🔻والدین و ناموس🔻 امام صادق (ع) فرمودند: ⚡️ بَرُّوا آباءَ‌کُم، یَبَرُّکُم أبناءَکُم، ⚡️ وَ عِفُّوا عَن نِساءِ النّاسِ، تَعِفُّ نِساؤکُم. ➖ به والدینِ خود نیکی کنید، تا فرزندانتان هم به شما نیکی کنند.. ➖ و نسبت به زنانِ مردم عفّت داشته باشید، تا زنانِ شما هم عفیف و پاکدامن بمانند. 📚 تحف العقول، ص ۳۵۹. ✨✨✨✨✨ #شرح_حدیث 📣📣... بچّه‌ها دنبال الگو و سرمشق هستند، و هر چیزی بخوان یاد بگیرن، در درجه‌ی اوّل از والدین خودشون یاد می‌گیرند. 🔔 اگه قراره که بچّه‌های ما نیکی به #پدر_و_مادر رو یاد بگیرند، از ماها یاد میگیرند. 👈 اگه ما، پدر و مادرمون رو بذاریم آسایشگاهِ سالمندان، منتظر باشیم که وقتی پیر شدیم، بچّه‌هامون هم همین کار رو با بکنن. 👈 ولی اگه از اونها به خوبی نگهداری کردیم، میتونیم امیدوار باشیم از ما به خوبی نگهداری میکنند. 👌 چون: «این جهان، جهان عمل و عکس العمل است». 👈 خوبیها به خود انسان برمیگرده، بدیها هم همینطور. حرفِ قرآن هم همینه:👇 🕋 إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ لِأَنْفُسِکُمْ وَ إِنْ أَسَأْتُمْ فَلَهٰا (اسراء/۷) 💢 اگر نیکی کنید به خودتان نیکی کرده‌اید، 💢 و اگر بدی کنید، باز هم به خودتان بد کرده‌اید. ☝️ نیکی و بدیِ ما، به کسی سود یا زیانی نمیرسونه، بلکه نتیجه‌اش به خودمون برمیگرده. 👈 «چو بد کردی، مشو ایمن ز آفات...» ✍ در مورد ناموس هم ‌این مطلب هست: ⚠ اگه دوست داریم عفّت و پاکدامنیِ خانواده‌مون حفظ بشه، به ناموسِ دیگران چشم طمع نداشته باشیم. ⛔️ نگاه آلوده به زنان و دختران دیگران، باعث میشه، دیگران هم همین رفتار رو با خانواده‌ی ما داشته باشند: هر که باشد نظرش در پیِ ناموسِ کسان پیِ ناموسِ وی افتد، نظرِ بوالهوسان ‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌ ┏━⊰✾✿✾⊱━═━═━═━┓ ┗━═━═━═━⊰✾✿✾⊱━┛ 💖❤️💖 👇👇👇 ✨ @o_gorji

#شرح_حدیث /جلسه نوزدهم/ترک هوا و هوس‌ها / ۱۳۷۸/۰۸/۱۱ من مواعظ النبی صلی الله علیه وآله وسلّم : من اکل ما یشتهی ولبس ما یشتهی و رکب مایشتهی لم ینظر اللّه الیه حتی ینزع او یترک. (تحف العقول صفحه 38) در جمله «رکب مایشتهی»، احتمال دارد که معنای حقیقی کلمه مراد باشد؛ یعنی هر مرکبی که مورد میل اوست، انتخاب کند و احتمال دارد به معنای «رکب الامر» باشد؛ یعنی هر کاری دلش خواست انجام دهد. به‌هرحال، نظر و توجه الهی که رأس همه خیرات و مایه همه کمالات انسان در عالم وجود است؛ با ارتکاب این امور از انسان گرفته می‌شود و ترک آن هم به این است که با ریاضت اختیاری، آنچه را که هوس می‌کند و می‌تواند انجام دهد کنار بگذارد. کسانی که قدرت انجام تمام مشتهیات خود را ندارند باید قدر بدانند؛ زیرا این نعمت بزرگی است که انسان در مقابل هوا و هوسهای خود، میدان گسترده‌ای نداشته باشد. گرچه اگر بتواند و مبارزه کند، ثواب بیشتری دارد.