🟣 و مرا در طلب چيزى كه در روزى من، برایم مقدر نفرموده‌اى به مشقت نینداز. وَ لاَ تُعَنِّنِي بِطَلَبِ مَا لَمْ تُقَدِّرْ لِي فِيهِ رِزْقاً ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah ________

دلفریبانِ نباتی همه زیور بستند دلبر ماست که با حُسنِ خداداد آمد #حافظ

🟣 کسی شایسته سخن است که دلیر باشد؛ یعنی طمع به آنچه که در دست مردم و پادشاه است نداشته باشد، آن وقت دلیرانه و بدون ملاحظه سخن می کند. دلیر آمدی سعدیا در سخن چو تیغت به دست است فتحی بکن بگو آنچه دانی که حق گفته به نه رشوت ستانی و نه عشوه ده طمع بند و دفتر ز حکمت بشوی طمع بگسل و هرچه دانی بگوی ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah ________

🟣 ● فرمول کیمیاگری... انسان از گذشته کیمیاگری و تبدیل مس به طلا را از "حرص" جست و جو می کرد و با طمع خویش سال ها عمر خودش را صرف می نمود. غافل از آنکه فرمول کیمیاگری دقیقا مقابل حرص است و کسی می تواند به واقع مس را تبدیل به طلا کند که برای او مس با طلا هیچ تفاوتی نداشته باشد. سعدی می گوید‌: آیا شنیدید در گذشته کسانی قادر به تبدیل اشیاء بوده اند؟ گمان نکنید این اخبار دروغ است زمانی که زر با مس برای آنها تفاوتی نداشته باشد. شنیدی که در روزگار قدیم شدی سنگ در دست ابدال سیم نپنداری این قول معقول نیست چو قانع شدی سیم و سنگت یکی است ● و عرفا نیز چون به این درجه از بی تفاوتی رسیده اند، به مقام "ابدال" نائل آمدند؛ کسانی که توانستند خود را تبدیل و تغییر دهند و از آن رو می توانند در دیگران تغییر و تبدیل ایجاد کنند. زخم خونینم اگر به نشود به باشد غم و شادی بر عارف چه تفاوت دارد ● و عبادت و نماز تمرینی برای رسیدن به این بی تفاوتی است؛ زیرا انسان در همه حال از خوشی و ناراحتی آن را بجا می آورد و دگرگونی احوال و دوران او را از نماز باز نمی دارد. امام صادق علیه السلام فرمود: با فضیلت ترین مردم آن کسی است که شیدا و دلباخته عبادت باشد و با آن هم آغوش و ملازم گردد، و از دل و جان شیفته عبادت باشد و با فکر فارغ، بدن و جسم خود را از انجام آن باز ندارد. چنین شخصی نسبت به زندگی دشوار یا آسان بی تفاوت است. أفْضَلُ النَّاسِ مَنْ عَشِقَ الْعِبَادَةَ فَعَانَقَهَا وَ أَحَبَّهَا بِقَلْبِهِ وَ بَاشَرَهَا بِجَسَدِهِ وَ تَفَرَّغَ لَهَا فَهُوَ لَا يُبَالِي عَلَى مَا أَصْبَحَ مِنَ الدُّنْيَا عَلَى عُسْرٍ أَمْ عَلَى يُسْرٍ ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah ________

تا مبادا از آنچه از دست می دهید تاسف بخورید و مبادا از آنچه به شما داده شده است خوشحال شوید! لکیلا تاسوا علی ما فاتکم ولا تفرحوا بما اتیکم

می ترسم از جهان بروم؛ اما جهان را ندیده باشم. ترسم بروم عالم جان نادیده بیرون شوم از جهان جهان نادیده در عالم جان چون روم از عالم تن در عالم تن عالم جان نادیده #فخررازی