ساقیِ عطاشی .

لمسِ معنایِ حقیقیِ عشق به حسین از بچگی .

غرغر بخاطر سوله‌هایِ پر سر و صدا ؛ و غذاهایی که برات نا آشنا هستن .

تلخیِ چایِ عراقی .

از لحاظ گم شدن‌هایِ پر اضطراب .

اینجا گم شده بودم و از گشتن به دنبال "فلانی" و "فلان" کاروان خسته شده بودم . نشستم رو جدول خیابون و گریه کردم . به معنای واقعی گریه کردم . تو اون وضع کمبود نت و قطعی خط‌ها ، بالاخره تونستم با یکی ارتباط بگیرم و پرسید کجایی؟ و من نه اسم خیابون بلد بودم ، نه میدون ، و نه هیچی ، و عکس سمت راستی رو با چشمای خیس فرستادم و گفتم اینجا ، دقیقا کفِ یکی از خیابونا :)))))))))) .

مداحی‌‌های‌ِ عراقی.

بین‌الحرمین . قطعه‌ای از بهشت رویِ زمین .

"شارعِ صاحب‌الزمان" . کوچه‌ای که انتهاش می‌رسید به حرم .

سرداب‌الراس‌الشریف‌ .

- مروری بر خاطرات اربعین - و تکرارِ جمله "انسان به گریه و عشق احتیاج داشت ؛ خداوند حسین را آفرید".

درسته جناب اردی‌بهشتی ؛ کاملا درسته .

نخِ تسبیحِ شیخ پاره شد از بس که استخاره گرفتم که بگویم دوستت دارم یا نه . . که بگویم با نگاه به چَشمانت سفر میکنم به مستیِ آن شبِ شهریورماه یا نه . . که بگویم از دلهره‌یِ دلم هنگام شنیدن آوایِ صدایت یا نه . . که بگویم از خماریِ چشمانت ، از بویِ سیگارِ بهمنِ بینِ لبانت ، از صدایِ بمِ مردانه‌ات یا نه؟ بگویم یا پنهانشان کنم؟ - قطعه‌ای به وسعتِ یک دقیقه و پنجاه و یک ثانیه نوازشِ روح -

- رُبما الحل عناق طويل چاره‌اش شاید آغوشی طولانی باشد . .

- بلیط تهران , نجف - خوشبحال اون "۴ نفری" که قراره بشینن رو "اون ۴ صندلی باقی مونده" . عزیزتی ؛ دلتنگیم . فاطمیه شده ، دلتنگ‌تریم . تصدقتون ، یعنی نمیشه چشمامونو ببندیم وقتی باز کردیم تو ایوون طلا باشیم در حالی که داریم روضه مادر گوش میدیم؟ . واقعا یعنی نمیشه؟ .

اگر تمام واژه‌های حزن‌آلود‌ جهان را هم به کار ببندم ؛ نمی‌توانم در وصفِ غمِ این قطعه ، حتی کلمه‌ای بنویسم .

این روزا فقط باید رفت پیش پدر و از غم نبودن مادر گفت؛ باید بریم توی آغوش پدر و بگیم چه رنجی از نبودن مادر به قلب‌هامون وارد شده. هیچ جایی به غیر از خونه‌ی خود پدر نمی‌تونه این غم رو تسکین ببخشه ...