معنویت و ملاقات با دوست موهبت است محصول چیزی یا کاری نیست ما به دنبال اکتساب ان هستیم یا به دنبال فراهم کردن استحقاقی در خودمان در حالی که به زبان حافظ : مایه خوشدلی انجاست که دلدار انجاست میکنم جهد که خود را مگر انجا فکنم جهد مسلما جهد شخصی نیست جهد را ما تلاش روزمره معمولی میفهمیم در حالی که نسبت عاشقانه و عارفانه یافتن اساس است مسئله ما پیدا کردن ان نگاه است، نه تلاش کردن با ان نگاه در کل همان غزل حافظ می توانیم اشنا شویم: دیده دریا کنم و صبر به صحرا فکنم و اندر این کار دل خویش به دریا فکنم از دل تنگ گنهکار برآرم آهی کآتش اندر گنه آدم و حوا فکنم مایه خوشدلی آن جاست که دلدار آن جاست می‌کنم جهد که خود را مگر آن جا فکنم بگشا بند قبا ای مه خورشیدکلاه تا چو زلفت سر سودازده در پا فکنم خورده‌ام تیر فلک باده بده تا سرمست عقده دربند کمر ترکش جوزا فکنم جرعه جام بر این تخت روان افشانم غلغل چنگ در این گنبد مینا فکنم حافظا تکیه بر ایام چو سهو است و خطا من چرا عشرت امروز به فردا فکنم #حاج آقا بحرنیان #تا که قبول افتد و که در نظر آید