#حکایت_بگیم... 👇🏻👇🏻👇🏻 بعضی وقت‌ها یک جوری با مردم راه می‌آمد که مردم سر به سرش می‌گذاشتند. قرآن می‌گوید مردمش می‌گفتند «زودباور» است. حالا حتی تعبیرشان یک ذره از این هم تندتر بود؛ فکر می‌کردند مثلا خودشان زرنگ‌ترند. «وَ یَقوُلونَ هُو أُذُن، قُل أُذُنُ خَیر لَکُم»۱ این «اُذُن» یک معنی این جوری می‌دهد. از آن طرف نامه می‌فرستاد به دربار خسروپرویز و قیصر که بیایید تسلیم من شوید و آب هم تو دلش تکان نمی‌خورد؛ از این طرف مردم می‌آمدند خانه‌ی او، ناهار می‌ماندند بعد از ناهار هم می‌نشستند برای خودشان گپ می‌زدند؛ اصلا هم حواسشان نبود که این پیغمبر است و از حرف بیخودی اذیت می‌شود. آن‌وقت نمی‌گفت به این‌ها: «برید خونه‌تون». جوری شد که خدا دخالت کرد و آیه نازل شد: «مردم! این پیغمبر من دارد اذیت می‌شود، خودش حیا می‌کند بگوید، من به شما می‌گویم: إِنّ ذلِکُم کانَ یُؤذِي النّبي فَیَستَحیِي مِنکُم وَ اللهُ لا یَستَحیي مِنَ الحَقّ»۲ ۱. سوره توبه: آیه ۶۱. ۲. سوره احزاب: آیه ۵۳.   https://eitaa.com/orfeerfan