آهنگ دراز شب رنجوری مشتاق با آن نتوان گفت که بیدار نباشد #سعدی #نور_ماه

🟣 ● در روزگاری که احمقان سرور شده اند و عاقلان از ترس خود را پنهان کرده اند. احمقان سرور شدستند و ز بیم عاقلان سرها کشیده در گلیم ● روزگاری که دهان عالم بسته است و جاهل سخن می کند و مردم مانند پروانه دور او حلقه می زنند. «بأرض عالمها ملجم وَ جاهلها مکرم» ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah ________

🟣 ● ‌شهر مورد علاقه مولانا، شهری است که در آن عاشق اندک و معشوق فراوان باشد. که دید ای عاشقان شهری که شهر نیکبختانست که عاشق کم رسد آنجا و معشوق فراوانست که تا نازی کنیم آن جا و بازاری نهیم آن جا که تا دل‌ها خنک گردد که دل‌ها سخت بریانست ● دقیقا همان شهری که برای حافظ عذاب آور بوده و منتظر است کسی از خود برون بیاید و کاری انجام دهد 😁 شهر خالی‌ست ز عُشّاق بُوَد کز طَرَفی مردی از خویش برون آید و کاری بکند ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah ________

🟣 ● در ادبیات ما درخت سرو نماد آزادگی است و از همین رو سعدی از سرو سوال می کند که چرا میوه نمی دهی؟ و سرو در پاسخ می گوید: آزادگان تهی دست اند. به سرو گفت کسی میوه‌ای نمی‌آری؟ جواب داد که آزادگان تهی‌دستند ● انسان نیز می تواند مانند درخت سرو به آزاد بودن شهره باشد به شرط آنکه از این جهان قطع تعلق کند. سر به آزادگی از خَلق برآرم چون سَرو گر دهد دست که دامن ز جهان دَرچینم ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah ________

کتاب جالب و مفیدی برای پدر و مادر ها است. «بچه هایمان به ما چه می آموزند؟»

🟣 ● برای اینکه ما نیز فیضی به دست آوریم نیاز نیست هزار جهد و کوشش کنیم. تنها کافی ایست که نقش ها و نوشته های پراکنده را از لوح وجودی خود پاک کنیم و ورق ساده ای مثل دیگر ورق ها فراهم آوریم. خاطرت کی رقم فیض پذیرد هیهات مگر از نقش پراکنده ورق ساده کنی ● مولانا نیز مانند حافظ دنبال ورق و کاغذی است که در آن نوشته ای نباشد تا بتواند پذیرای نوشته های الهی بر لوح وجودی خود باشد؛ زیرا کسی نمی تواند بر کاغذی که از قبل نوشته شده است، چیزی بنویسد. بر نوشته هیچ بنویسد کسی یا نهاله کارَد اَندر مَغرَسی کاغذی جوید که آن بنوشته نیست تخم کارد موضعی که کشته نیست تو برادر موضع ناکِشته باش کاغذ اسپید نابنوشته باش ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah ________