🟣 براى آنچه از دست رفته است اندوه به دلت راه مده، كه تو را از آنچه مى آيد باز مى دارد . لا تُشْعِرْ قَلبَكَ الهَمَّ على ما فاتَ ، فيَشْغَلَكَ عَمّا هُو آتٍ ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah ________

فکر کنید اگر کسی روی ماه زندگی کنه، چطور می‌تونه زیبایی‌ ماه رو ببینه؟ 🤔🙂

از شکست آرزو هر لحظه دل را ماتمی است عشق کو کاین شیشه ها را جمله یکجا بشکند؟ #صائب

در فلسفه می گویند: «إعادة المعدوم بعینه محال» چیزی که معدوم شد هرگز بازنمی گردد و اعاده مجدد آن محال است. یکی از آنها عمر است که نو به نو به انسان می رسد و می گذرد و بعد گذشتن هرگز بازنمی گردد اگرچه ما این گذر را احساس نکنیم و امروز را همان دیروز بدانیم. دقیقا مانند جوی آبی که روان است و هر لحظه موج جدیدی دارد و بخاطر این استمرار شما فکر می کنید این همان موج قبلی است. هر نفس نو می‌‌شود دنیا و ما بی‌‌خبر از نو شدن اندر بقا عمر همچون جوی نو نو می‌‌رسد مستمری می‌‌نماید در جسد #مولانا

🟣 «آتشی انداختم و رفت آن که سوخت سوخت و آن که ماند ماند» ● نمی توان در جان آدم ها نفوذ کرد و دل آنها را نسبت به حقیقت خاشع کرد و لذا قرآن در خطاب به پیامبر می فرماید: قطعاً تو نمی توانی هر که را که خود دوست داری هدایت کنی(إِنَّكَ لَا تَهْدِي مَنْ أَحْبَبْتَ) و فقط با آنها سخن بگویید؛ خواه کسی پند گیرد و خواه کسی پَند نگیرد. من آنچه شرط بلاغ است با تو می‌گویم تو خواه از سخنم پند گیر و خواه ملال ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah ________

🟣 شیوه‌گری بین که دلم تنگ شد تا تو بگوییش که: «دلتنگ من!» ● هیچ لذتی بالاتر از آن نیست که معشوق در میان عاشقان خود تو را و فقط تو را بخواند و صدا کند. معنای "تخصیص در وقت خطاب" همین است؛ یعنی حضرتِ دوست تو را، و دقیقاً تو را خطاب کند. لذت تخصیص تو وقت خطاب آن کند که ناید از صد خم شراب ● و من جان خودم را برای این خطاب نثار می کنم که فقط یک بار بگوید: سعدی من...! جان برافشانم اگر سعدی خویشم خوانی سر این دارم اگر طالع آنم باشد ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah ________