- اعوذ باللّٰه مِن الوابستگی .

- اعوذ باللّٰه مِن العشق .

- اعوذ باللّٰه مِن الچشمایِ خمارش .

- اعوذ باللّٰه مِن الموهاش که بویِ انار میده‍ .

- اعوذ باللّٰه مِن الصداش که الله اکبرِ اذونُ گفت ؛ و تو مسجدِ خدا کافرُم کرد و گفتم اشهد ان‌ لا‌ اله الا المعشوق . .

- اعوذ باللّٰه مِن الزلف آشفته‌اش.

به پهنای صحرای دلتنگی ولله سیه غروبای دیدار .

- تقصیر تو نیست عزیزِ من . مهجوری از تو اين روزها ؛ نایِ نفس نگذاشته برایم . در چشمانت گم شده‌ام؛ انگار حِیران و سرگردانم . . سرگردانم از بغض هایِ شکسته گلویم تا صدایت . از شانه‌اَم تا آغوشت . از دَستانم تا موهایت . از لبانم تا . . تا چه؟ لبانت؟ بُگذریم ، بُگذریم . آه عزیزِ دور من ، دگر از چه بگویم برایت؟ از لشکر غمی که هر روز به سمتم روانه‌ست و اذن دخول به قلبم میخواند؟ یا از بدنی که دردِ آغوشِ نداشته ، خسته‌اش کرده؟ یا از نوشیدن‌ و مست نشدن ، گریستن و از یاد نبردن ، صدا زدن و پاسخی نشنیدن ، دویدن و نرسیدن ، از چه بگویم برایت؟ دردِ دوری‌ات به استخوانم رسیده اما دم نمی‌زنم چرا که به گمانم در راه عاشقی ، گِله گذاری روا نباشد . شکایتی ندارم از این آشفتگی‌ام ، سرِ شما سلامت حضرتِ معشوق .

من‌‌به‌‌غروب‌های‌تنهایی‌تهران؛معتاد‌‌شدم .

تمامِ روحم ؛ به دنبال تو می‌گردد.

- صدامو صاف کردم ؛ گره چارقدمو تنظیم کردم و لبِ آستینمو تا زدم و همون‌جوری که پامُ انداخته بودم رویِ پام ، اشاره کردم بهشُ گفتم : رحمت خدا به اونایی که کتاب میخرن و رحمت مضاعف‌تر به اونایی که همراه اون کتاب گل هدیه میدن . خندید ، هیچی نگفت . یک ساعت پیش اینو آورده میگه : الان رحمت خدا شاملِ حالم شده؟ خندیدم . هیچی نگفتم . ولی خودمونیم ، هیچ هدیه‌ای روح‌نوازتر از هدیه دادن یا گرفتن کتاب نیست . دریغ نکنید آقا . دریغ نکنید . [داستان‌ بریده‌بریده‌ اثر‌ علیرضا‌ نظری‌ خرم.]