز چنین بوده است... بعلاوه اگر امروز امت اسلام دسترسی به امام معصوم ندارد، تقصیر خود اوست؛ زیرا امت اسلام بود که به سوء اختیارش و با اعمال زشتی که انجام داد و امروز هم ادامه دارد، خود را از امام معصوم بی بهره کرد، و این محرومیت مستند به خدا و رسول نیست، تا گفته شود با غیبت امام حجت تمام نمی شود. این گفتار مثل این می ماند که امتی پیامبر خود را به دست خود بکشد، آن‌گاه به درگاه خدا عذر بخواهد، که اگر به دستور تو و پیامبرت عمل نکردم برای این بود که پیامبرت در بین ما نبود و نمی توانستیم از او اطاعت کنیم(📚المیزان ج ۴ ص ۴۹۹) #غیبت_و_اتمام_حجت #نور_نما

باید که فقط یوسف زهرا بپسندد...

می خواهم قلبم آرام گیرد... ✍️ گاهی انسان یقین دارد ولی دیدن به چشم قلب پریشان او را آرام می بخشد... آقا جان! ما به شما یقین داریم اما می شود آرام پریشان قلب ما باشی؟ مثل حضرت ابراهیم علیه السلام که گفت: «بَلَىٰ وَلَٰكِنْ لِيَطْمَئِنَّ قَلْبِي» می خواهم قلبم آرام گیرد مثل ابوبصیر که امامش را شناخت ولی گفت می خواهم بصیرتم زیاد شود: «قَالَ لِي هَلْ تَعْرِفُ إِمَامَكَ قُلْتُ إِي وَ اَللَّهِ وَ أَنْتَ هُوَ قَالَ صَدَقْتَ قُلْتُ أُرِيدُ أَنْ تُعْطِيَنِي عَلاَمَةَ اَلْإِمَامَةِ قَالَ لَيْسَ بَعْدَ اَلْمَعْرِفَةِ عَلاَمَةٌ قُلْتُ نَزْدَادُ بَصِيرَةً» مثل احمد بن اسحاق که گفت: «فَهَلْ مِنْ عَلاَمَةٍ يَطْمَئِنُّ إِلَيْهَا قَلْبِي» می شود قلبم آرام گیرد؟ و شما درآمدی و گفتید: «أنا بقیة الله فی أرضه و المنتفم من أعدائه...» ✍️خدایا ! پیامبر ما غایب است: «اللّهُمَّ إنّا نَشْكو إليكَ غَيْبَةَ نَبِيّنا» و ما در غیبت ۱۲۴ هزار پیامبر و ۱۲ امام به سَر می بریم و هیچ کدام را هم ندیده ایم و نه مانند حضرت ابراهیم پیامبر اولوالعظم تو هستیم و نه مانند احمد بن اسحاق و ابوبصیر که در عصر ائمه زندگی کردند و در این حال پریشان می گوییم: می خواهیم دل ما آرام گیرد که جزء به دیدار قراری ندارد: «و لا تَسكُنُ النُّفوسُ إلاّ عِندَ رُؤياكَ»

🟣 امیرالمؤمنین علیه السلام می فرماید: هرگز پيشنهاد صلح از طرف دشمن را كه خشنودى خدا در آن است رد مكن، كه آسايش رزمندگان، و آرامش فكرى تو، و امنيّت كشور در صلح تأمين مى گردد. لكن زنهار زنهار از دشمن خود پس از آشتى كردن، زيرا گاهى دشمن نزديك مى شود تا غافلگير كند، پس دور انديش باش(نهج البلاغه نامه ۵۳) سعدی می گوید: دشمن چو از همه حیلتی فرو مانَد، سلسلهٔ دوستی بجنبانَد، پس آنگه به دوستی کارهایی کند که هیچ دشمن نتواند...