🌀 مماشات یا شتاب؟ 🖋 هادی محمدپور 🔸 سؤال رائج این روزها در میان اغلب مردم و حتی بسیاری از خواص چرائی مماشات بیش از حد و در نتیجه تخطئه این راهبرد نظام است. ❇️ برای روشن‌شدن مسأله ذکر چند مقدمه لازم است: 1⃣ جمهوری اسلامی در عرصه رسانه و روایت، قدرت را در دست نداشته و همواره قربانی این عرصه بوده است. 2⃣ در عصری که رسانه متکفل معرفت‌بخشی به مردم است و بسیاری طبق همین معرفت‌های خیالی، اقدام و رفتار می‌نمایند، می‌بایست برای هر تصمیم و راهبردی پیوست رسانه‌ای مدنظر گرفت و اساساً فضاسازی رسانه و واکنش‌های آن یکی از مؤلفه‌های تصمیم‌ساز برای هر کنش و راهبردی از سوی نظام باید باشد. 3⃣ راه‌های پیش روی جمهوری اسلامی جهت برچیدن بساط اغتشاشات عبارتند از: برخورد قاطع کف خیابان با آشوب‌گران، دستگیری لیدرها و مؤثرین از طریق کار امنیتی و اطلاعاتی، ضربه‌زدن به کشورهای متخاصم از قبیل آمریکا، اسرائیل و عربستان. 4⃣ راهبرد نظام بر جمع‌کردن آشوب‌ها در کف خیابان نیست. این اقدام بدون شک در اثر فضاسازی رسانه‌ای نتیجه عکس خواهد داد. کافی است -ولو به حق- چندتن از اغتشاشگران، توسط گلوله پلیس کشته شوند. چنان فضائی به راه می‌افتد که بسیاری از منتقدینی که تاکنون اغتشاشگر نبوده‌اند نیز به صف اغتتشاگران پیوسته و به زعم خود از مظلوم بی‌سلاح در برابر حکومت ظالم دفاع خواهند کرد!! لذا راهبرد نظام جهت خلوت‌شدن خیابان‌ها کاری ازسنخ دستگیری‌های امنیتی است؛ نه برخورد یگان ویژه. این راهبرد به وضوح قابل مشاهده است: از عدم تسلیح مأمورین و بسیج تا دستگیری مدام لیدرها. قطعی اینترنت نیز راهکار موقت است؛ نه بلند مدت مضاف به اینکه میان مسئولین رده بالا نیزدر این امر ظاهرا اختلاف است وانگهی ماهواره و اینترنشنال را چه کنند؟ از طرفی بایستی ریشه اغتشاشات را دقیق تحلیل نمود که اگر نقصان است برطرفش کرده و اگر نقطه مثبت است تقویتش نمود. ✅ بنابه فرمایش رهبر معظم انقلاب علت اغتشاشات در پیشرفت ملت ایران است. آنها از گام‌های بلند دولت و همراهی ملت در نیل به اقتصاد غیروابسته به نفت و برجام، دیپلماسی فعال اقتصادی دولت، رشد اقتصادی دولت و انزوا و شکست خود در قضیه اوکراین خشمگین هستند و لذا دست به ایجاد آشوب زدند. آشوب را ایجاد می‌کنند تا حواس مسئولین را از آینده‌نگری و برنامه‌ریزی منحرف سازند و آنها را از پیگیری مجدانه خسته سازند. دنبال این هستند که وزیر ما ذهنش متوجه آشوب‌ها باشد نه کارشناسی کار، سپاه ما درگیر اغتشاشات باشد نه پرتاب ماهواره و قس علی ذلک. ♨️ ضربه به آمریکا و عربستان نیز بایستی بسیار محتاطانه و حساب‌شده باشد؛ چراکه اولاً به دلیل دست برتر آنها در فضای رسانه می‌توانند ما را آغازگر جنگ معرفی نموده و ائتلاف بین المللی و فشارهای سیاسی به راه بیندازند؛ خصوصاً با توجه به فرارسیدن جام جهانی و توجه همه دنیا به این منطقه از جهان. وانگهی اصابت موشک به آرامکو چنانچه برخی می‌گویند چه مشکلی را حل می‌کند؟ آیا عربستان ساکت می‌نشیند؟اگر او موشکی را روانه ایران کرد چه؟ اگر ضربه ایران موجب آغاز جنگ شود چه؟ شاید همه این جواب‌ها منفی باشد اما روشن است که نمی‌توان به راحتی سران نظام را به انفعال و بی‌تدبیری و مماشات بیش از اندازه متهم کرد؛ بلکه باید همه این امور را به دقت سنجید و تحت نظر داشت و به موقع و در جای مناسب که کمترین هزینه را بر کشور داشته باشد، ضربه را وارد ساخت. ✅ رسول الله صلی الله علیه و آله، سالها آزار را تحمل و سختی هجرت را به جان خرید، در مدینه که موفق به تشکیل حکومت گشتند نیز همچنان از آزار مشرکین در امان نبودند. به طرق مختلف مسلمین را اذیت کرده و کاروانشان را غارت نمودند اما ایشان در عین واردساختن ضربه متقابل صبر پیشه کرده تا اینکه با کسب قدرت توانستند بدون خونریزی مکه را نیز فتح نمایند. مهمتر از پاسخ موقت که البته بایستی در جای خودش داده شود، تشکیل #ایرانی_قوی است که حتی در بعد رسانه نیز دست برتر را داشته باشد. چنین ایرانی طمع همه دشمنان را مأیوس خواهد گرداند. 🔻 البته در این میان نمی توان از بی‌تدبیری و انفعال برخی مسئولین نیز چشم پوشی کرد؛ اما راهبرد نظام بلاشک بهترین تصمیم در برهه زمانی است و آن فعالیت امنیتی و پیشرفت همه جانبه و پاسخ به موقع است. 🔹 وانگهی باید مردم را بیمه کرد. همانطور که رهبری معظم فرمودند آنها به دنبال خسته‌کردن مسئولین بودند اما کش آمدن اغتشاشات موجب خستگی و تنفر بیشتر مردم از آنان می‌شود. لذا تنها راه مقابله با اغتشاشات، شتاب‌بخشی بیشتر به سمت پیشرفت است؛ ایران قوی در عرصه اقتصاد و رسانه است که دیگر آسیب‌ناپذیر خواهد شد. از همین رو معظم له در سخنرانی اخیر خود اقتصاد را اولویت کشور دانستند. #یادداشت_مهمان #ایران_قوی @Manahejj

. ♻️ ظهور یک بن شدّاد در قالب مهدی نصیری 🔰 حمید رسایی: رفاعه بن شدّاد بَجَلی در جنگ جمل و صفین شرکت داشت. در زمان حکومت امیرالمومنین(ع) قاضی اهواز بود. به سیدالشهدا نامه نوشت و دعوت به قیام کرد، اما به دلایلی در کربلا حاضر نبود. پس از واقعه عاشورا در صف توابین قرار گرفت و به خون‌خواهی حسین(ع) قیام کرد. وقتی توابین شکست خوردند، در پی مختار آمد تا با او به هدف (انتقام از قاتلان امام حسین(ع) دست‌ یابد. رفاعه که به عبارتی دنبال مبارزه با مفسدین بود، نتوانست مختار را بفهمد و پس از مدتی، نه تنها او را ترک کرد که مختار را به خیانت در اهداف قیام متهم کرد. کار اما به اینجا خاتمه نیافت و رفاعه که در باتلاق لجاجت فرو رفته بود، برای مبارزه با مختار به صف شمر پیوست! توجیه‌اش برای هم‌رکابی با شمر این بود که او هم شمشیرش را برای مختار تیز کرده است! لجاجت چنان را رفاعه را کور کرده بود که حتی در صف نمازی ایستاد که شمر، امام جماعتش بود! رفاعه‌ای که به خون‌خواهی حسین(ع) قیام کرده بود، حالا از لجِ مختار، پشت سر شمر نماز می‌‌‌خواند و شاید با خود می‌اندیشید که پس از انتقام از مختار از قاتلان پسر فاطمه(س) هم انتقام می‌گیرد. چرخش‌های مهدی نصیری را که می‌بینم، شخصیت رفاعه بن شدّاد در ذهنم رژه می‌رود. یادداشت اخیر مهدی نصیری بهانه‌ای بود برای این تلنگر به او، خودم و شما تا مراقب باشیم که رفاعه‌های درونمان فعال نشود و به بهانه مبارزه با فساد، جهت را گم نکنیم. مهدی نصیری در یادداشت اخیرش از گلایه‌های ۳۰ سال قبلش از ولی فقیه می‌نویسد که من در نشریه صبح مفسدین را معرفی کردم، آنها در دادگاه محکوم شدند، رهبری از من حمایت کرد، اما قوه قضاییه زیر نظر رهبری با آنها برخوردی نکرد. پس من فاتحه این نظام و این رهبری را خواندم! درد اینجاست اما که مهدی نصیری امروز دقیقا پشت سر همان مفسدینی در حال اقامه جماعت است که از قوه قضاییه آن روز به دلیل مماشات با آنها (به زعم خود) شاکی است! نصیری امروز در کنار بدتر از همان کسانی است که آن روز فاسدشان می‌دانست! آقای رفاعه امروز، نمی‌بینی کجا ایستاده‌ای؟! لجاجت آدمی را کور می‌کند. امیرالمومنین (ع) می‌فرماید:  لجاجت، جنگ‌ها به بار مى آورد و دل‌ها را كينه‌ور مى‌سازد. و در یکی از حکمت‌های ایشان آمده که لجاجت، تدبیر و اندیشه را تباه می‌کند. دوستی به درستی می‌گفت که هاشمی رفسنجانی با احمدی نژاد لجاجت داشت، اما لگدش را به نظام و رهبری زد؛ منتظری از امام کینه به دل گرفته بود، اما صدای منافقین و باند مهدی هاشمی شد؛ احمدی نژاد نسبت به شورای نگهبان دل چرکین بود اما هم‌آواز با دشمنان این نظام تابلوی تحریم انتخابات رادست گرفت؛ موسوی، کروبی، امجد و ده‌ها شخصیت دیگر وقتی سرگذشتشان را ورق می‌زنید، یکی از دلایل سقوطشان، لجاجت و کینه است. لجاجت بر پایه حب و بغض شخصی بنا می‌شود و نسبت تو با اشخاص، تعیین کننده ورود و خروجت در حوادث می‌شوند و نه تکلیف‌مداری و ارزش‌های دینی و انقلابی‌ات. در بسیاری از ادعیه مشهور و معروف، "سلم لمن سالمکم و حرب لمن حاربکم" به عنوان یک شاخص تعیین شده، هر گاه کمی زاویه با ولی زمان را احساس کردید، از این شاخص بهره ببرید و ببینید که کجا ایستاده‌اید، کنار دوستان اهل بیت و در جنگ و دشمنی با دشمنان اهل بیت یا خدای ناکرده برخلاف آن ایستاده‌اید. رفاعه چون مختار را مطابق میلش ندیده بود، از او کینه به دل گرفت و از سر لجاجت، حاضر شد با دشمنان دیروزش، دست مودّت بدهد. مراقب رفاعه‌های درونمان باشیم. ✍#یادداشت_مهمان 🌐 #آنتی_سکولار را دنبال کنید👇🏻 🆔 @antisecular_ir