همیشه از وقوع شهادت شهید فخری‌زاده، ۶ و ۷ آذر حس غریبی دارم. با همه‌ی اینکه ۴ سال گذشته هنوز هم واکاوی استاد گرامی دکتر محسن فخری‌زاده انجام نشده. انگار هنوز هیچکس از خودش نپرسیده «چرا اسرائی، پیچیده‌ترین سبک و روش ترور در بین تمامی ترورهای سال‌های اخیر را برای ایشان استفاده کرد؟» مگر فخری زاده که بود؟! معتقدم شهید بزرگوار از میان تمام اهل‌بیت (ع) به حضرت امام حسن مجتبی (ع) شباهت بیشتری داره. غریب و ناشناخته زندگی کرد، ناشناخته شهید شد و ناشناخته باقی مانده. اما دکتر محسن فخری‌زاده .... وجود او، باز تعریف مفهوم عمیق و همه‌جانبه‌ی #دفاع بود. دفاع را نه فقط از حیث فناوری، بلکه از منظر مفهوم و مبانی، بومی‌سازی کرد، آن هم نه در قواره‌ی کشور، بلکه در قواره‌ی یک تمدن نوین! نقشه‌ی یک تمدن را جلوی رویش گذاشته بود و از قواعد و مبانی قرآن، طرح‌های دفاعی هر بخش را طلب و تدوین می‌کرد. سال ۱۳۹۷ که از جلسه‌ی علوم شناختی با امام خامنه‌ای برگشته بود، یک دغدغه‌ی جدید داشت: فناوری‌های شناختی! خدا به آقا محسن، برکت #شدن داده بود ... او را به‌عنوان یک متخصص در امور فناورانه می‌شناسید در حالی که ذهنی بسیار فلسفی، منظم، منسجم و کلان‌نگر داشت؛ او را به‌عنوان فردی بسیار منطقی می‌شناسید در حالی که طبع ادبی بسیار لطیفی داشت؛ راستی، ایشان بابت هسته‌ای شهید نشد شاید همان فناوری‌های شناختی ... اگر جزییات وجوه شخصیتی، فکری و اقدامات چندین سالۀ شهید فخری‌زاده، بالاجبار در لابه‌لای طبقه‌بندی‌های سازمانی محصور نشده بود، یقیناً ملت‌های آزاده، از ایشان به‌عنوان یکی از مفاخر تمدن اسلام یاد می‌کردند.