📢 #مباهله از آن تکالیف مهمی است که روی دوش اهل بیت(ع) گذاشته شد. 📢 در دعوت به توحید چه کسانی می‌توانند وارد مباهله با علمای مسیحی بشوند؟ کسانی که مصداق «إِنَّما يُريدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهيرا» هستند. 💠 #استاد_سیّد_محمّدمهدی_میرباقری: 🔹 این یک بحث پردامنه‌ای است که اصلاً نقش مباهله در تثبیت حقیقت چیست و حضرت در این مباهله‌ای که کردند در عالم چه کار کردند؛ چون هر تصرفی که حضرت می‌کنند در مقیاس خودشان است و وقتی نبی اکرم(ص) در عالم می‌آیند، او که قرآن می‌خواند همه عالم آیه می‌شود، او که نماز می‌خواند همه عالم مصلی می‌شوند؛ اینطور نیست که این کار از ما هم بر بیاید! حضرت وقتی وارد مباهله شدند چه اتفاقی در عالم افتاد؟ یک نکته‌ای در آن است که اولاً در چه مرحله‌ای مباهله ممکن است و اصلاً جای مباهله کجاست؟ چرا با یهود و کفار قریش مباهله نکردند و با مسیحی‌های نجران مباهله کردند؟ مسیحی‌های نجران آدم‌های مؤمنی بودند و آخرش هم می‌دانید که وقتی دیدند حضرت با این بزرگواران آمدند دیگر مباهله نکردند و عالم بزرگشان گفت این چهره‌هایی که من می‌بینم اگر با آنها مباهله کنید و دستشان بالا برود کوه را از جا می‌کنند و عذابی نازل می‌شود که یک مسیحی هم در عالم باقی نمی‌مانند و مباهله نکردند و حاضر شدند جزیه بدهند. پیداست که این مباهله خیلی امر عظیمی بوده و کار ساده‌ای نیست. یک بار سنگین و خطر عظیم است و لذا در روایات خمس آمده که: قریش مدعی هستند خمس برای آنهاست، حضرت فرمودند عجب، آن روزی که باید به جنگ برویم و درگیر بشویم یا در مباهله ما باید صف اول باشیم، منافعش باید برای آنها باشد؟ البته بحث تقسیم منافع نیست، می‌فرمایند این درآمد عمومی که می‌خواهد جامعه با آن اداره بشود و امکانات اقتصادی اداره جامعه دست آنها باشد، مباهله‌اش را ما باید انجام بدهیم؟ یعنی آن کسی که در صف مباهله می‌آید اوست که می‌تواند راه را پیش ببرد و اوست که باید این امکانات را راهبری کند و جامعه را بگرداند. دعوا سر منافع شخصی نیست. در روایات باب خمس چند تا روایت در این مضمون داریم و پیداست که این امر مباهله خیلی امر عظیمی است و امر دشواری است که در کنار جنگ‌ها قرار می‌گیرد. 🔹 مباهله با اهل کتاب بر سر موضوع توحید بود. در داستان حضرت عیسی(ع)، حضرت می‌فرمود مخلوق است و آنها می‌گفتند نه، ثالث ثلاث است! در دعوت به توحید چه کسی می‌تواند وارد مباهله با علمای مسیحی بشود؟ کسی که مصداق «إِنَّما يُريدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهيرا» است. باید از شرک مطلق حتی شرک خفیّ پاک باشد. کسانی که از شرک، مطهر هستند و در مقام اخلاص محض هستند می‌توانند در وادی توحید وارد مباهله بشوند. نبی اکرم(ص) اینها را در مباهله و در وادی توحید می‌برد و با اینهاست که مباهله در وادی توحید واقع می‌شود. اینجاست که آیه تطهیر به آیه مباهله گره می‌خورد. 🔹 اگر حقیقت توحید برای اهل مباهله آشکار نباشد نمی‌توانند در موضوع توحید مباهله کنند. اگر آلوده به شرک باشند حق مباهله در توحید را آن هم در این مقیاس مباهله ندارند. مقیاس مباهله اینجا معلوم می‌شود. پس مباهله از آن تکالیفی است که روی دوش اهل بیت(ع) گذاشته شده و لذا «نساء» می‌شود حضرت زهرا و «ابناء» می‌شوند حسنین(ع) و «أنفسنا» می‌شود امیرالمؤمنین(ع). و کس دیگری در مباهله حاضر نیست. پس یک داستان اهل‌بیت(ع) داریم که آنها تطهیر شد‌ه‌اند و ربطی به دیگران ندارد. و باری که روی دوششان گذاشته می‌شود بارهای عظیمی است که یکی مباهله است، یکی عاشوراست، یکی داستان صدیقه طاهره سلام الله علیهاست و بیست و پنج سال خانه‌نشینی امیرالمؤمنین(ع) است و...». ☑️ @mirbaqeri_ir #آیت‌الله_میرباقری https://eitaa.com/olamaorafa

امتحانِ #حضرت_سلیمان، کمتر از امتحانِ #حضرت_ایوب نیست. امتحان در وقت قدرت، آسان‌تر از امتحان در وقت تنگنا نیست. #استاد_سیّد_محمّدمهدی_میرباقری : «ابتلای انسان دو جور است؛ گاهی به انسان آبرو و کرامت ظاهری می‌دهند و مردم برای کسی نشست و برخاست می‌کنند. گاهی‌اوقات هم انسان در تنگنا قرار می‌گیرد. هر دوی این حالت‌ها، امتحان است؛ هیچ فرقی نمی‌کند. کسی نباید فکر کند "امتحان به تنگنا" سخت‌تر از "امتحان به قدرت" است. دشوار است آدم بگوید امتحان حضرت ایوب سخت‌تر از امتحان حضرت سلیمان است؛ نه، معلوم نیست. آن‌جایی که خدا می‌خواهد امتحان بگیرد و آدم باید از عقبات عبور کند، خیلی دشوار است؛ چه با امکانات باشد چه با محرومیت. این اشتباه انسان‌ها است که امکانات را علامت تکریم نهایی خدای متعال و این سخت‌گیری را علامت توهین و تحقیر می‌دانند. اگر مدار تحقیر و تجلیل، این شود، انسان نه از امکانات می‌تواند استفاده کند و نه از سختی‌ها. انسان باید متوجه شود که این‌ها، دو بستر است و در هر دو بستر، راهی به‌سوی مقصد که قرب خدای متعال و رضوان و پنجره‌ای به‌سوی عوالم غیب هست، وجود دارد و مسیر حرکت انسان به سوی خدای متعال، در دل هر دو صحنه گشوده می‌شود؛ چه در اوج ثروت باشی چه در سختی. حضرت رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) می‌فرماید: من تعجب می‌کنم از مؤمن که چه وجود مبارکی است؛ اگر همه حکومت دنیا را به او بدهند ضرر نمی‌کند و در این دنیا راه خودش را پیدا می‌کند؛ اگر هم او‌ را با مقراض و قیچی قطعه‌قطعه‌اش کنند، باز هم ضرر نمی‌کند. هم در آن سختی راه خودش را پیدا می‌کند و هم در آن راحتی. مؤمن همیشه این‌طور است و در هر دوی آن شرایط، راهی به‌سوی خدای متعال می‌بیند؛ با خود این‌ها کاری ندارد.» #استاد_میرباقری #آیت‌الله_میرباقری https://eitaa.com/olamaorafa