🟣 انسان تا دردمند و بیمار نشود، هرگز داشتن سلامتی را نمی فهمد. همانطور که تا عاشق نشده و دل خود را نبازد، نمی فهمد که روزی هم او دلی داشته است! ای حیات عاشقان در مردگی دل نیابی جز که در دل بردگی‌‌ ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

🟣 بسی شگفت آور و عجیب است صورتی که از خلط و خون آغشته است را تا ماه بی نقص بالا بَرید! صورتی از خلط و خون آراسته کرده نام او مه ناکاسته ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

🟣 انسان در بازار شلوغ این دنیا دنبال آسودگی و فراغت می رود و چون که نمی یابد، ولوله ای تمام وجود او را فرا می گیرد! تو فراغت جویی اندر مشغله چون نیابی، در تو افتد ولوله ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

🟣 فقیر(درویش) هیچ چیزی برای از دست دادن ندارد...! نصیب برگ و مال از سرای سلطان برای او نیست و تنها لباس کهنه ای دارد که آن را هم می توان آتش زَد 😔 درویش را نباشد برگِ سرایِ سلطان ماییم و کهنه دلقی کآتش در آن توان زد ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah ________

🟣 آه مظلوم را کم نشمارید...! ● چه بسا زن بیوه ای چراغی روشن کند و با این چراغ شهری بسوزد. چراغی که بیوه‌زنی برفروخت بسی دیده باشی که شهری بسوخت ● و آنچه که سالی جمع شده است با این چراغ در یک روز آتش بگیرد و نابود شود! به سالی توان خرمن اندوختن به یک دم نه مَردی بوَد سوختن ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

🟣 ● اگر آدم با چشم و دهان و گوش تعریف شود، هیچ فرقی بین او و دیوار نخواهد بود. اگر آدمی به چشم است و دهان و گوش و بینی چه میان نقش دیوار و میان آدمیت ● هر کسی که چشم و گوش و دهان دارد، آدم نیست؛ چرا که دیو هم در داشتن این اعضاء با انسان شریک است. نه هرکه چشم و گوش و دهان دارد آدمی‌ست بس دیو را که صورت فرزند آدم است ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________