🔶 عـــــــقــــاب و ثـــــــواب "عقوب" به معناي «در پي چيزي به طور پيوسته آمدن» است. تفاوت "عَقِب" با "خَلْف" آن است كه عقب براي متأخر پيوسته و خلف براي اعم از متأخر پيوسته و گسسته است و از این رو مجازات انسان را "عقوبت" خوانده اند چون در پی گناه انسان ظاهر می شود. در مقابل آن "ثواب" قرار دارد؛ "ثواب" از ریشه ی "ثابه" است و ثابه به معنای بازگشت است و عرب به لباس "ثوب" می گوید چون لباس را که از تن بیرون می کنید دوباره به تن برمی گردد. "ثواب" هم به همین معنا است و به اعتبار بازگشت عمل انسان به خود انسان است که اگر به پاداش الهی خوب بنگرید و دقت نمایید، درمی‌یابید که این همان عمل شما است که به شما برگشته است منتهی در چهره ی خاصی که خودش دارد. مولانا می گوید: نباشد که بدی و زشتی مرتکب شوی و در برابرش مثل آن تباهی به سراغت نیاید... کی کژی کردی و کی کردی تو شر که ندیدی لایقش در پی اثر ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

🔶 عـــــالـــــمـــی کـــه دیـــــوانـــــه شـــــــد می گویند: عالمی دیوانه شد و در ماه رمضان و در کوچه ها و بازار ها می خورد و می نوشید. به او اشکال می کنند که نباید در این ماه روز ها بخورد و بنوشد. و او در پاسخ می گوید: اَخَذ ما وَهَب، سَقَط ما وَجَب! آنچه که به من بخشیده بود گرفت و ساقط شد آنچه که بر من واجب بود! ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

چو کُحل بینش ما خاک آستان شماست کجا رویم بفرما از این جناب کجا ┈┄┅═✾ معنای کلمات ✾═┅┄┈ [ کحل ] "کحل" به آن کوبیده و پودر شده ی سنگ سیاه رنگی گفته می شود که بیشتر در قدیم برای تقویت بینایی به چشم ها می کشیدند که به آن "سرمه" هم می گویند [ بینش ] رؤیت، بصیرت، بینایی؛ ولی در اینجا به معنای "چشم" آمده [ کحل بینش ] یعنی روشنی بخش چشم [ آستان ] یعنی آستان بارگاه و درگاه و "جناب" هم به همین معنای آستان است ┈┄┅═✾ شرح ✾═┅┄┈ تا اینجا بیت های حافظ رِندانه بود چون مقابله ای بود با ریا و تظاهر و دعوی های نابجا که از آلودگی های روزگار حافظ بود؛ ولی این بیت حال و هوای عاشقانه دارد که خطاب به محبوب خود و آن حضرت دوست می کند و می گوید: خاک آستان و بارگاه تو برای چشمان من مثال سرمه را دارد. من بر این آستان سَر بر خاک می گذارم تا آن خاک بر چشمان من فرو برود و اینگونه بهتر ببینم. جزء اینجا هر کجا بروم چشمان من باز و بینا نمی شود و نمی تواند حقیقت بین باشد و اصلا شما بفرما از این آستان و بارگاه به کدام بارگاه رو کنم؟ راهی کدام کدام سو بشوم؟ #نور_ماه #غزلیات_حافظ ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

نـــزدیـــک توام مــــرا مـــبـــیـــن دور

🔶 خـــــــودت بــــــاش مولانا در اشارات مکرر می گوید: حقیقت یگانه خود باشید، هرچه که هستید ... که اگر چنین باشید برای تکمیل سستی های خود تلاش کرده اید. اما اگر نقاب بزنید؛ اول: به اصالت خود پشت پا زده اید؛ یعنی خود آنچه به حقیقت هستیم را قبول نداریم، پس چگونه انتظار داریم دیگران ما را باور داشته باشند؟ دوم: وقتی زحمت خود ساختن و شدن را به خود نمی دهیم ،لذا در تزویر و ترس از برملا شدن نقاب ها ، هستی زلال خویش را تباه می کنیم. ای سگ‌ گرگین زشت از حرص و جوش پوستین شیر را بر خود مپوش غرهٔ شیرت بخواهد امتحان نقش شیر و آنگه اخلاق سگان ؟! چون محک دیدی سیه گشتی چو قلب نقش شیری رفت و پیدا گشت کلب زشتیت پیدا شد و رسواییت سرنگون افتادی از بالاییت ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

طـــراحـــی اخــتــصــاصـــی #لــــوگــــوی مــــرکــــز آمــــوزشـــی کــــشـــــور #آلـــــمــــــان 🔻 برای طراحی بنر و پوستر ، آرم ، تایپوگرافی اسم و... می توانید با ما ارتباط بگیرید : @henduneir

مبین به سیب زَنَخدان که چاه در راه است کجا هَمی رَوی ای دل بدین شتاب کجا ┈┄┅═✾ معنای کلمات ✾═┅┄┈ [ زنخدان ] به چانه گفته می شود؛ زیر برخی از چانه ها یک گودی و فرورفتگی وجود دارد و آن گودی چانه، چانه را شبیه سیب کرده و لذا به چنین چانه هایی در ادبیات "سیب زَنَخدان" گفته می شود؛ یعنی زنخدانی(چانه ای) که شبیه سیب است و به آن گودی زنخدان(چانه)، "چاه زنخدان" می گویند. این چاه زنخدان یا سیب زنخدان در گذشته از عناصر زیبایی در چهره محسوب می شد و می گفتند: او زیباست چون سیب زنخدان دارد. و در ادبیات ما "افتادن به چاه زنخدان کسی" یعنی عاشق کسی شدن ┈┄┅═✾ شرح ✾═┅┄┈ آن کسی که حافظ از او با وصف "دوست" یاد می کند، مقصودش محبوب و خداوند است که سراسر زیبایی ایست و زیبایی او را با واژه ی "سیب زنخدان" بیان می دارد. حافظ وقتی که از عناصر زیبایی مثل: سیب زنخدان، طره، گیسو، ابروان و... می گوید غالباً به معنای صفات زیبای الهی است و وقتی می خواهد از صفات الهی یاد کند از این واژه ها استفاده می کند و لذا حافظ در اینجا می گوید: سیب زنخدان حق‌؛ یعنی آن صفات زیبای خداوند مثل: کریم، ستار، غفور، بخشنده و... مبادا شما را فریب بدهند که همین صفات می تواند چاه باشد و تو را سقوط بدهد. اگر با این فهم که خداوند رحمن و رحیم است و از پدر و مادر بخشنده تر است، هر خطا و گناهی مرتکب شدید، این صفات نقش چاه را ایفا می کنند و باعث سقوط شما در چاه می شوند. بله! خداوند همه ی این صفات را دارد به شرط اینکه کنارش قرار گیرید؛ دریای مدیترانه هم یک دریا آب است ولی یک قطره ی آن به ما نمی رسد چون کنار این دریا نیستیم تا برخوردار بشویم. خدا هم دریای رحمت است که باید کنارش باشید تا برخوردار بشوید و لذا می گوید: «مبین به سیب زَنَخدان» به این سیب زنخدان دوست؛ یعنی به این صفات دوست تنها و تنها خیره نشو که اگر تنها سیب زنخدان دوست را دیدی فریب خورده اید و در این چاه فرو می روید. یکی از نام های شیطان "غَرور" است و غرور کسی است که کارش فریب باشد که خداوند سبحان می فرماید: «وَلَا يَغُرَّنَّكُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ» مبادا آن غَرور و شیطان شما را بوسیله ی خدا فریب بدهد؛ چرا که شیطان بسیاری را بوسیله ی خدا فریب می دهد و می گوید: خدا مهربان است و رحیم تر است از اینکه تو را عذاب کند! امیرالمؤمنین علیه السلام می فرماید: «الشَّقِيُّ مَنِ انْخَدَعَ لِهَوَاهُ وَ غُرُورِهِ» بدبخت کسی است که فریب هوس ها و غرور های خودش را بخورد. «کجا هَمی رَوی ای دل بدین شتاب کجا» چرا فاصله می گیری ای دل! آن هم به این شتاب... #نور_ماه #غزلیات_حافظ ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________