از سر لطف است نه وظیفه... شاید بد نباشه یکم سر این تیکه متن فکر کنیم؛ زن در خانه جز تمکین هیچ وظیفه شرعی دیگه ای نداره، حتی شیردادن بچه رو می‌تونه بگه: پول می‌گیرم، شیر میدم. ببخشید آقای اسلام! حالتون خوبه؟! بابا شیر دادن که انحصار خانومه! یا چیزی مثل خانه‌داری معلومه که بیشتر از خانوما برمیاد! آخه چرا هیچکدوم از اینا رو تکلیف نکردی؟! آخه اینطوری می‌خوای به خانواده استحکام ببخشی؟! (فرض کنید ماشینتون وسط بیابون خراب شده و زیر بارون موندید و خیلی شرایط سختیه... بالاخره امداد خودرو میاد؛ حالا پول می‌گیره یا نمی‌گیره، ماشین شما رو بکسل می‌کنه؛ طبیعتاً تشکر می‌کنید و حالا چون زیر بارون هم مونده بودید، تشکر بیشتری می‌کنید و تمام! ولی اگه یک سواریِ شخصی که مثلاً معلم و روحانی و ... هستش اینکارو می‌کرد، یک غریبه‌ی غریبه اینکارو می‌کرد، برخوردتون فرق نداشت؟! ۱۰۰۰بار تشکر نمی‌کردید؟! ۱۰۰جا قضیه رو تعریف نمی‌کردید؟! بابا اصلاً شمارش رو می‌گرفتید، رفت و آمد می‌کردید و ... خب چرا؟ چون وظیفش نبوده! اگه شما کاری رو طبق وظیفه انجام بدید، اثر پیوندی نداره! محبت نمیاره!) جواب یک کلمست: محبت! اگه وظیفه و تکلیفِ خانوم بود، آقا می‌گفت اینا وظیفشه ضعیفه! با همین ساختار و سازکارهای عجیب و غریبه که محبت در رگ خانواده پمپاژ میشه! خانوم من، کار خونه می‌کنی؛ آشپزی می‌کنی؛ لباس می‌شوری؛ جمع و جور می‌کنی؛ بچه رو تر و خشک می‌کنی؛ هرکاری که می‌کنی، داری لطف و محبت می‌کنی و من رو مدیون و طلبکار خودت می‌کنی! تعبیر زننده‌ی زن ذلیل اشتباه در رفته! زن ذلیل یعنی من به واسطه خانمم، تن به کارهای ناحق بدم؛ نه وقتی من محبت و احترام خانومم رو نگه میدارم و معامله‌ای برخورد نمی‌کنم؛ نه وقتی حق خانومم رو میدم بدون اینکه چرتکه بندازم که مثلاً اون چقدر حقوقم رو داده؛ به اینا میگید زن ذلیلی؟! اینا اوج معرفت انسانه! اینه اسلام! اومد یه زندگی مشترک تعریف کرد و بسته خانواده رو تشکیل داد و گفت دوطرف باید کارهایی بکنند که وظیفه هیچکدوم نیست! کل اون چیزی که واجب کرده، یکسری ملزومات زندگی بوده که گفته وظیفه حقی و قانونی و شرعیه، سرشون سفت و سخت هم هست اما همه و همش یک درصدِ زندگیه! ۹۹درصد بقیه رو تو تعاملات آورده! نه وظیفه توئه خانوم، نه وظیفه توئه آقا ولی هم تو انجام بده خانوم، هم تو انجام بده آقا! چرا؟ تا پیوند زندگی افزایش پیدا کنه! به خانوم میگه خواهش می‌کنم آشپزی کن ولی وظیفت نیستا، از اونطرفم به آقا میگه نگاه چه غذایی درست کرده، وظیفش نیستا، قدر بدون! میگه وظیفه نیست و از اونطرفم کلی تشویق می‌کنه: می‌گه خانوم یه لیوان آب بده دست شوهرت، ثوابش از یک سال عبادت بیشتره! با هر جرعه برات تو بهشت یک شهر می‌سازن و ۶۰خطات بخشیده می‌شه... یدونه هم از اون روایت‌هایی که آقایون خیلی بدشون میاد و خانوما می‌گن بیشتر بگو: یک روز پیامبر می‌رن خونه حضرت فاطمه(س) و می‌بینند که حضرت دارن غذا می‌پزن؛ آقا امام علی(ع) هم یه گوشه در حال پاک کردن عدس هستند؛ پاک کردن عدسا! خیلی هم کار شاقی نیست! ولی پیامبر ۱/۵ صفحه A4، با فونت بی نازنین، اندازه ۱۲، بولد، فاصله سطور یک، میان می‌گن: یا علی؛ یک ساعت خدمت کردن به همسر در کارهای خانه بهتر است از هزار سال عبادت! هزار حج! هزار عمره! آزاد کردن هزار بنده! هزار جنگ! رفتن به عیادت هزار بیمار! هزار...هزار! تا صبح هزار داره! (تازه این فقط یک تیکه روایته، همش رو نمی‌ذارم تا آقایون متأهل زندمون بذارند؛ خانوما خودشون برن اینجا بخونن:) ) بابا بس کن! مگه رفتیم جنگ؟! یه عدس بودا! بله یه عدس بود! می‌تونستم بگم واجبه، ولی نگفتم و تو هنر داشته باش و انجام بده! چون محبت میاره، اطاعت میاره! (إنَّ المُحِبَّ لِمَن يُحِبُّ مُطيعُ) محبت زمانی رشد می‌کنه که معامله‌ای نباشه! بازاری نباشه! فقط تو نابازاره که محبت رشد می‌کنه و سیر صعودی می‌گیره! چرتکه رو بنداز دور! وقتی به اندازه نیازی که دارم به شما محبت کنم، می‌شه همون معامله و بازار: کُلُّ شَیءٍ کالا و کُلُّ اَرضٍ بازار! هیچ عقل و وجدان سالمی این رو نمی‌پذیره الا لیبرالیسم! پس آهای لیبرالیسم! خوب بدون که اگه خودت رو به آب و آتیش هم بزنی، #آقای_انقلاب_اسلامی نمی‌گذاره که محبت رو کالا کنی! بله بزرگواران! در یک جمله: خانواده، دستاورد آقای انقلاب اسلامی! 🛠 آچــــــــــــــــــــــار: 🇮🇷 💠 @Achar_Ir