برای اینکه بالنی بتواند اوج بگیرد نیاز دارد خاک های شنی را از خودش جدا کند و این همان قانون بالن است. به تعبیر مولانا، برای برداشتن دُر و گوهر باید آنچه که در دست خود دارید را ابتدا زمین بگذارید. در راه فکنده‌است دری جز او که فکند برندارد #مولانا

🟣 ● ارزش هر كس به آن است که آن را نیکو و با ارزش می‌داند. قيمَةُ كُلِّ امْرِئٍ مَا يُحْسِنُهُ ● اگر می خواهید ارزش کسی را ارزیابی کنید، از اهدافی که دارد سوال کنید چون ارزش هر انسانی به خواسته های او برمی گردد. بنابراین انسان، خودش ارزش و قیمت خود را تعیین می‌کند. درخت و برگ برآید ز خاک این گوید که «خواجه هر چه بکاری تو را همان روید» تو را اگر نفسی ماند جز که عشق مکار که چیست قیمت مردم؟ هر آنچ می‌جوید ● همان که خواجه عبدالله انصاری می گفت: آن ارزی که می ورزی ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

🟣 ● هر یک از انسان ها روزی می میرند؛ ولی این دنیا باقی می ماند بدون هیچ تغییری! ای بس که نباشیم و جهان خواهد بود نی نام ز ما و نی‌ نشان خواهد بود زین پیش نبودیم و نَبُد هیچ خِلَل زین پس چو نباشیم همان خواهد بود ● و این حقیقت لزوما ناگوار نیست چون اگر نظام جهان چنین بود که با مرگ ما، چیزی از آن کاسته شود، تعلق انسان به این دنیای زمینی آشکار می شد؛ اینکه او مانند دریا ها و رود ها و کوها جزئی از این دنیا است و اگر روزی نباشد گویا زمین ستونی برای تکیه پیدا نمی کند و موجودات آبی برای نوشیدن و زیستن! و به تعبیر حافظ، ما مرغان چمن رضوان هستیم. چُنین قفس نه سزایِ چو من خوش‌اَلحانی‌ست رَوَم به گلشنِ رضوان، که مرغِ آن چمنم ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

🟣 ● انسان هر چه که انجام می دهد در سایه ی غفلت است. غذا که می خورد و راه که می رود و کار که می کند، در هیچ کدام آگاه نیست. برخلاف عرفا که حتی به نفس های خود نیز واقف اند. نفس شمرده زدن ذکر اهل عرفان است ● هرگز روزی نبوده است که به قدم های خود فکر کنیم و زیر و بم های زمین را احساس کنیم. شاید لازم باشد که دقیقه ای کفش خود را از پا بیرون آوریم تا زخم های پا ما را وادار کند که به زیر و بم های زمین و قدم های خود بیندیشیم. گاه زخمی که به پا داشته ام زیر و بم های زمین را به من آموخته است ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

به وقت حضور... دیگری گفتش که ابلیس از غرور راه بر من می‌زند وقت حضور #عطار

🟣 و پروردگارت را در دل خود بامدادان و شامگاهان از روی فروتنی و زاری و بیم و ترس به صدایی آرام وآهسته یاد کن و [نسبت به ذکر خدا] از بی خبران مباش. وَاذْكُرْ رَبَّكَ فِي نَفْسِكَ تَضَرُّعًا وَخِيفَةً وَدُونَ الْجَهْرِ مِنَ الْقَوْلِ بِالْغُدُوِّ وَالْآصَالِ وَلَا تَكُنْ مِنَ الْغَافِلِينَ ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________