قهوه؛ مایـه حیات.

مرهم باش روی دلِ آدما، این روزا همه به اندازه کافي غم دارن شاپرك.

خاکستري ؛

گفت این شهرتونم اونقدری که می‌گفتی جذاب نیست‌ها! بردمش خیابون نوفل لوشاتو، همون سرازیری که میرسه به سفارت ایتالیا. بعد از چند دقیقه سکوت و نگاه به جزئیات، دیدم که چشماش داره از زیبایی جولون میده. خندیدم. عمیق و طولانی. گفتم دیدی حالا؟ دیگه ببین خیابون تجریش و انقلاب‌ـمون چیه... [ طهرانِ من ]

سبز بمـون ؛

و اما عزیز من! هنگامی که دلتنگ شدی، به آسمان نگاه کن. مـاه نقطه‌یِ تلاقی چشمانِ من و توست...

"دَوامُ الحال مِنَ المُحال"‌ هیچ حالی دائمی نیست. این قانون زندگیـه. فراموشش نکن.

دیدی میگن خورشید دقیقا بعد از سیاه‌ترین نقطه‌یِ شب طلوع می‌کنه و روز میشه؟

کاش اون لحظه‌ای که به راهِ تا الان رفته شده شك‌ می‌کنی و تهِ دلت، دیوارِ پشتت، زیرِ پاهات، قعرِ چشمات و تمامِ دلت، به یکباره فرو میریزن و تو میمونی با یه ترسِ گُنده و امیدِ کم‌سو، واقعا نقطه‌یِ قبل از طلوع خورشید باشه... اگر نه که خدایا. خدایِ آدم بزرگا. خدایِ آدمای قوی. خدایِ بچه‌ پرروها. به دنیات بگو ملایم‌تر رفتار کنه باهامون چون طِفلکی‌تر از این حرفاییم که به یکباره بفهمیم تمام راهو تا به الان اشتباه اومدیم...

معماری چشم‌نوازِ ایرانی.

‏شخصٌ واحد فقط سيمر فى حياتك ؛ خطوط يديه تُشبه خارطة وطنك! ما إن يسحب كفه من مصافحتك حتى تشعر أنك في المنفى. فقط یک نفر از زندگیت میگذرد ؛ که خطوطِ کف دستانش شبیه وطن توست! به محض اینکه دستش را از دست تو بیرون آورد، احساس می‌کنی در تبعیدي...

دستش را به روی قلبش گذاشت، و کلمه‌یِ دلتنگی را آرام آرام هِجـی کرد...

۱‌۴‌۰‌۲‌ حجم عظیمی از شناخت واقعی و ناگهانی شخصیتِ آدم‌ها بود. شناخت‌هایی که برای رسیدن بهشون به عمر نوح، صبر ایوب، گنج قارون، معجزات موسی و مقام عیسی نیاز داشتیم، ولی همش تو یك سال جمع بندی شد.

تو اتاق گرامافون روشنه و صداش میاد. شمع روشن کردم، نورش روزنه امیده برام. نفس می‌کشم و زیر لب میخونم : "تو از راه میرسی٫پر از گرد و غبار تمومه انتظار٫میاد همراهت بهار" آره. امید دارم. میاد همراهت بهار...

و ما را به حالی سبز؛ و همیشه سبز؛ برگردان…

ابراي پنبه‌ای ؛

از پیام‌های تبریك سِند تو آل شده، فراری‌م. شعر کپی شده حافظ از اولین سایت گوگل، ایموجی قلب وسط پیام برای همه، ویرگول تکون نخورده‌یِ پیام تبریك سال قبل، پیام فورواردی گروه خانوادگی واتساپ، از اینا فراری‌م... اشکال نداره اگه کوتاهه، اگه ساده و بی‌مغالطه‌س. همین که بدونم چند دقیقه تو پیویم "Is typing" بودی، برام تبریکـه. عیدیـه. مهربونیـه. من دلبسته به همین جزئیات کوچیکم. یادت نره اینو.

و کأن للذَکریاتِ قلباً لاینبضُ الا لیلاً... و گویی برای خاطرات قلبی‌ است، که جز در شب نمی‌تپد...

جزئیات‌ِ کوچك اما به یاد موندنی.

تو زندان گوانتانامو ؛ یه زندانی ۱۸۳ بار به روش "القا حس غرق شدن" شکنجه شد. و این بی‌کلام به یاد اون ساخته شده.