هدایت شده از نــــــــورمـــــاه
🟣
● ما برای تماشا آمده ایم؛ برخلاف دیگران که به قصد یغما آمده اند. ما چنان سعدی هستیم که گفت:
مردِ تماشای باغِ حسن تو سعدیست
دستْ فرومایگان برند به یغما
● البته در این جهان تنها کسانی اجازه دارند مشغول تماشا نشوند که ادب داشته باشند. و اما فقط در این حد که مودبانه حلاوت و شکلاتی برداریم و برویم!
عشق ما را پی کاری به جهان آورده است
ادب این است که مشغول تماشا نشویم
________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________
ای یارِ آشنا عَلَمِ کاروان کجاست؟
تا سر نهیم بر قدمِ ساربانِ دوست
#سعدی
🟣
● کسی که با یک نگاه و نظر، آدمی را از خودش می رباید.
همیگذشت و نظر کردمش به گوشه چشم
که یک نظر بربایم مرا ز من بربود
● و چنان سینه اش از یاد او پُر شده که از خودش خالی می شود.
چُنان پُر شد فضایِ سینه از دوست
که فکرِ خویش گم شد از ضمیرم
________ نـــــــورمـــــــاه | @normah ________
🟣
● از آداب دوستی این است که در غیاب دوست خود حرمت او را حفظ کند(و الصدیق من صدق غیبه) که قرآن از آن تعبیر به "حفظ الغیب" می کند؛ زنانی که حفظ الغیب شوهر و فرزند خود کرده و آنچه که پنهان است را با همسایه بازگو نمی کنند(حَافِظَاتٌ لِلْغَيْبِ). زنی که از افشاء اسرار زندگی و فرزندان خودش هراسی ندارد، در واقع اعمال خود را فاسد و باطل می کند.
سَبْعَةٌ يُفْسِدُونَ أَعْمَالَهُمْ... وَ الْأُمُّ الَّتِي لَا تَكْتُمُ عَنِ الْوَلَدِ السِّرَّ وَ تُفْشِي عَلَيْهِ
● مولانا از همین تعبیر قرآنی "حفظ الغیب" بهره گرفته و می گوید: در مقام بندگی حفظ الغیب نیکو است؛ چرا که فرق است بین آنکه در حضور شاه مدح او می کند با کسی در غیاب شاه حرمت او را نگاه می دارد.
بندگی در غیب آید خوب و گش
حفظ غیب آید در استعباد خوش
کو که مدح شاه گوید پیش او
تا که در غیبت بود او شرمرو
________ نـــــــورمـــــــاه | @normah ________