⭕️ #توکل به سبک امام سجاد علیه السلام ⭕️ ✍🏻 در «مناقب» و «مدینة المعاجز» و جز این دو کتاب آمده است که ابراهیم بن ادهم و فتح موصلی هر یک جداگانه روایت کرده اند: ◽️ در #بیابان با قافله ای راه می بردیم پس مرا حاجتی افتاد از قافله دور شدم ، به ناگاه کودکی را دیدم در بیابان روان است ، با خود گفتم سبحان الله کودکی در چنین بیابانی پهناور راه می سپارد ، سپس نزدیک او شدم و بر او سلام کردم و جواب شنیدم ، پس به او گفتم: کجا قصد داری؟ 🕋 گفت: به خانه ی پروردگارم. ❔گفتم: حبیب من! تو کودکی و بر تو ادای فرض و سنتی نیست. ❕فرمود: ای شیخ! مگر ندیدی که از من کوچکترها بمردند؟ ❔عرض کردم: زاد و راحله تو چیست؟ ❕فرمود: «زادی تَقْوایَ ، وَ راحِلَتی رِجْلایَ ، وَ قَصْدی مَوْلایَ» ، توشه من پرهیزکاری من است و راحله من دو پای من و مقصود من مولای من است. ❔عرض کردم: طعامی با تو نمی بینم؟ ◽️ فرمود: ای شیخ! آیا پسندیده است که تو را کسی به #خانه خود بر خوان (سفره) خود بخواند و تو با خود طعام و خوردنی ببری؟ ◽️ گفتم: نه. ◽️ فرمود: آنکه مرا دعوت فرموده است مرا طعامی می خوراند و سیراب می فرماید. ◽️ گفتم: پس پا بردار و تعجیل کن تا به #قافله ، خود را برسانی. 🔆 فرمود: «علَیَّ الْجَهادُ وَ عَلَیْهِ الْاِبْلاغُ» ؛ بر من است کوشش و بر خدا است مرا رسانیدن ، مگر نشنیده ای قول خداوند تعالی «وَالَّذِينَ جَاهَدُوا فِينَا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنَا وَإِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِينَ» (العنکبوت/69) ؛ آنانکه کوشش کردند در ما ، هر آینه بنمایانیم ایشان را راه های خود و به درستی که خداوند با نیکوکاران است. 🔹 راوی گفت: در آن حال که بر این منوال بودیم ناگاه جوانی خشرو با جامه های سفید روی آورد و با آن کودک معانقه نمود و بر او سلام کرد ، من رو به آن جوان کردم و گفتم: تو را قسم می دهم به آنکه تو را نیکو خلق فرموده که این #کودک کیست؟ 🔹 گفت آیا او را نمی شناسی؟ این فرد علی بن الحسین بن علی بن ابی طالب علیه السلام است. 🔸 پس آن جوان را بگذاشتم و به آن کودک روی آوردم و گفتم: تو را #سوگند می دهم به حق پدرانت که این جوان کیست؟ 🔸 فرمود: آیا او را نمی شناسی؟ این برادر من خضر (ع) است که هر روز بر ما وارد می شود و بر ما #سلام می کند. ❔عرض کردم: از تو مسئلت می نمایم به حق پدرانت که مرا خبر دهی که این جاهای خشک و بیابان های بی آب را بدون زاد و توشه چگونه می پیمایی؟ ❕فرمود: من این بیابان ها را می پیمایم به زاد ، و زاد من در آنها چهار چیز است. ❔عرض کردم: چیست آنها؟ 1️⃣ فرمود: دنیا را به تمامی آن بدون استثناء #مملکت_خدا می دانم، 2️⃣ و تمامی مخلوق را غلامان و کنیزان و #عیال_خدا می بینم، 3️⃣ و اسباب و ارزاق را به دست #قدرت_خدا می دانم ، 4️⃣ و قضا و #فرمان_خدا را در تمام زمین خدای نافذ می بینم. ✅ گفتم: خوب توشه ای است توشه تو ای #زین_العابدین علیه السلام و تو با این زاد و مفاوز آخرت را می پیمایی تا به دنیا چه رسد. #حدیث #امام_شناسی #اهل_بیت علیهم السلام #امام_سجاد علیه السلام 📚 منتهی الآمال / ج2 / ص60-61

#شهادت_امام_حسن_مجتبي علیه السلام ✍🏻 ابن‏ ابى ‏الحدید مى ‏نویسد: «چون #معاویه خواست‏ براى پسرش #یزید بیعت‏ بگیرد، اقدام به مسموم نمودن امام مجتبى(ع) کرد، زیرا معاویه براى گرفتن بیعت به نفع پسرش و موروثى کردن حکومتش مانعى بزرگ‏ تر و قوى ‏تر از حسن ‏بن ‏على (ع) نمى ‏دید، پس معاویه توطئه کرد، آن حضرت را مسموم نمود و سبب مرگش شد.» 🌴 امام صادق (ع) فرمود: جُعده #زهر را گرفت و به منزل آورد. آن روزها امام مجتبى (ع) #روزه داشت و روزهاى بسیار گرمى بود، به هنگام افطار خواست مقدارى شیر بنوشد، آن ملعون زهر را در میان آن شیر ریخته بود، به مجرد این که شیر را آشامید، پس از چند دقیقه امام (ع) فریاد برآورد: «دشمن خدا! تو مرا کشتى، خداوند تو را نابود کند. #سوگند به خدا! بعد از من بهره و سودى براى تو نخواهد بود. تو را گول زدند و مفت و رایگان در راستاى اهدافشان به کار گرفتند. سوگند به خدا (معاویه) بیچاره و بدبخت نمود تو را و خود را خوار و ذلیل کرد». ▪️ امام صادق (ع) در ادامه سخنان خود فرمودند: «امام مجتبى (ع) بعد از این که جعده او را مسموم کرد، دو روز بیشتر باقى نماند و از دنیا رفت و معاویه هم بدانچه وعده کرده بود وفا ننمود». 🏴 #امام_حسن_مجتبي (ع) در روز #هفتم_صفر سال پنجاهم هجرت در سن 48 سالگى به #شهادت رسید. 🖤🕯🖤🕯🖤🕯🖤🕯🖤 ⚫️ شیخ طوسى (ره) از ابن ‏عباس نقل مى ‏کند: در واپسین ساعتهاى عمر امام مجتبى (ع) برادرش #امام_حسین (ع) وارد خانه آن حضرت شد، در حالى که افراد دیگرى از یاران امام مجتبى (ع) در کنار بسترش بودند. امام حسین پرسید: برادر! حالت چگونه است؟ حضرت جواب داد: در آخرین روز از عمر دنیایى‏ ام و اولین روز از جهان آخرت به سر مى ‏برم و از جهت اینکه بین من و شما و دیگر برادرانم جدایى مى ‏افتد، ناراحتم. سپس فرمود: از خدا طلب مغفرت و رحمت مى ‏کنم، چون امرى دوست داشتنى، همچون ملاقات رسول خدا (ص) و امیرمؤمنان و فاطمه و جعفر و حمزه علیهم السلام را در پیش دارم. ⚫️ من تو را سفارش می کنم ای حسین به بازماندگانم از خاندان و فرزندان و خانواده خودت که از بدکارشان درگذری، و از نیکوکارشان بپذیری، و برای آنها جانشینی و پدری مهربان باشی، و دیگر آنکه مرا با رسول خدا دفن کنی که من به او و خانه او شایسته تر از دیگران هستم... 🏴 و اگر از این کار مانع شدند و جلوگیری کردند، من تو را به حق قرابت و نزدیکی که خدا برای تو قرار داده و قرابتی که با رسول خدا (ص) داری سوگندت می دهم که اجازه ندهی در این راه به خاطر من به اندازه خونی که از حجامت گرفته می شود خون ریخته شود تا آنگاه که رسول خدا (ص) را دیدار کنیم و شکایت خود به نزد او بریم، و آنچه از این مردم پس از وی بر سر ما رفته به او گزارش کنیم...) این را فرمود و از دنیا رفت.