تقارن جذاب سنت ایرانی و اسلامی...

شنیدم که فرزانه‌ای حق پرست گریبان گرفتش یکی رند مست از آن تیره دل مرد صافی درون قفا خورد و سر بر نکرد از سکون یکی گفتش آخر نه مردی تو نیز؟ تحمل دریغ است از این بی تمیز شنید این سخن مرد پاکیزه خوی بدو گفت از این نوع با من مگوی درد مست نادان گریبان مرد که با شیر جنگی سگالد نبرد ز هشیار عاقل نزیبد که دست زند در گریبان نادان مست هنرور چنین زندگانی کند جفا بیند و مهربانی ┄┅═✾ معنای کلمات ✾═┅┄┈ [ فرزانه ] حکیم عارف [ گریبان گرفتش ] گرفت گریبان [ رند مست ] فاسقی که مست بود [ تیره دل ] کسی که دلش تاریک است [ قَفا ] پس گردنی [ بی تمییز ] بی ادراک، بی شعور [ تحمل دریغ است ] تحمل مایه تأسف است [ که ] کسی که [ سِگالد ] فکر کردن، اندیشیدن [ هنرور ] با فضیلت ┄┅═✾ شرح ✾═┅┄┈ تحمل بدی های دیگران به دو غرض است: ۱. هدایت که سَر به راه شود ۲. کسی که به آدمی بدی کند و گریبان گیرد جاهلی است که لایق واکنش نیست سعدی می گوید: فرزانه ای حکیم چون از جایی عبور کرد، فاسقی مست گریبان او بگرفت و گَردن او زَد، اما در سکون فرزانه هیچ تغییری پدیدار نگشت و از روی وقار سَر بلند نکرد. یکی به فرزانه گفت: تو نیز مانند رند مست مرد هستی که می توانی او را گریبان زنی و درست است که تحمل نکوست اما نه در جایی که رند مست بی تمییز و بی شعور است و با سکون و وِقار تو سَر به راه نخواهد شد و بخاطر همین تحمل در اینجا دریغ است؛ یعنی مایه ی تأسف است. آدم پاکیزه خوی و فرزانه حکیم وقتی این سخن را شنید، گفت: از این سخن ها با من مَگوی... آدمی که مست و نادان است، گریبان آدم را پاره می کند و چون مست و نادان است من که هیچ که اگر شیر هم ببیند دنبال شیر می کند و به او قَفا می کند و اینگونه اندیشه نبرد با شیر جنگی دارد و بنابراین با چنین آدم نادانی نباید نادانی کرد و از کسی که خود را عاقل و هوشیار می داند، زیبنده نیست که دست به گریبان یک نادان بشود. سعدی می گوید: سبک زندگی انسان با فضیلت چنین است که با انسان نادان نادانی نمی کند و با انسان نامهربان نامهربانی نمی کند و بلکه اگر جفا بیند، مهربانی می کند چون هر چیز یا ضد خودش از بین می رود. #نور_ماه #بوستان_سعدی ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

🔶 جـــدال با نــــادان کسی که با نادان جدال کند، عقل ندارد «من ماری السفیه فلا عقل له» ________نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

بــــگـــــو کـــــجـــــایـــــی؟ #یاصـــاحــــب‌الــــزمــــان

سگی پای صحرانشینی گزید به خشمی که زهرش ز دندان چکید شب از درد بیچاره خوابش نبرد به خیل اندرش دختری بود خرد پدر را جفا کرد و تندی نمود که آخر تو را نیز دندان نبود؟ پس از گریه مرد پراکنده روز بخندید کای بابک دلفروز مرا گر چه هم سلطنت بود و بیش دریغ آمدم کام و دندان خویش محال است اگر تیغ بر سر خورم که دندان به پای سگ اندر برم توان کرد با ناکسان بد رگی ولیکن نیاید ز مردم سگی ┄┅═✾ معنای کلمات ✾═┅┄┈ [ خیل ] جماعت، طائفه، خانواده [ جفا ] تندی کردن [ پراکنده ] پرشیان حال [ بابک ] ای مادر کوچک من، ای دل فروز من [ دریغ آمدم ] مایه تأسف بود ┄┅═✾ شرح ✾═┅┄┈ سگی به جان صحرا نشینی افتاد و پایش را گاز گرفت و چنان وحشتناک بود که زهر از دندان او می چکید و وقتی دخترک پدر را دید با پدر با شدت و تندی برخورد کرد و گفت: پدر تو را دندان نبود که سگ تو را گاز گرفت و تو نیز سگ را گاز بگیری؟ وقتی آن مرد سخن دخترک خود را شنید و خندید و گفت: مادر کوچک من! درست است که من هم دندان داشتم و می توانستم گاز بگیرم؛ ولی مایه ی تأسف بود برای من که دهان خود را آلوده به خون کثیف او کنم و حتی اگر کسی خنجر به سرَم کند بازم دندان به سگ نمی برم. سعدی می گوید: آدم های بذ ذات حکایت این سگ را دارند که می شود با آدم های بَد مثل خودشان بَد ذاتی کرد؛ ولی کسی که انسان باشد از او رفتار سَگانه سَر نمی زند. #نور_ماه #بوستان_سعدی ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

🔶 دَد و آدَمــــی بعضی از انسان ها حتی از دَد(حیوان درنده) هم بدترند و چه بسا آن حیوان بهتر باشد! نَه هر آدَمی‌زاده از دَد بِه است که دَد زآدَمی‌زاده‌یِ بَد بِه است بِه است از دَد انسانِ صاحِب‌خِرَد نَه اِنسان که دَر مَردُم افتَد چو دَد! ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

🔶 ای دهـــنـــده... ای دِهَنْده‌یْ قُوت و تَمْکین و ثَبات! خَلْق را زین بی‌ثَباتی دِهْ نَجات🤲 ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________