🟣 در خطاب به کسی که بدگویی می کند و شما می خواهید او را شرمنده کنید. ● بدتر از آن چیزی هستم که می خواهی به من نسبت بدهی و من عیب هایی از خودم سراغ دارم که تو نمی دانی. بتر زآنم که خواهی گفتن آنی که دانم عیب من چون من ندانی ● آنچه که از عیب های من گفتی، خیلی اندک است و یک عیب از صد عیب من است. هنوز آنچه گفت از بدم اندکی است از آنها که من دانم از صد یکی است #خطاب ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

🟣 ● سعدی می گوید: هیچ کس قادر نیست چیزی بر سخنوری و شاعری من و همینطور زیبایی و ملاحت تو بیفزاید؛ چرا که نهایت سخندانی و زیبایی همین است که من و تو داریم. بر حدیث من و حسن تو نیفزاید کس حد همین است سخندانی و زیبایی را ● سعدی که خودش را در اوج سخنوری و شاعری می داند، لباسی از لطافت را برای محبوب خودش که در نهایت حسن است با شعر و بیان می دوزد؛ اما همه ی کلمات و معانی بر قَد او کوتاه می آیند و نمی توانند لطافت محبوب را به دوخت آورند. هزار جامه معنی که من براندازم به قامتی که تو داری قصیر می‌آید ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

برای مسافرانی که در نوروز به شیراز سفر می کنند و چه بهتر که این بیت در ورودی شهر شیراز نصب شود: خوشا تفرج نوروز خاصه در شیراز که برکند دل مرد مسافر از وطنش #سعدی

🟣 در روزی که یکی از دوستان با ظرافت و دقت تمام مشغول نقاشی بود، کسی آمد و گفت: چه خط های زیبایی! و سعدی به او چنین پاسخ گفت: چشم کوته‌نظران بر ورق صورت خوبان خط همی بیند و عارف قلم صنع خدا را ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

🟣 تو هنوز ناپدیدی ز جمال خود چه دیدی سحری چو آفتابی ز درون خود برآیی #مولانا #سحرگاهی ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

🟣 ● حافظ سوال می کند که در این جهان گل بی خار کجاست؟ حافظ از بادِ خزان، در چمنِ دهر مَرَنج فکرِ معقول بفرما، گلِ بی خار کجاست؟ ● و سعدی پاسخ می دهد که اگرچه در چمن و بستان گل بی خار یافت نمی شود، لیک در این جهان مردم نیکو سیرت گل بی خاراند. گل بی خار میسر نشود در بستان گل بی خار جهان مردم نیکوسیرند ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________