داشتم به این فکر می‌کردم #ننجون_ها چرا یه کانال نمی‌زنند و از روزمره ساده و بامزه شون چیزی نمی‌نویسند!؟ اینطوری کلی چیز های قشنگ برای یاد دادن داشتند و کلی تجربه که ساعت میشد باهاشون زندگی کرد. از مرحله آب و دون دادن به مرغ و جوجه هاشون گرفته تا قرآن خوندن های آروم آرومشون و غذا پختن و سبزی پاک کردن ها و دیدار همسایه، اقوام و توصیف شخصیت اون ها ‌و حوادث روستا و همه و همه... میشد یه کانال یا پیج مهیج. اول از همه خودشون بودند، بدون این ادا اطفار های امروزی. دوم اینکه کلی اتفاقات باحال براشون می‌افته که تحلیل و بررسی شون خیلی جذاب و دوست داشتنی هست. سوم، کلی نکات تربیتی و معنوی و عرفانی هم بلدن. چهارم، درس زندگی و زیستن و انتقال تجربیات به نسل آینده مهم ترین کار اون هاست.