┈┄┅═✾ شرح ✾═┅┄┈ حافظ خطاب به آن ترک شیرازی و مراد می کند ولی این بار با وصف "ساقی" چون اهل معرفت است و باده ی معرفت را در اختیار دارد و می تواند با باده ی معرفت دیگران را مست کند. حافظ می‌گوید: « بده ساقی می باقی » نه می فانی؛ یعنی آن می ای که آثار مستی اش ماندگار و باقی ایست و مثل آب انگور فانی نیست و شرابی است که به دنبالش خماری ندارد. این می را همین جا بده چون مولانا می گوید : جای دخل است این عدم از وی مرم دنیا محل دَخل و تحصیل و کسب است، اگر کسی طالب معرفتی باشد که مثال "می" دارد، باید در همین جهان نیستی بگیرد و اگر از این دنیا معرفت تحصیل نکند در دنیای دیگر خمار است. آن چیزی که آدمی را در جهان آخرت مست و شیدا می کند می معرفت است که باید از همین دنیا به دست آورد و با خود ببرد. مولانا دنیا را با واژه ی "عدم" یاد می کند؛ یعنی جایی که اگر با آخرت مقایسه شود، ارزش ناچیزی بدست می آید و دنیایی که روزی به نیستی می رسد چون در بهشت جایی بنام دنیا پیدا نمی کنید. حافظ از دنیا با واژه ی "کنار آب رکن آباد و گلگشته مصلا" یاد می کند. در حقیقت این عبارت حافظ، کنایه از دنیا است و حافظ با بیان جزئی کوچک از این دنیا، تمام دنیا را اراده می کند و این معمول است که گاهی نام جزء را می برند و اراده ی کل می کنند. و لذا حافظ می گوید: باده و می معرفت را در همین دنیا و در همین جایی که هستم به من بده چون محل تحصیل معرفت دنیا است و این معرفت را باید از همین دنیا ببرم. همانطور که اهل عیش و نوش، وقتی می خواهند در فصل بهار به صحرا بروند، اسباب می و مستی خود را از شهر فراهم می آورند و به دشت و صحرا می برند. بله! صحرا خیلی زیبا و مفرح است؛ اما جام باده که آنجا نیست. در مثال حافظ بهشت همان دشت و صحرا است و دنیا همان شهر است و باید اسباب عیش و نوش خود را از همین دنیا گرفت. #نور_ماه #غزلیات_حافظ ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

طـــــالــــب بــــی قـــرار شــــو کــــه قـــــرار آیــــدت

🔶 ســـــخـــــن، ســـــخـــــن، ســـــخـــــن شاعری در یک بیت می گوید: دارم سخنان تازه و زر کهن آخر به کف آرمت به زر یا به سخن احمد غزالی که این بیت را در مجلس می شنود از سَر وجد می گوید: زر را چه محل؟ سخن، سخن، سخن ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

🔶 قــــوام جـــــامــــعــه اقـــتــــصـــاد اســــت امیرالمؤمنین علیه السلام می فرماید: «و لا قوام لهم جمیعا إلا بالتجار و ذوی الصناعات» و قوامی نیست برای آنها(مردم، نظامیان، قضات، کُتاب و کارمندان) جمیعا مگر با تجارت و صاحب صناعات علامه طباطبائی می گوید: مهم ترین چیزی که جامعه ی انسانی را بر اساس خود پایدار می دارد، اقتصادیات جامعه است که خدا آن را مایه قوام اجتماعی قرار داده. (المیزان ج ۹ ص ۳۲۹) آیت الله جوادی آملی می گوید: اصل مال(اقتصاد) به منزله قوام جامعه است: «ولاتُؤتوا السُّفَهاءَ أموالَكُمُ الَّتي جَعَلَ اللهُ لَكُم قِياماً» اموال خود را، که خداوند وسیله قوام زندگی شما قرار داده، به دست سفیهان نسپارید و از آن، به آنها روزی دهید! و لباس بر آنان بپوشانید و با آنها سخن شایسته بگویید! (تفسیر تسنیم ج ۱۵ ص ۵۴۰) ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

🔶 غــــــریـــب امیرالمؤمنین علیه السلام می فرماید: « الغريب من لیس له حبیب » غریب کسی است که برای او دوستی نیست « فَقدُ الأَحِبَّةِ غُربَةٌ » از دست دادن دوستان ، غربت است. شاعر عرب می گوید : فلا تحسبی أن الغريب الذی نأی ولکن من تنأین عنه غریب پس مپندار که چون با تو ناآشنایم غریب و دورم، و لیک غریب آن کسی است که او را دوستی نباشد. ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

طـــــــــراحــــــــی لــــــــوگــــــوی #دارالقـــــران‌امــــام‌زاده‌عـــــقـــیــــل 👌 🔻برای طراحی بنر، پوستر ، آرم، تایپوگرافی اسم و... می توانید با ما ارتباط برقرار کنید: @henduneir