"دَوامُ الحال مِنَ المُحال"‌ هیچ حالی دائمی نیست. این قانون زندگیـه. فراموشش نکن.

دیدی میگن خورشید دقیقا بعد از سیاه‌ترین نقطه‌یِ شب طلوع می‌کنه و روز میشه؟

کاش اون لحظه‌ای که به راهِ تا الان رفته شده شك‌ می‌کنی و تهِ دلت، دیوارِ پشتت، زیرِ پاهات، قعرِ چشمات و تمامِ دلت، به یکباره فرو میریزن و تو میمونی با یه ترسِ گُنده و امیدِ کم‌سو، واقعا نقطه‌یِ قبل از طلوع خورشید باشه... اگر نه که خدایا. خدایِ آدم بزرگا. خدایِ آدمای قوی. خدایِ بچه‌ پرروها. به دنیات بگو ملایم‌تر رفتار کنه باهامون چون طِفلکی‌تر از این حرفاییم که به یکباره بفهمیم تمام راهو تا به الان اشتباه اومدیم...

معماری چشم‌نوازِ ایرانی.

‏شخصٌ واحد فقط سيمر فى حياتك ؛ خطوط يديه تُشبه خارطة وطنك! ما إن يسحب كفه من مصافحتك حتى تشعر أنك في المنفى. فقط یک نفر از زندگیت میگذرد ؛ که خطوطِ کف دستانش شبیه وطن توست! به محض اینکه دستش را از دست تو بیرون آورد، احساس می‌کنی در تبعیدي...

دستش را به روی قلبش گذاشت، و کلمه‌یِ دلتنگی را آرام آرام هِجـی کرد...

۱‌۴‌۰‌۲‌ حجم عظیمی از شناخت واقعی و ناگهانی شخصیتِ آدم‌ها بود. شناخت‌هایی که برای رسیدن بهشون به عمر نوح، صبر ایوب، گنج قارون، معجزات موسی و مقام عیسی نیاز داشتیم، ولی همش تو یك سال جمع بندی شد.

تو اتاق گرامافون روشنه و صداش میاد. شمع روشن کردم، نورش روزنه امیده برام. نفس می‌کشم و زیر لب میخونم : "تو از راه میرسی٫پر از گرد و غبار تمومه انتظار٫میاد همراهت بهار" آره. امید دارم. میاد همراهت بهار...