✨﷽✨ ✳️ چرا برای رسیدن به آزادی‌ واقعی نیاز به محدودیت داریم؟ ✍ امتی که #تمدن_غربیِ_نو آن را پرورده و #آزادی‌های_شخصی را به روش خاص خود به او بخشیده است، به‌رغم این پوشش ظاهری از آزادی، به‌هیچ‌وجه مالک #اراده‌اش نیست و نمی‌تواند بر وجود خود حکم براند؛ زیرا درون‌مایه‌اش آزاد نشده، بلکه زیر پوشش آزادی شخصی، تسلیم #شهوت‌ها و #لذت‌ها شده و #آزادی_حقیقتی خود را در برابر آن شهوت‌ها و لذت‌ها از دست داده است. ...#آزادی به #مرزهایی محدود است که آن را با #آزادی_درونی از بندگی شهوت‌ها و #آزادی_بیرونی از پرستش بت‌ها هماهنگ می‌سازد. اسلام هرگز اجازه‌ی چنین آزادی‌ای (آزادی غربی) را نمی‌دهد؛ زیرا از سویی این کار نابود کردن عمیق‌ترین معانی آزادی انسانی است و از سوی دیگر، اسلام، آزادی را نه به معنای فراهم کردن میدانی برای #کشش‌های_حیوانی در وجود انسان، بلکه جزئی از برنامه‌ی فکری و روحی کاملی می‌داند که #انسانیت باید براساس آن بنیان بگیرد. 👤 #شهید_محمدباقر_صدر 📚 از کتاب #آموزه‌های_وحی | گفتارها و نوشتارهای قرآنی 📖 صص 85-82 ‌‌‌‌✅ کانال استاد دانشمند ┅┅┅┅┅┅┅┅┅┅┅ http://eitaa.com/joinchat/592117774Cb596248863

✨﷽✨ ✅آیت الله حائری شیرازی: مراحل رسیدن به یک جامعۀ متعالی: عدالت، امنیت، آزادی، کرامت، محبت بشر به ۵ حق، نیاز مسلم دارد تا بتواند بوی خیر و سعادت را استشمام کند. بشر با محبت به خداوند، به #محبت به انسان‌ها می‌رسد. همان‌گونه که تلفن‌ها با ارتباط به مرکز مخابرات به هم مرتبط می‌شوند، اما تا چهار اصل برقرار نشود، بین انسان‌ها و خداوند و بین انسان‌ها و خودشان، اعتماد به وجود نمی‌آید. نخست #عدالت است؛ سپس بر مبنای آن #امنیت و بر مبنای این دو، #آزادی و بر مبنای این سه، #کرامت انسانی. زیرا تا افراد جامعه به حقوق عادلانۀ خود نرسند، حفظ امنیت، استبدادی است! خاموش کردن فریاد حق‌طلب تحت عنوان حفظ امنیت، استبداد است. گرچه خاموش کردن فریاد زیاده‌طلب عین عدالت است. پس اول عدالت، بعداً انضباط و امنیت. هنگامی که امنیت، عادلانه برقرار شد، انسان‌ها آزادی را استشمام می‌کنند؛ حق‌گویان فرصت حق‌گویی پیدا می‌کنند و وقتی به حرف‌شان توجه شد، کرامت انسانی به معنای واقعی کلمه دربارۀ آنها رعایت شده است. 📚[پیام به جمعیت وفاداران انقلاب اسلامی: ۹ بهمن ۱۳۹۳ ] ‌‌‌‌✅ کانال استاد دانشمند ┅┅┅┅┅┅┅┅┅┅┅ http://eitaa.com/joinchat/592117774Cb596248863

✨﷽✨ 🔴انسان، برده عمل چیزی از انسان جدا نیست، هیچ کاری انسان را رها نمی کند. قبل از عمل، کار در اختیار انسان است، آزاد است و آن عمل برده انسان است؛ آن گفتار، آن رفتار، آن نوشتار برده انسان است و انسان آزاد است؛ می خواهد بگوید، نگوید؛ بکند، نکند؛ بنگارد یا ننگارد آزاد است‌. اگر این آزادی را درست تفسیر کرد و به معنای #رهایی نپنداشت، در حقیقت جزء احرار بود؛ گفتار خود، رفتار خود، کردار خود را تعدیل می کند. سخن حق می گوید، قول حق را امضاء می کند، رفتار حق را می پذیرد و مانند آن؛ چنین انسانی آزادی او کاملتر می شود، آزاد است و آزادتر می شود، قلمرو حرّیت و منطقه #آزادی او بازتر می شود. و اگر خدای ناکرده از این آزادی سوء استفاده کرد و هر چه را خواست گفت، هر چه را خواست انجام داد، هر چه را خواست نوشت؛ این آزادی تبدیل به رهایی می شود، یک؛ تا کنون آزاد بود، هم اکنون برده است، دو. انسان قبل از عمل مسلّط بر عمل است و عمل برده اوست، قول برده اوست؛ ولی بعد از عمل خود برده کار خودش است، دیگر آزاد نیست! این کاری که اتفاق افتاد، در جهان تکوین حساب و کتابی دارد؛ از بین نمی رود، یک؛ پیامدهای خاص خود را دارد، دو؛ و انسان را هم به دنبال خود می برد، سه؛ اینچنین نیست که کاری که انسان انجام داد، رها شده باشد! 📚 تفسیر موضوعی قرآن کریم قم ؛ مدرسه عالی دارالشفاء _ اسفند ۱۳۷۷ ‌‌‌‌✅ کانال استاد دانشمند ┅┅┅┅┅┅┅┅┅┅┅ http://eitaa.com/joinchat/592117774Cb596248863