eitaa logo
استاد فکر
534 دنبال‌کننده
806 عکس
228 ویدیو
9 فایل
✳️کانون فرهنگی تبلیغی مطالعات راهبردی تمدن اسلامی نوین✳️ @tamaddon_novien متن‌های برگزیده علامه مصباح یزدی(ره) کلیپ‌های صوتی از علامه مصباح یزدی(ره) کلیپ‌های تصویری از علامه مصباح یزدی(ره) https://eitaa.com/ostadfekr ارتباط با مدیر👇 @mahmodkh1369
مشاهده در ایتا
دانلود
شرایط امر به معروف و نهی از منکر 💠 حضرت علامه مصباح یزدی«رحمه الله علیه»: در امر به معروف لازم است که انسان خوف از ضرر نداشته باشد؛ بنابراين بايد در مرحله اجرای آن در پی شيوه‌ای بود که يا هيچ ضرری نداشته باشد و يا کمترين ضرر را متوجه افراد سازد. وجوب امر به معروف و نهی از منکر تا آنجایی است که به خطر جاني برای انسان نیانجامد. اما آيا استثنایی هم دراين‌زمينه وجود دارد يا خير؟ جواب: آنجا که مسئله حفظ دين مطرح است و بناست احکام اسلام فراموش و نسخ شود، تقيه کردن نه‌تنها واجب نيست، بلکه حرام است. حتی اگر افزون بر جان و مال، ناموس او هم به خطر افتد، تکليف از او ساقط نمي‏شود. در بين فقهای زمان ما کسي که صريحاً نمونه استثنا را ذکر فرموده و دراين‌زمينه اعلاميه داده است، امام خمینی(رحمه الله) است. ایشان در جمله تاريخی خود با صراحت در مقابله با رژيم پهلوی بيان می‌دارند که «اصول اسلام در معرض خطر است. قرآن و مذهب در مخاطره است. با اين احتمال تقيه حرام است، و اظهار حقايق واجب؛ ولو بلغ ما بلغ (اگرچه کار به هر مرحله‌ای برسد)». به کانال استاد فکر بپیوندید 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/2231763258C653c04de67
✅تقيه در امور بسیار مهم، جایی ندارد 💠 حضرت علامه مصباح یزدی«رحمه الله علیه»: امام خمينی (رحمه الله علیه) به اين مسئله توجه کرده‌اند که تقيه در امور بسیار مهم، جايي ندارد و امر به معروف و نهی از منکر، حتی اگر ضرر جانی ای هم دربر داشته باشد، بايد به اين فريضه عمل کرد. ايشان دراين‌زمينه مثال‌هايی نيز آورده‌اند؛ از جمله اينکه اگر دشمن قصد داشته باشد که کعبه را ويران کند، نمي‏توان به بهانه امکان خطر، نهي از منکر نکرد، بلکه به هر بهايي بايد به اين تکليف عمل کرد و مانع ويراني خانه خدا شد؛ هرچند بهاي آن، جان انسان باشد. همچنين اگر جان پيامبر يا امامی در خطر باشد، نمي‏توان به دليل زخم يا سيلی خوردن يا خوف ضرر، کنار ايستاد؛ بلکه بايد پيامبر و امام معصوم را نجات داد؛ اگرچه هزاران تن کشته شوند. امام خمينی (رحمه الله) با بيان مثال‌هاي ديگر، به گونه کلي به اين مطلب اشاره دارند که در نمونه‌هایی که اصل و کيان اسلام در خطر باشد، تقيه جايز نيست و بايد به اين فريضه عمل کرد به کانال استاد فکر بپیوندید 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/2231763258C653c04de67
رفتار افراد ترسو و شجاع در مواجهه با ضرر احتمالی 💠حضرت علامه مصباح یزدی«رحمه الله علیه»: افراد ترسو، به‌ محض ‌اينکه کمترين احتمال خطر هم داده شود، به بهانه احتمال ضرر، از زير بار مسئوليت شانه خالي می‌کنند اما برای انسان‌های شجاع، چنين احتمالاتي اصلاً تأثیری ندارد و با صرف کمترين احتمال خطر، از زير بار اين وظيفه شانه خالي نمي‌کند. فرد ترسو وقتی با حادثه‌ای مواجه مي‏شود، خطر يک درصد را نود درصد مي‏بيند، اما براي انسان شجاع، خطر نود درصد هم به اندازه يک درصد ارزش ندارد. اين روحيات افراد در تشخيص مصاديق و تشخيص وظايف بسيار مي‏تواند اثر داشته باشد. از همین روست که علما و بزرگان از زمان اهل‌بيت(عليهم السلام) تاکنون تأکيد می‌کنند که افراد پیش از تحصيل علم بايد حتماً اخلاق خود را تهذيب کنند، و تحصيل علم بدون خودسازی اثر نمي‏ بخشد و گاهي حتی اثر سوء هم دارد. در اينجا نيز آدمي که روحيه ترس و خودخواهي و راحت‏ طلبي در او قوی باشد، نمي­تواند وظايف اجتماعي‏ اش را درست انجام دهد. به کانال استاد فکر بپیوندید 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/2231763258C653c04de67
نمونه‌ای از شجاعت در انجام وظيفه 💠حضرت علامه مصباح یزدی«رحمه الله علیه»: نمونه‌ای از شجاعت در انجام وظيفه، در حضرت قاسم(عليه السلام)، نوجوان سيزده‌ساله کربلا، بود که او هم به اين عقیده عموی خويش باور داشت و از‌این‌روی در شب عاشورا، زمانی که عمويش، امام حسين(عليه السلام) از او پرسید مرگ در نزد تو چگونه است؟ پاسخ داد: «أحلَي مِنَ العَسَل؛ از عسل هم شيرين‌تر است». او بر آن بود که با مرگ در راه خدا، همچون عاشقی که برای هميشه در آغوش معشوقش بیافتد، در قرب الهي جای مي‌گيرد. اينجا ديگر ضرری وجود ندارد. عاشقي که آرزو مي‏ کرد يک لحظه معشوقش را ببيند، حال که برای هميشه در آغوش او قرار گرفته است، چه ضرری کرده است؟ اين روحيه افزون بر سيدالشهدا (عليه السلام) و خانواده‌اش، در ميان اصحاب ايشان نيز موج می‌زد. به کانال استاد فکر بپیوندید 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/2231763258C653c04de67
عدم ترس و خوف در قبال امر به معروف و نهی از منکر 🔰 حضرت علامه مصباح یزدی«رحمه الله علیه»: کسی نمی‌تواند به زبان بگويد: «يَا لَيتَنِي کنتُ مَعَهُمْ»، اما در دل خوف اين را داشته باشد که کسی به او سیلی بزند، به او اهانت کند يا او را به تمسخر گيرد. اگر ائمه اطهار(عليهم السلام) از چنين چیزهایی می‌ترسيدند، ديگر دين رواج پيدا نمي‏کرد. کدام پیامبری است که استهزا نشده باشد؟ در آيات صريح قرآن آمده است که هر پیامبری را که فرستاديم، از طرف مردم استهزا شد: «کذَلِک مَا أَتَي الَّذِينَ مِن قَبْلِهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا قَالُوا سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ * أَتَوَاصَوْا بِهِ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ؛اين‌گونه است که هيچ پیامبری پیش از این‌ها به‌سوی قومي فرستاده نشد، مگر اينکه گفتند: «او ساحر است يا ديوانه»! آيا يکديگر را به آن سفارش می‌کردند (که همه چنين تهمتی بزنند)؟! نه، بلکه آنها قومی طغيانگرند». در اين آیه خداوند، بدون اینکه استثنایی قائل شود می‌فرماید، هر پیامبری که از سوی خدا فرستاده شد، مردم ايشان را به تمسخر گرفتند. اگر بنا بود که انبیاء الهی (عليهم السلام) از مسخره شدن و اهانت بترسند، هرگز نمی‌توانستند به وظايف خود عمل کنند. به کانال استاد فکر بپیوندید 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/2231763258C653c04de67