🟣 ● در ادبیات ما درخت سرو نماد آزادگی است و از همین رو سعدی از سرو سوال می کند که چرا میوه نمی دهی؟ و سرو در پاسخ می گوید: آزادگان تهی دست اند. به سرو گفت کسی میوه‌ای نمی‌آری؟ جواب داد که آزادگان تهی‌دستند ● انسان نیز می تواند مانند درخت سرو به آزاد بودن شهره باشد به شرط آنکه از این جهان قطع تعلق کند. سر به آزادگی از خَلق برآرم چون سَرو گر دهد دست که دامن ز جهان دَرچینم ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah ________

کتاب جالب و مفیدی برای پدر و مادر ها است. «بچه هایمان به ما چه می آموزند؟»

🟣 ● برای اینکه ما نیز فیضی به دست آوریم نیاز نیست هزار جهد و کوشش کنیم. تنها کافی ایست که نقش ها و نوشته های پراکنده را از لوح وجودی خود پاک کنیم و ورق ساده ای مثل دیگر ورق ها فراهم آوریم. خاطرت کی رقم فیض پذیرد هیهات مگر از نقش پراکنده ورق ساده کنی ● مولانا نیز مانند حافظ دنبال ورق و کاغذی است که در آن نوشته ای نباشد تا بتواند پذیرای نوشته های الهی بر لوح وجودی خود باشد؛ زیرا کسی نمی تواند بر کاغذی که از قبل نوشته شده است، چیزی بنویسد. بر نوشته هیچ بنویسد کسی یا نهاله کارَد اَندر مَغرَسی کاغذی جوید که آن بنوشته نیست تخم کارد موضعی که کشته نیست تو برادر موضع ناکِشته باش کاغذ اسپید نابنوشته باش ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah ________

🟣 فایده‌ای برای آن مدعی بهشت نیست، اگر امروز تمایلی به حوری‌ها ندارد! چه کار اندر بهشت آن مدعی را که میل امروز با حوری ندارد؟ ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

سعدی اندازه ندارد که چه شیرین سخنی باغ طبعت همه مرغان شکرگفتارند #سعدی

🟣 ● عمر انسان نباید صرفا به مدرسه و خواندن مباحث درسی بگذرد. طبع انسان اقتضاء می کند که گاهی هم شعر بخواند و گاهی هم تفریح و بازی کند تا زندگی برای او ملال آور نباشد. زمانی، درسِ عِلم و بحثِ تَنزیل که باشد نَفْسِ انسان را کمالی زمانی، شعر و شطرنج و حکایت که خاطر را بُوَد دَفعِ مَلالی ● حافظ هم گاهی از قیل و قال مدرسه دلش می گیرد و ساعتی را به تفریح سپری می کند. از قیل و قالِ مدرسه حالی دلم گرفت یک چند نیز خدمتِ معشوق و می کنم ● یا بقول شهریار: خسته از درس و كتابم، عشرتي خواهم حسابي بي كتاب اي ماه مكتب، از بغل بركش كتابي ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________