🔶 مــثـــال کـــوه عالم بر مثال کوه است؛ هرچه گویی از خیر و شر، از کوه همان شنوی. و اگر گمان بری که من خوب گفتم کوه زشت جواب داد، محال باشد که بلبل در کوه بانگ کند از کوه بانگ زاغ آید یا بانگ آدمی یا بانگ خر! پس یقین دان که بانگ خر کرده باشی! ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

🔶 مــعـــاشــرت با مردم آنگونه معاشرت كنيد، كه اگر مُرديد بر شما اشك ريزند، و اگر زنده مانديد، با اشتياق سوی شما آيند. "خَالِطُوا النَّاسَ مُخَالَطَةً إِنْ مِتُّمْ مَعَهَا بَكَوْا عَلَيْكُمْ وَ إِنْ عِشْتُمْ حَنُّوا إِلَيْكُمْ." ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

🔶 فـــردیـــن شاید در آغار، فروردین عمر خندیده که چنین سرنوشتی را رقم زده... و شاید گل ها و گیاهان را دیده که چه اندازه سریع به سَر رسیده و اینگونه وصف پیران سروده... شاید آغار فردین خندیده که از گذر عمر چنین دیده یا شاید سرو و گل و زمین دیده که چنین وصف پیران سروده ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

●━━━━━━─────── ⇆ㅤ ◁ㅤㅤ❚❚ㅤㅤ▷ㅤㅤ ↻

سلام روز بارانی بخیر 🙂

🔶 گــنــج بـی پـایـان هرگز پذیرای چیزی مباش که تو را از محضر خدا جدا اندازد. متاع دنیا در برابر گنج بی پایانِ یار ارزشی ندارد. این را به خاطر آن از دست نده ... هرچه از یارت جدا اندازد آن مشنو آن را کان زیان دارد زیان گر بود آن سود صد در صد مگیر بهر زر مگسل ز گنجور ای فقیر ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

🔶 خــدمــت پــادشــاه مردی که سقراط را در حال علف خوردن دیده بود، بدو گفت: اگر خدمت پادشاه می کردی، محتاج آن نبودی که علف خشک خوری، پس او را گفت: و تو اگر علف خشک می خوردی، محتاج آن نبودی که خدمت پادشاه کنی. ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

🔶 شــنـــاخـــت درد هر کس درد خود را نشناسد، دوایش موجب ناراحتی و فساد او می شود وَ مَنْ لَمْ يَعْرِفْ دَاءَهُ‏ أَفْسَدَهُ دَوَاؤُهُ ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

🔶 کــیــفـر عـشـق هجران، كيفر عشق است الهِجرانُ عُقوبَةُ العِشقِ ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

🔶 فــقـــر ســـقـــراط مردی سقراط را گفت: چه اندازه سخت است فقر تو ای حکیم! گفت: اگر راحتی فقر را می دانستی، نالیدن برای خویش از نالیدن بر من بازت می داشت، فقر ملکی است که محاسبه ای بر آن نیست. ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ(ع)إِنَّ قَوْماً مِنْ مَوَالِيكَ يُلِمُّونَ بِالْمَعَاصِي وَ يَقُولُونَ نَرْجُو فَقَالَ كَذَبُوا لَيْسُوا لَنَا بِمَوَالٍ أُولَئِكَ قَوْمٌ تَرَجَّحَتْ بِهِمُ الْأَمَانِيُّ مَنْ رَجَا شَيْئاً عَمِلَ لَهُ وَ مَنْ خَافَ مِنْ شَيْ‏ءٍ هَرَبَ مِنْهُ‏ راوی گفت: به حضرت صادق عرض کردم: عده ای از دوستان شما با گناه و معصیت سر و کار دارند و می گویند که ما امیدواریم. فرمود: دروغ می گویند، اینها از دوستان ما نیستند. اینان مردمی هستند که آرزوها وخواهش های نفسانی آنها را به این طرف و آن طرف می برد. هر کس به چیزی امید داشته باشد، قطعا برای دستیابی به آن فعالیت و کوشش می کند و کسی که از چیزی بترسد، از او باید بگریزد. ✍️ «ترجّح»: حرکت داشتن چیزی که در هوا معلق است، یعنی این طرف و آن طرف شدن. «ارجوحه» به ریسمانی می گویند که اطفال و کودکان برای طناب بازی درست می کنند و سوار بر آن شده و با حرکت کوچکی از این سو به آن سو می روند و می آیند.

🔶 روزگار مسخره شاعر عرب می گوید: ای مرگ بیا با هم دیدار کنیم و مرا ببر چون این زندگی بسیار پَست است و ای جان من تلاش کن تا از این تن بیرون آیی که این روزگاری که تو زندگی می کنی خیلی مسخره است! فیاموت زر إن الحیات ذمیمه و یا نفس جدی إن دهرک هازل ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________